Mitoloji ve Ortak Bilinç: Homeros ve Vergilius’un Aeneas’ı

Homeros’un Ilias adlı eserinde Troia Savaşı’nın önemli kahramanlarından biri olarak gösterilen Aeneas, Latin şair Vergilius’un Antik Dönem’de iz bırakmış destanına ismini vererek, eserin ana kahramanı olmuştur. Her iki şairin eserlerinde ortaya koyulan Aeneas karakteri kahramanlık ve yiğitlik anlamında birçok benzerlik taşımasının yanında birbirinden oldukça farklı özellikler de barındırmaktadır. Aeneas’ın Ilias’ta kendisine biçilen bir kader nedeniyle tanrılar tarafından ölümden iki kez kurtarılması; Romalı yazarlara, özellikle de Vergilius’a, bu kaderi tamamlama imkânı sunmuştur. Ilias’ta Aeneas’ın tanrılar tarafından ölümden kurtarılması, kendisinin ve soyundan gelenlerin gelecekte kral olacaklarının belirtilmesi Roma’nın kuruluş efsanelerini etkilemiştir. Ilias’ı taklit eden Vergilius sıklıkla Homeros’un eserinde kullandığı sıfatları (anchisiades, magnanimum, heros) kullanmıştır. Vergilius, Homeros’tan alarak kullandığı bu sıfatların yanında Aeneas’a pater (baba, ata) ve pius (dindar) sıfatlarını da vermiştir. Homeros’un Ilias adlı destanında, kahramanlar ve karakterlerin eylemleri önemlidir. Karakterler kendi iradeleriyle gerçekleştirdikleri eylemlerle değerlendirilirler. Oysa Vergilius’un çizmiş olduğu Aeneas karakterinin kaderi zaten bellidir. Eser Aeneas vasıtasıyla Augustus Dönemi uygulamalarına tarihsel, dinsel ve kültürel bir zemin hazırlamış ve propaganda aracı olmuştur. Eser, başından sonuna kadar Roma’nın tarihinin, tanrıların da kararıyla Aeneas ile başlayıp Augustus’a kadar uzandığını kanıtlama amacı gütmektedir. Bu çalışmada İ.Ö. 8. yy.’a ait olan ve tarihin ilk edebi eseri olarak kabul gören Homeros’un Ilias isimli eseri ile P. Vergilius Maro’nun İ.Ö. yak. 29-19 yılları arasında bir tarihte kaleme aldığı Aeneis destanı temel alınmıştır. Her iki destanda yer alan Aeneas karakteri karşılaştırılarak; mitolojik – efsanevi bir karakterin yüzyıllar sonrasında başka bir kültür tarafından seçilmesi ve toplumsal ortak bilinç oluşturulmasındaki etkisi ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Aeneas, Homeros, Ilias, Ortak Bilinç, Ulusal Kimlik, Vergilius

Mythology and Common Consciousness: Homer and Vergilius' Aeneas

Aeneas, one of the most important heroes of the Trojan War in Homer's Ilias, became the main protagonist of the Latin poet Vergilius' epic, which left its mark on the ancient period. The character of Aeneas, as presented in the works of both poets, has many similarities in terms of heroism and valor, but also has quite different characteristics. The fact that Aeneas is twice saved from death by the gods in the Ilias because of a fate assigned to him in the Ilias offered Roman writers, especially Vergilius, the opportunity to complete this fate. The rescue of Aeneas from death by the gods in Ilias and the statement that he and his descendants would become kings in the future influenced the founding legends of Rome. Vergilius, imitating Ilias, used many of the epithets (anchisiades, magnanimum, heros) used by Homer in his work. In addition to these adjectives taken from Homer, Vergilius also gives Aeneas the adjectives pater (father, ancestor) and pius (pious). In Homer's epic Ilias, the actions of heroes and characters are important. They are evaluated by the actions that the characters perform of their own volition. However, the fate of the character of Aeneas drawn by Vergilius is already determined. Through Aeneas, the work prepared a historical, religious and cultural ground for the practices of the Augustan period and became a propaganda tool. From the beginning to the end, the work aims to prove that the history of Rome begins with Aeneas and extends to Augustus with the decision of the gods. This study is based on Homer's Ilias, which dates back to the 8th century BC and is considered to be the first literary work of history, and the epic of Aeneis, written by P. Vergilius Maro sometime between 29-19 BC. By comparing the character of Aeneas in both epics, the selection of a mythological - legendary character by another culture centuries later and its effect on the creation of a common social consciousness is discussed.

Keywords:

Aeneas, Common Consciousness, Homer, Ilias, National Idendity, Virgil,

PDF

___

Akdeniz, D. (2020). Akdeniz’in Mitolojik Rotaları. (Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Akdeniz Uygarlıkları Araştırma Enstitüsü.
Akın, E. G. (2014). Ovidius: Hayatı, Sürgünü ve Eserleri. (Yüksek Lisans Tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi
Alföldi, A. (1965). Early Rome and the Latins. The University of Michigan Press.
Bartsch, S. (1998). Ars and The Man: The Politics of Art in Virgil’s Aeneid. Classical Philology, 93, 322-342.
Bowra, C. M. (1933). Aeneas and the Stoic Ideal. The Classical Association: Greece & Rome, (3)7, 8-21.
Bremmer, J., & Horsfall, N. (1987). Roman Myth and Mythography. Bulletin Supplement, 52, 1-111.
Cassin, B. (2018). Nostalji İnsan Ne Zaman Evindedir: Odysseus, Aeneas, Arendt. (S. Kıvrak, Çev.) Kolektif Kitap.
Cic. Inv. (= Cicero, De Inventione). (1999). On Invention. The Best Kind of Orator. Topics. (H. M. Hubbell, Trans.). The Loeb Classical Library.
Cornell, T. J. (1995). Beginnings of Rome: Italy and Rome from the Bronze Age to the Punic Wars (c.1000-264 BC). Routledge.
Demiriş, B. (1998). Roma’nın Yurtsever Tarihçisi Titus Livius. Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
Demiriş, B. (2009). Roma Edebiyatı: Başlangıcı, Sınırları, Özellikleri. Doğu Batı Düşünce Dergisi 49, 107-124.
Dion. Hal. Ant. (= Dionysios Halikarnassos, De Antiquitates Romanae). (1984). Dionysius of Halicarnassus: The Roman Antiquities. (E. Carry, Trans.). The Loeb Classical Library.
Donlan, W. (1970). The Foundation Legends of Rome: An Example of Dynamic Process. Classical World, (64)4, 109-114.
Erim, M. (1987). Latin Edebiyatı. Remzi Kitabevi.
Farrell, J. A. (1990). Which Aeneid in Whose Nineties?, Vergilius, 36, 74-80.
FGrH, (1923-1958). Die Fragmente der griechischen Historiker. (F. Jacoby, Trans.). Berlin-Leiden.
Forsythe, G. (2006). A Critical History of Early Rome: From Prehistory to the First Punic War. University of California Press.
Gölcük, R. (2022). Aeneas in the Troas and Latium Regions: Mythology and Archaeology. S. Gatti (Ed.). Aeneas Diplomacy. Edizioni Fonte Sisto.
Gruen, E. S. (1992). Culture and National Identity in Republican Rome. Cornell University Press.
Hom. Il. (= Homeros, Ilias). (1924). Homer. The Iliad (A.T. Murray, Trans.). Harvard University Press.
Horatius, (2012). Horace: Odes Book I. R. Mayer (Ed.). Cambridge University Press.
Lepore, G. (2015). Italian Archaeologicial Missions in the Twentieth Century in Albania. S. Santoro (Ed.). Skills and Tools to the Cultural Heritage and Cultural Tourism Management. Teramo.
Liv. Perioch. (= Livius, Ab Urbe Condita Librorum Periochae). (1967). Livy, From the Founding of the City. (A. C. Schlesinger, Trans.). Loeb Classical Library.
Lowie, M. (2013). Horace and Augustus. Cambridge University Press.
Moseley, N. (1925). Pius Aeneas. The Classical Journal, 20 (7), 387-400.
Ovidius, P. (1931). Fasti. (G. P. Goold, J. G. Frazer, Trans.). Loeb Classical Library.
Ovidius, P. (1931). Metamorphoses. (G. P. Goold, J. G. Frazer, Trans.). Loeb Classical Library.
Plut. (= Plutarkhos, Bioi Paralleloi: Romulus &Themistokles). (1959). Plutarch’s Lives. (B. Perrin, Trans.). Loeb Classical Library.
Powell, B. B. (2018). Klasik Mitoloji. (S. O. Çavuş, Çev.). Bilge Kültür Sanat.
Songul, G. (2013). Aeneas Efsanesi’nin Roma ve Troia İlişkilerine Yansıması. (Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
Strab. (= Strabon, Geographika). (1917). The Geography of Strabo. (H. L. Jones, Trans.). The Loeb Classical Library.
Syed, Y. (2008). Vergil's Aeneid and the Roman Self: Subject and Nation in Literary Discourse. University o f Michigan.
Syme, R. (1939). The Roman Cultural Revolution. Routhledge.
Thuk. (= Thukydides). (2003). Thucydides, History of the Peloponnesian War. (C. F. Smith, Trans.). The Loeb Classical Library.
Usher, S. (1970). The Historians of Greece and Rome. Taplingen Publishing.
Vergilius, (1910). Aeneid. (T.C. Willams, Trans.). Houghton Mifflin Co.
Wagenvoort, H. (1980). Pietas. Selected Studies in Roman Religion. Brill.