2014

LİTERATÜR EŞLİĞİNDE 36 FETAL OTOPSİ SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ: RETROSPEKTİF KLİNİK ÇALIŞMA

Amaç: Perinatal otopsi, termine edilmiş / abort ile sonlanmış fetüslerin veya ölen yenidoğan /infantların anomalilerini saptamak için hala altın standart prosedür olarak görülmektedir. Biz bunedenle fetal otopsi sonuçlarını irdelemeyi ve literatürü gözden geçirmeyi amaçladık.Metod: 2009 ve 2015 yılları arasında İstanbulda özel bir patoloji laboratuvarında incelenmişbiri ikiz gebeliğe ait toplam 36 fetal otopsiye ait patolojik raporlar gözden geçirildi.Sonuç: Bir tanesi ikiz gebeliğe ait olan toplam 36 otopsinin 19’u (52.8%) erkek, 17’si (47.2%)kız fetüs idi. Toplam 35 annenin (1’i ikiz gebelik) en küçüğü 19, en büyüğü 43 yaşında olup,yaş ortalaması 29,35 yıldır. Toplam 36 otopsinin 27’sinde (75%) fetal anomali saptanmamıştır.Geri kalan 9 (25%) olguda ise çeşitli fetal anomaliler tespit edilmiştir. Otopsilere ait plesantalincelemelerde; sadece 2 (5.5%) vakada yaygın plasental hematom ve buna bağlı ölüm tespitedilmiş, 8 (22.2%) vakada plasenta gönderilmemiş, diğer vakalarda ise plasental patoloji saptanmamıştır.Tartışma: Fetal ya da neonatal otopsi, ölüm nedeninin tespit edilmesine, gelişim yaşının belirlenmesine,var ise anomalinin kanıtlanmasına, iatrojenik hastalıkların araştırılmasına ve yenihastalıkların tanımlanmasına ışık tutar ve konjenital anomalileri saptamada ve maternal yenigebeliklere yol gösterici olması açısından otopsi oldukça önemlidir.

Assessment of 36 Fetal Autopsy Results and Review of Literature: Retrospective Clinical Study

Aim: Perinatal autopsy is still seen as the golden standard procedure for detection of abnormalities of terminated / aborted fetuses or dead newborns / infants. We aimed to examine the results of fetal autopsies, and to review the literature. Method: Pathological reports of 36 fetal autopsies, one of which is twin pregnancy, were examined in a private pathology laboratory in Istanbul between the years of 2009 and 2015. Results: A total of 36 autopsies with one twin pregnancy, 19 (52.8%) were male and 17 (47.2%) were female fetuses. The youngest of 35 mothers was 19 years old while the oldest was 43 and their average age was 29.35 years. There were no fetal abnormalities detected in 27 (75%) of the total 36 autopsies. There were fetal abnormalities in the remaining 9 (25%) cases. In the placental examinations of the autopsies, common placental hematoma and related death was detected only in 2 (5.5%) cases, placenta was not sent in 8 (22.2%) cases, and there was no placental pathology in the other cases. Discussion: Fetal or neonatal autopsy sheds light upon the reason of death, determination of developmental age, proof of abnormality if exists, research of iatrogenic diseases, and definition of new diseases. Moreover, autopsy is very important in terms of detection of congenital abnormalities and is a guide for new maternal pregnancies.

PDF

___

Horn LC, Langner A, Stiehl P, Wittekind C, Faber R. Identification of the causes of intrauterine death during 310 consecutive autop sies. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 2004;113(2):134-138.
Theofanakis C, Theodora M, Sindos M, Daskalakis G. Prenatal diagnosis of sirenomelia with anencephaly and craniorachischisis totalis: A case report study. Medicine (Baltimore). 2017 Dec;96(50):e9020.
Jaganmohan D, Subramaniam P, Krishnan N, Mahajan P. Two cases of craniospinal rachischisis totalis: Role of magnetic resonance imaging in diagnosis and review of neural tube defects in the Indian context with implications for folate fortification. J Pediatr Neurosci. 2017 Jan-Mar; 12(1): 32–35.
Yılmaz E, Efetürk T, Nas T. Birinci Trimesterde Prenatal Anensefali Tanısı: Olgu Sunumu. Perinatoloji Dergisi (2007) 2: 73-76.
Torres-Palomino G1, Juárez-Domínguez G1, GuerreroHernández M2, Méndez-Sánchez L. Airway obstruction due to cystic hygroma in a newborn. Bol Med Hosp Infant Mex. 2014 Jul - Aug;71(4):233-237.
Öztürk A, Sırmatel Ö, Gültekin E, Bitiren M. Dev kistik higroma: prenatal tanı ve bulgular. Tanısal ve Girişimsel Radyoloji (2002) 8:407-409.
Güngör S, Celiloğlu C, Kocamaz E, Özen M, Ayşehan Akıncı A. Rhisomelic Chondrodysplasia Punctata. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 13(3) 181-184 (2006).
Azli RMAD, Gülçeşme G, Şen C, Ocak V. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde 1986-1992 Yılları Arasındaki Perinatal Mortalite Oranları ve Nedenleri. Perinatoloji Dergisi 2:101- 107,1994.
Chung CS, Myrianthopoulos NC. Congenital anomalies: mortality and morbidity, burden and classification. Am J Med Genet 1987;27(3):505-523.
Chan A, King JF, Flenady V, Haslam RH, Tudehope DI. Classification of perinatal deaths: Development of the Australian and New Zealand classifications. J Paediatr Child Health 2004;40(7):340-347.
Ekin ZY, Sayhan S, Oksuz P, Ayaz D, Ozeren M, Diniz G. Our results of fetal and neonatal autopsies. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hast. Dergisi 2015; 5(2):115-119.
Özcan A, Kalo M, Kopuz AY, Kopuz A, Turan V. Önlenebilir risk faktörlerinin belirlenmesi. Determination of Risk Factors in Stillbirths 2015;5(1):32-36.
Boyd PA, Rounding C, Chamberlain P, Wellesley D, Kurinczuk JJ. The evolution of prenatal screening and diagnosis and its impact on an unselected population over an 18-year period. BJOG, 2012, 119(9):1131–1140.
Şorop-Florea M, Ciurea RN, Ioana M, Stepan AE, Stoica GA, Tănase F, et al. The importance of perinatal autopsy. Review of the literature and series of cases. Rom J Morphol Embryol. 2017;58(2):323-337.