The Relationship between Tawahhud and Hikma in Ibn Bajjah and Ibn Tufail’s Philosophies: A Comparative Analysis Approach

One of the main concerns of Islamic philosophy is an emphasis on finding the most accurate method to lead people to their ultimate goal: the highest level of happiness. Ibn Bajjah and Ibn Tufayl—the prominent representatives of Andalusian Thought—established their philosophical systems in an attempt to realize this goal. In the following study, it has been determined that although the philosophies of both philosophers have some minor differences in terms of discourse and conceptual framework, they demonstrate significant similarities in terms of scientific content and method toward leading human beings to “ma’rifat Allah” or "Conjunction with Active Intellect". In this context, the methods of reaching the heights of philosophical and mystical enlightenment from the levels of simple knowledge to the highest levels of enlightenment, which draws on the science and philosophical theories of the period of Ibn Bajjah's "mutawahhid" and Ibn Tufayl's "Hayy Bin Yakzan" character, is of primary focus in the discussion. In this sense, an attempt has been made to demonstrate that Ibn Bajjah influenced Ibn Tufayl beyond what is supposed. Thus, it hopes to show how the developmental stages of the human being, which are built on the other at the biological, psychological, moral and metaphysical levels, are evaluated within the framework of religion-philosophy and individual-society relations by both philosophers.

PDF

___

Alper, Ö. M. (2001). İbn Rüşd’ün İbn Sînâ’yı eleştirisi: el-Fark beyne re’yeyi’lhakîmeyn. Divan, 10, 145-172.
Altmann, A. (1965). Ibn Bajjah on Man’s Ultimate Felicity. Harry Austryn Wolfson Jubilee Volume on the Occasion of his Seventy-fifth Birthday, 1, 65–70.
Aydınlı, Y. (1997). İbn Bâcce’nin İnsan Görüşü. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Aydınlı, Y. (1999). İbn Bâcce. Içinde TDV İslam Ansiklopedisi (19: 348–353). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Câbiri, M.A. (2015). Felsefi Mirasımız ve Biz. Sait Aykut (trc.) Kitabevi Yayınları. Câbirî, M.A. (1986). Nahnu ve’t-turâs. El-Merkezü’s-Sekafiyyü’l-Arabi.
Corbin, H. (1986). İslam Felsefesi Tarihi 1. Hüseyin Hatemi (çevr), İletişim Yayınları
Deniz, G. (2009). Hayy b. Yakzan ve Kur’anî Temelleri. İçinde M. Vural (Ed.), İslâm Felsefesinin Özgünlüğü. Elis Yayınları.
El-Endelüsi, S. (1985). Tabakâtü’l-ümem. Dârü’t-Talia. Beyrut.
Fârâbî, (2008). Kitâbu'l-Hurûf, Ömer Türker (çev) Litera Yayıncılık, İstanbul. Gazzâli, Ebû Hâmid, (1963). el-Munkizu Min-ad-Dalâl, Hilmi Güler (çev.) Maarif Matbaası. İstanbul.
Goodman, Lenn. (2015) İbn Bacce (içinde) İslam Felsefesi Tarihi. Nasr (ed.). Açılım Kitap. İstanbul
Goodman, Lenn. (2009) Ibn Tufayl's Hayy Ibn Yaqzān: A Philosophical Tale, The University of Chicago
Gutas, D. (2010). İbn Sînâ’nın Meşrıki Felsefesi. Içinde M. C. Kaya (Çev.), İbn Sînâ’nın Mirası. Klasik Yayınları.
Hakân, F. bin. (1989). Kalâidu’l İkyân ve Mehâsinu’l Beyân. Mektebetu’l Menâr.
Hawi, S. S. (1997). Islamic Naturalism and Mysticism: A Philosophic Study of Ibn Tufayl’s Hayy Bin Yaqzan. Brill.
Hawi, S. S. (2002). İbn Tufeyl’in Fârâbî’nin Bazı Görüşlerine Eleştirisi (A. Arkan, çev.). Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4/5, 147–155.
İbn Bâcce. (1991). Resâil İbn Bâcce el-İlahiyye (M. Fahri (ed.)). Dâru’n-nehâr li’n-neşr. Beyrut.
İbn Bâcce. (2019). Kitâbü’n-nefs (B. Köroğlu (çev.)). Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
İbn Bâcce. (1978). Şuruhât semâ’ü’-tabîî (M. Ziyade (ed.)). Dâru'l-Kindî, Beyrut.
İbn Bâcce. (1983). Resâil Felsefiyye (C. El-Alevî (ed.)). Dâru’s-sekâfe.
İbnü’l-Kıfti. (1908). İhbârü’l-ulema bi-ahbâri’l-hükemâ. Mektebetü’l-Mütenebbi.
İbn Sînâ. (1952). Şifa : mantık (A. B. İbrahim Medkur, Ahmed Fuâd el-Ehvânî (ed.)).
İbn Rüşd. (2007). Psikoloji Şerhi (A. Arkan (çev.)). Litera Yayıncılık.
Ibn Tufayl. (1929). The History of Hayy ibn Yaqzan (S. Ockley (çev.)). Frederick A. Stokes Company.
İbn Tufeyl. (1986). Hayy bin Yakzan. Alber Nasri Nadir (ed.). Dâru’l-meşrık.
İbn Tufeyl. (2019). Hayy bin Yakzan (A. Özalp (ed.); M. Şerafettin Yaltkaya. / B. Reşid (çev.)). YKY Yayınları.
Koyré, A. (1964). Études d’histoire de la pensée philosophique. Galimard.
Köroğlu, B. (1993). el-İnsân fî felsefeti İbn Bâcce. Ürdün Üniversitesi Edebiyat Fakültesi.
Köroğlu, B. (1996). İbn Bâcce’nin Ahlak ve Siyaset Düşüncesi. Divan, 1, 45–65.
Köroğlu, B. (2017). İbn Bâcce ve İbn Tufeyl: Felsefe Endülüs'te, İslam Felsefesi: Tarih ve Problemler, Cüneyt Kaya (ed.), İsam Yayınları.
Kutluer, İ. (1999). İbn Tufeyl. içinde TDV İslam Ansiklopedisi (20: 418-425) Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Masûmî. (1962). Avempace The Great Philosopher of Andalus. Islamic Culture, 36(1/2).
Masûmî. (1990). İbn Bâcce. Içinde M. M. Şerif (Ed.), İslâm Düşüncesi Tarihi. İnsan Yayınları.
Moody, E. A. (1951). Galileo and Avempace: The Dynamics of the Leaning Tower Experiment (I). Journal of the History of Ideas, XII(3).
Munk, S: (1955) Melanges de philosophie juive ed arabe. Paris.
Nallino, C. A. (1925). Filosofia « Orientale » od «Illuminativa » d’Avicenna? Rivista degli studi orientali, 10(2/4), 433–467.
Nasr, H. Leaman, O. (2015) İslam Felsefesi Tarihi. Başoğlu, T. ve Öçal Şamil (trc), Açılımkitap.
Pines, S. (1964). La dynamique d’Ibn Bājja. Mélanges Alexandre Koyré (L’aventure de la science), 1, 442–468.
Panoussi E.: La notion de participation dans la philosophie d'Avicenne. Thèse de doctorat.Université catholique de Louvain, 1967
Sarıoğlu, H. (1996). İbn Rüşd’ün Bakışıyla Gazali ve Felsefe. İlmi Araştırmalar, 3, 87–100.
Zey’ur, A. (1984). Fî’t-tecrübeti’s-sâlise li’z-zât el-‘Arabiyye. Dâru’l-Endelüs.
Ziyade, M. (2014). el-Hareke mine’t-Tabîa ilâ mâ ba’d et-Tabîa’ fî Felsefeti İbn Bâcce el- Endelüsî.