Seda OĞUR

Bitlis Devlet Hastanesinde 2010-2016 Yılları Arasında Görülen Gıda Zehirlenmesi Vakalarının İncelenmesi

Bu araştırmada Bitlis Devlet Hastanesi’nde 2010-2016 yılları arasında görülen gıda zehirlenmesi vakalarınınincelenmesi amaçlanmıştır. Gerekli izinler alındıktan sonra Bitlis Devlet Hastanesi İstatistik Merkezi’ndekiyetkiliden 2010-2016 yılları arasında görülen gıda zehirlenmesi vakalarıyla ilgili istatistiksel veriler istenmiştir.Bu veriler arasından hastaların yaşı, cinsiyeti, işlem tarihi, teşhis, poliklinik sonucu ve işlem gördüğü ya dayatırıldığı servis bilgileri alınmıştır. Veriler SPSS 20® programında, sıklık ve Paerson ki-kare (χ2) testleriyledeğerlendirilmiş, p

Examination of the Cases of Food Poisoning Seen between 2010-2016 Years in Bitlis State Hospital

In this research was aimed to examine the cases of food poisoning seen in Bitlis State Hospital between 2010-2016 years. After obtaining the necessary permits, statistical data about the cases of food poisoning seen between 2010- 2016 were requested from the Bitlis State Hospital Statistics Center. From among these data, the age, sex, date of treatment, diagnosis, outcome of the outpatient clinic, and service information on which the patient was treated or hospitalized were obtained. The obtained data were evaluated in the SPSS 20® program using frequency and Pearson Chi-square (χ2 ) tests, and p

PDF

___

[1] Baş M. 2004. Gıda hijyeni güvenliği ve HACCP. Sim Matbaacılık, Ankara.
[2] Donald A.C. 1998. HACCP user’s manual. Aspen Publishers, Gaithersburg, Maryland.
[3] Bütün C., Beyaztaş F.Y., Engin A., Büyükkayhan D., Can M. 2009. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı’na Başvuran Besin Zehirlenmesi Olgularının Değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi, 16 (1): 19-23.
[4] Merdol T.K., Başoğlu S., Örer N. 1999. Beslenme ve Diyetetik Açıklamalı Sözlük. 2. Baskı, Hatiboğlu Yayınları, Ankara.
[5] FAO/WHO 2002. Pan European Conference on Food Safety and Quality. February, 2002. http://www.fao.org (Erişim Tarihi: 10.12.2016)
[6] Centers for Disease Control and Prevention. 2011. http://www.cdc.gov/Features/dsFoodborneOutbreaks/ (Erişim Tarihi: 08.05.2019).
[7] Food Poisoning Statistics 2013. https://www.edgarsnyder.com/food-poisoning/food-poisoningstatistics.html (Erişim Tarihi: 08.05.2019).
[8] Şimşek F. 2005. Besin Zehirlenmeleri. Toksikoloji Dergisi, 3 (1): 3-9.
[9] Özcan N., İkincioğulları D. 2009. Ulusal Zehir Danışma Merkezi 2008 Yılı Çalışma Raporu Özeti. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 66 (3): 29-58.
[10] WHO. 2016. Official World and Health Organization Updates 2016 Package. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems. 10th Revision, ICD-10 Version:2016. https://www.who.int/classifications/icd/icd10updates/en/ (Erişim Tarihi: 22.01.2019).
[11] Yücel F., Günay Y. 2000. Ölümcül Olmayan Zehirlenme Olgularının Adli Tıp Yönünden Değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni, 5 (3): 251-253.
[12] Hall A.K. 1994. Changing Epidemiology and Management of Deliberate Self Poisoning in Christcurch. New Zealand Medical Journal, 107 (987): 396-399.
[13] Weir P. 1998. The epidemiology of delibarate self poisoning presenting to Christchurch Hospital Emergency Department. New Zealand Medical Journal, 111 (1063): 127-129.
[14] Urazel B., Çelikal A., Karbeyaz K., Akkaya H. 2014. Gıda Zehirlenmesine Bağlı Rapor Düzenlenen Adli Olguların Değerlendirilmesi. Dicle Medical Journal, 41: 113-117.
[15] Akköse Ş., Fedakar R., Bulut M., Çebiçci H. 2003. Zehirlenme Olgularının Beş Yıllık Analizi. Acil Tıp Dergisi, 3 (1): 8-10.
[16] Yeşil O., Akoğlu H., Onur Ö., Güneysel Ö. 2008. Acil Servise Başvuran Zehirlenme Olgularının Geriye Dönük Analizi. Marmara Medical Journal, 21 (1): 26-32.
[17] Özköse Z., Ayoğlu F. 1999. Etiological and Demographical Characteristics of Acute Adult Poisoning in Ankara, Turkey. Human and Experimental Toxicology, 18 (10): 614-618.
[18] Kavalcı C., Durukan P., Çevik Y., Özer M., İkizceli İ. 2006. Zehirlenme Olgularının Analizi: Yeni Bir Hastanenin Bir Yıllık Deneyimi. Türkiye Acil Tıp Dergisi, 6 (4): 163-166.
[19] Yılmaz A., Kukul Güven F., Korkmaz İ., Karabulut S. 2006. Acil Serviste Akut Zehirlenmelerin Retrospektif Analizi. Cerrahpaşa Üniversitesi Tıp Dergisi, 28: 21-26.
[20] Ok G., Erbüyün K., Mirzai T., Vatansever D., Tok D. 2006. Acil Servise Başvuran Zehirlenme Olgularının Retrospektif Olarak İncelenmesi. Toksikoloji Dergisi, 4 (3-4): 5-9.
[21] Akçay A., Gürses D., Özdemir A., Kılıç İ., Ergin H. 2005. Denizli İlindeki Çocukluk Çağı Zehirlenmeleri. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 6 (1): 15-19.
[22] Tucer D. 2015. Gıda Zehirlenmeleri ve Toksik Hepatit. Güncel Gastroenteroloji, 19 (3): 188-196.
[23] Besli G.E., Ergüven M. 2009. Çocuklarda Besin ve Mantar Zehirlenmeleri. Çocuk Enfeksiyonları Dergisi, 3 (3): 126-131.
[24] Bilici S., Uyar F.M., Beyhan Y., Sağlam F. 2008. Besin Zehirlenmeleri, Nedenleri ve Korunma Yolları. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Beslenme ve Fiziksel Aktiviteler Daire Başkanlığı, Sağlık Bakanlığı Yayın No: 727, Ankara.
[25] Erkmen O. 2011. Gıda Mikrobiyolojisi. Elif Yayınevi, Ankara.
[26] Öz V., Karadayı Ş., Çakan H., Karadayı B., Kaya A. 2014. Acil Tedavi Birimlerinde Gıda Zehirlenmeleri. Marmara Medical Journal, 27: 89-95.
[27] TGK. 2011. Türk Gıda Kodeksi Mikrobiyolojik Kriterler Yönetmeliği. Yayımlandığı Resmi Gazete Tarihi: 29.12.2011, Yayımlandığı Resmi Gazete Sayısı: 28157.
[28] Ayçiçek H., Aktan H.T. 2003. Gıda Kaynaklı Salgınlarda Soruşturma İlkeleri. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 60 (3): 95-99.
[29] Bölükbaş F. 2009. İlaca ve toksik nedenlere bağlı karaciğer hastalıklarına yaklaşım. içinde: Karaciğer Hastalıklarına Klinik Yaklaşım, Değertekin H., Yalçın K. (Ed.)., Pars Yayıncılık, İstanbul, 197-214.
[30] Yardan T., Eden A.O., Baydın A., Aslan B., Vural K. 2008. Mantar Zehirlenmeleri. Journal of Experimental and Clinical Medicine, 25 (2): 75-83.
[31] Oğur S. 2016. Consciousness Level and Knowledge Level of Consumers in Bitlis City about Food Poisoning. International Engineering, Science and Education Conference, 01-03 December, Engineering Proceeding Book, pp: 1152-1168, Diyarbakır, Türkiye.
[32] Sağlık Bakanlığı. 2016. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık İstatistikleri Yıllığı 2016. Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü, Sağlık Bakanlığı Yayın No: 727, Ankara.
[33] İlçe A., Yıldız D., Baysal G., Özdoğan F., Taş F. 2010. Acil Servislerde Çalışan Sağlık Bakım Personelinin Adli Olgularda Delillerin Korunması ve Saklanmasına Yönelik Bilgi ve Uygulamalarının İncelenmesi. Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi, 16 (6): 546-51.
[34] Karadayı B., Kolusayın M.Ö., Kaya A., Karadayı Ş. 2013. Acil Tedavi Birimlerinde Adli Olgudan Biyolojik Materyal Alınması ve Gönderilmesi. Marmara Medical Journal, 26 (3): 111-117.
[35] Bostancı İ., Küpelioğlu M., Bedir E., Cinbiş M., Akşit M.A. 1999. Çocuk Zehirlenme Olgularının Retrospektif Değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri Pediatri Dergisi, 8: 143-146.
[36] Aji D.Y., Keskin S., İlter Ö. 1998. İ. Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Acil Biriminde İzlenen Zehirlenmelerin Değerlendirilmesi. Türk Pediatri Arşivi, 33: 148-153.
[37] Resmi Gazete 2014. Türk Ceza Kanunu. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2004/10/20041012.htm (Erişim Tarihi: 16.01.2017)
[38] Gürpınar T., Aşırdizer M. 2006. Zehirlenmelerde Hekim Sorumluluğu. Türkiye Klinikleri Journal of Surgical Medical Sciences, 2 (50): 56-62.
[39] Yavuz S. 2006. Tıbbi Kayıtların Düzenlenmesi ve Saklanmasında Görülen Eksiklikler ve Hukuki Sonuçları. Türkiye Klinikleri Journal of Surgical Medical Sciences 2 (50): 20-27.
[40] Karbeyaz K., Gündüz T., Akkaya H., Urazel B., Kökçüoğlu M.A. 2012. Adli Raporlara Dikkat; Eskişehir Deneyimi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 21 (5): 292-296.
[41] Tuğcu H., Yorulmaz C., Ceylan S., Baykal B., Celasun B., Koç S. 2003. Acil Servis Hizmetine Katılan Hekimlerin, Acil Olgularda Hekim Sorumluluğu ve Adli Tıp Sorunları Konusundaki Bilgi ve Düşünceleri. Gülhane Tıp Dergisi, 45: 175-179.
[42] Tüzün B., Elmas İ., Akkay E. 1998. Adli Rapor Düzenleme Zorunluluğuna Hekimlerin Yaklaşımı. Adli Tıp Bülteni, 3 (1): 27- 31.
[43] Bengidal M.S., Keskinkılıç B., Kuvan L., Odabaşı O., Bengidal S. 2001. Acil Servislerde Hekimin Adli Sorumluluğu. Step, 10 (8): 301-305.