Birinci Dünya Savaşında, Çanakkale Boğazı’nda Türk ve Britanya orduları arasında sekiz ay süren çarpışmalar boyunca, Anzak birlikleri olarak bilinen, Avustralya ve Yeni Zelanda birlikleri Gelibolu’da karargâh kurmuşlardır. Anzak askerler tarihe kişisel olarak tanıklık ederek günlükler tutmuşlar ve mektuplar yazmışlardır. 1915’teki Gelibolu muharebeleri sırasında tutulan Anzak günlükleri yalnızca ikincil tarihsel kaynaklar değildir. Aynı zamanda kendilerini şiirle ifade ederek rahatlatmak isteyen askerler anılarını da kayda geçirmektedir. Kimi Anzak askerleri günlüklerinde şiirler de yazmışlar ve savaşın zorlukları ve acılarına şiirin lirizmiyle katlanmaya çalışmışlardır. Bu şiirler yalnızca tarihsel gerçeklerin yansımaları değil, savaşın acı betimlemeleri olarak da karşımıza çıkmaktadırlar. Bu makale Anzak askerlerin günlüklerindeki şiirlerde savaşın bireyler üzerindeki etkilerini incelemektedir. Günlüklerdeki şiirler tarihsel kaynaklar olarak değil, tarihi şiirin bir malzemesi olarak kullanan metinler olarak okunmaktadır. Çalışmada tarihsel olayların şiir yazımının ardındaki ana etken olmadığı, tersine şiirin temel kaynaklarından biri olduğu da vurgulanmaktadır.

During the First World War, Dardanelles witnessed fierce clashes between the British and Turkish forces. This eight-month-war caused the settlement of Australian and New Zealand Army Corps known as Anzacs in Gallipoli. Anzac soldiers kept diaries and wrote letters bearing individual observation. Anzac officers wrote poems in their diaries to cope with the violence of war using the lyricism of poetry. Their poems remain as lyrical reflections of reality and as painful portrayals of war. This paper reads poems in these diaries to analyse the emotional effects of war on individuals. The diaries will be read not as the sources of historical information but as the texts that use history as material for poetry. The paper also questions if individual observations change the perception of official history that does not become the main impulse behind the writing of poetry but turns merely into one of its sources.