Şerif KAHRAMAN, Şehmus ATAKUL, Sevda Kılınç

Aday Hibrit Mısır Genotiplerinin Diyarbakır Ana Ürün Koşullarında Adaptasyonlarının Belirlenmesi

Bu çalışma, Ülkesel Mısır Entegre Ürün Yönetimi Projesi bölge verim ve adaptasyon araştırmalarıkapsamında geliştirilen hibrit mısır genotiplerinin performanslarının değerlendirilmesi amacıylayürütülmüştür. Araştırmada, 2012 yılında 19 genotip ve 2013 yılında 27 genotip kullanılmıştır. Araştırma,2012–2013 yıllarında, GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi deneme tarlasında, tesadüfblokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırmada, 2012 yılında elde edilenverilere göre; bitki boyu (245.0–343.8 cm), ilk koçan yüksekliği (89.5–144.5 cm), tepe püskülü çıkarmasüresi (72.7–80.3 gün), 1 tane/koçan oranı (%84.7–88.7), 1000 tane ağırlığı (283.2–365.0 g), nem (%10.6–13.1), hektolitre ağırlığı (76.93–81.43 kg), ham yağ oranı (%3.07–4.17), ham protein oranı (%9.03–11.23),nişasta oranı (%70.27–72.63) ve tane verimi (936.1–1307.7 kg/da) arasında değişmiştir. 2013 yılında; bitkiboyu (260.7–363.2 cm), ilk koçan yüksekliği (96.5–169.0 cm), çiçeklenme gün sayısı (63.0–74.3 gün), tane/koçan oranı (%78.6–91.4), 1000 tane ağırlığı (247.0–395.0 g), nem (%8.10–11.8) ve tane verimi (685.4–1318.9 kg/da) arasında değişim göstermiştir. Sonuç olarak; P31G98, DKC6589, ADA 523, ADA-9.7, SASA-95, SASA-84, SASA-71, SASA-87, ADA-11.19, SASA-75, ADA-11.17, ADA-11.20, ADA-11.7 ve SASA-96genotiplerinin Diyarbakır ana ürün koşullarında daha yüksek verim verdikleri saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Ana ürün, genotip, hibrit mısır

PDF

___

Anonim, 1997. D.S.İ. Genel Müdürlüğü, Toprak Analiz Laboratuvar Sonuçları. Ankara
Anonim, 2010. Diyarbakır Meteoroloji Müdürlüğü Kayıtları
Babaoğlu Y., 2003. Farklı kökenli mısır (Zea mays L. ) genotiplerinin çeşitli agronomik ve kalite karakterleri bakımından karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi. Doktora tezi, Trakya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Tekirdağ
Çetin A., 2009. Mısırda Verim ve Verim Unsurları Yönüyle Genotip X Cevre İnteraksiyonunun Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Konya
FAO, 2013. www.faostat.fao.org. (Erişim Tarihi: 12.08.2014)
Kalkan M., 2008. Farklı Olum Grupları ve Hasat Tarihlerinde Verim, Verim Öğeleri ile Besin Değerleri ve Aflatoksin Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Konya
Kahraman Ş., 2016. Doktora tezi. Dicle Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Diyarbakır Kün E., 1985. Sıcak İklim Tahılları, A.Ü. Z.F. Yayınları. Yayın No:953, Ankara
Özcan G., Tezel M., Güneş A., Işık Ş., Aksoyak Ş. ve Sade B., 2013. Yeni Geliştirilen Bazı Mısır Genotiplerinin Konya Şartlarına Uygunluğunun Belirlenmesi. Türkiye 10. Tarla Bitkileri Kongresi, 10-13 Eylül 2013, Konya, Türkiye, Cilt 1, s. 654-659
Özsisli B., 2010. Kahramanmaraş Koşullarında Birinci Ve İkinci Ürün Olarak Yetiştirilen Farklı Mısır Çeşitlerinde Verim Ve Kalite Özelliklerinin İncelenmesi. Doktora Tezi, Sütçü İmam Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Kahramanmaraş
Soylu S., Akman H. ve Gürbüz, B., 2008. Konya Sarayönü Koşullarında Tane Mısır Yetiştiriciliği Üzerine Bir Araştırma. Ülkesel Tahıl Sempozyumu.2-5 Haziran 2008, Konya, s. 776-781
Şanlı H.M., 2013. Kendilenmiş Atdişi Mısır (Zea Mays İndentata Sturt.) Hattının Diallel Melezlerinde Bazı Tarımsal ve Kalite Özelliklerinin Kalıtımı. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Konya
TUİK, 2015. https://biruni.tuik.gov.tr (Erişim Tarihi: 12.08.2016)
Vartanlı S. ve Emeklier Y., 2007. Ankara koşullarında hibrid mısır çeşitlerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi. 25–27 Haziran 2007 Erzurum, s. 37-42