Estanıkanê Zazaki Dı Motifê Lu

Motifi ki estanıkan dı şuxuliyeni derheqê kulturê yew mılet dı zaf melumat dani. Ma eşkeni estanıkan ra baweri, cuyayiş, kultır û exlaqê aya mılet texmin bıker. Estanıkanê ma Zazayan dı, derheqê luyan dı zaf estanıki esti û miyanê şarê ma dı zaf vaciyeni. Ma eşkeni vace, estanıkanê Zazaki dı motifê lu, motifi ki tor zaf şuxuliyeni inan ra yew zi motifê lu ya. Lu pê fendkari, qurnazti û pê aqılê xu yena şınasnayiş. Lu rehet rehet heyatê xu nêerzena tehluke. Her çendêk lu, pê ıni xısusiyetan bêro şınasnayiş, lu heywanêka merhemetın û zerrtenıka. Estanıkanê Zazaki dı zi ıni xususiyeti lu aseni. Ma ına xebata xu dı, ma estanıkanê Zazaki dı motifê lu ser vındeni. Estanıkan dı lu seni yew wezife gena xu ser, ıni wezifeyê xu dı bena serfıraz ya nêbena, ma cewabê ıni persan zerreyê nuşteyê xu dı vineni.
Anahtar Kelimeler:

Estanık, Motif, Lu, Zazaki

___

  • ALDATMAZ, N. G. (2014). Folklorê Kirmancan Ser o, Dîyarbekir: Weşenxaneyê Roşna.
  • (2016). Sanikanê Mamekîye ra, Dîyarbekir: Weşanxaneyê Roşna.
  • ALPTEKİN, A. B. (2009). Halk Hikayelerinin Motif Yapısı, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • BALLIKAYA, H. (2010). Dêvo Kor,Îstanbul:Weşanxaneyê Vateyî.
  • BEDIRXAN, S. (Payîz 2003). “Luya Fisikere û Toz Axa”,Vate (1 Dewreyê Dîyine), r. 95-100.
  • BOR, Î. (2013). Vistokê Dadîye Mi, Dîyarbekir: Weşanxaneyê Roşna.
  • (2015). Mesel û Vistonikî, Dîyarbekir: Weşanxaneyê Roşna.
  • BUKAN, İ. (2017). Meslé O Vıstunik Zazaki, İstanbul: Fam Yayınları.
  • ÇAKAN, H. (2011) “Luye û Kerge”, Newepel 14, (01-15 Oktobre).
  • ÇÎÇEK, A. (2012). Sayê Marû (Estanikanê Xinis û Tekamanî ra), Îsatanbul: Weşanxaneyê Vateyî.
  • ERDEM, T. O. (2012). Dersên Zuwenê Kurdi-Zazaki û Sonıki, İstanbul: Weşanên Arya.
  • ERDOĞMUŞ, H. (Payiz 2016). “Meselê Lu, Dik u Zıraj”,Vir (1), r. 41-43.
  • GOMAYIJ, M. (2017). Darule, Dîyarbekir: Weşanxaneyê Roşna.
  • HAYIG, R. (2007). Mahmeşa, İstanbul: Vêjiyaişê Tiji.
  • KOCAASLAN UÇKUN, R. (2003). “Gagauz Masallarının Tip ve Motif Yapısı Bakımından İncelenmesi”, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı Türk Halk Bilimi Anabilim Dalı, Doktora Tezi.
  • KURIJ, S. (2002). Wayê Hot Birayûn - Sanikan û Deyîranê Çewlîgî ra, İstanbul: Weşanên Arya.
  • KURIJ, S. (2014). Arwûn û Lûy – Sonikî Çoligî, Îstanbul: Nûbîhar.
  • LAÇÎN, Ş. (2016). Estanikan û Meselayanê Gêlî Ra, Dîyarbekir: Weşanxaneyê Roşna.
  • LICOKIC, M. (2007). Sanikan û Deyîranê Licê Ra, Îstanbul: Weşanxaneyê Vateyî.
  • MÎRVANÎ, S. (2012). Kal Mûsenî Zeydûnû (Folklorê Mîyaran ra), Îstanbul: Weşanxaneyê Vateyî.
  • ROŞAN, L. (2012). Binê Dara Valêre De, Dîyarbekir: Weşanxaneyê Roşna.
  • SADIÇ, Ş. A. (2008). “Masallarda Kadın (Güneydoğu Anadolu ve Doğu Akdeniz Masal Örnekleri”, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Ananbilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
  • SAKAOĞLU, S. (2009). Masal Araştırmaları, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • SAKAOĞLU, S. (2012). Masal Araştırmaları, İstanbul: Malatya Kitaplığı Yayınları.
  • TODD, T. L. (2002). A Grammar Of Dimili Also Known As Zaza, Stockholm: Iremet Förlag.
  • YILDIRIM, K.; BİNGÖL, İ. Û LEZGÎN, R. (2012). Edebîyatê Kirmanckî Ra Nimûneyî, Mêrdîn: Weşanê Enstîtuya Ziwananê ke Tirkîya de Ciwîyenê ya Unîversîteya Artuklu ya Mêrdînî.