ÜNİVERSİTE TAKIMINDA YER ALAN KADIN VOLEYBOLCULARDA 6 HAFTALIK ANTRENMANSIZLIĞIN VÜCUT KOMPOZİSYONU ÜZERİNE ETKİSİ

Bu çalışmanın amacı, üniversiteler arası voleybol müsabakalarına katılan kadın voleybolcuların müsabaka sonrası antrenmanları bıraktıktan sonra vücut kompozisyonlarındaki değişimi incelemektir. Araştırmaya üniversite voleybol takımında yer alan, en az 3 yıl spor geçmişi olan, yaş ortalaması 19,14±0,77 (yıl), boy ortalaması 165,43±4,25 (cm). vücut ağırlığı (VA) 53,43 ±4,78 (kg) olan 14 kadın sporcu gönüllü olarak katıldı. Katılımcıların vücut kompozisyonu ölçümleri Inbody–720 bioelektrikal impedans analizörü ile test protokollerine uygun olarak yapıldı. Katılımcıların ön test-son test olmak üzere vücut ağırlığı (VA), vücut kitle indeksi (VKİ), bel kalça oranı (BKO), hücre içi sıvıları (HİS), hücre dışı sıvıları (HDS), protein, kemik mineral içeriği (KMİ), iskelet kas ağırlığı (İKA), yağsız vücut ağırlığı (YVA), vücut yağ yüzdesi (VYY), viseral yağ, fitness skoru, sağ kol yumuşak doku, sol kol yumuşak doku, gövde yumuşak doku, sağ bacak yumuşak doku, sol bacak yumuşak doku ölçümleri yapıldı. Araştırmamızda, VA ve VKİ değişkenlerinde istatistiksel açıdan anlamlı farklılık tespit edilirken (p<0,01), bel kalça oranı değerlerinde istatistiksel bir farklılık belirlenmedi (p>0,05). HDS, Protein, İKA, YVA, VYY ve fitness skoru parametrelerinin ön test ve son test karşılaştırmalarında istatistiksel farklılıklar tespit edildi (p<0,05, p<0,01). Sağ kol yumuşak doku, sağ bacak yumuşak doku ve sol bacak yumuşak doku ön test-son test ölçüm ortalamaları arasında istatistiksel farklar belirlenirken p<0,05), sol kol yumuşak doku ve gövde yumuşak doku ön test-son test ölçüm ortalamaları arasında istatistiksel bir farklılık belirlenmedi (p>0,05). Sonuç olarak, hareketsizliğin vücut yağ yüzdesi, iskelet kas ağırlığı, toplam vücut suyu ve kemik mineral yoğunluğu üzerine olumsuz etkilerinin olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

Vücut Kompozisyonu, Antrenman, Voleybol, Egzersiz, Sedanter

PDF

___

1. Çolak H., Yiğit Z. (2017). Investigating the changes on body composition in women regularly exercise. Journal of Current Researches on Health Sector. 7(2), 69-78.
2. Westerterp KR. (2018). Exercise energy balance and body composition. European Journal of Clinical Nutrition. 72(9),1246-1250.
3. Ward LC. (2019). Bioelectrical impedance analysis for body composition assessment: Reflections on accuracy clinical utility and standardisation. European Journal of Clinical Nutrition. 73(2), 194-199.
4. Boileau RA., Horswill CA. (2000). Body composition in sports: Measurement and applications for weight loss and gain. Exercise and Sport Science. İçinde: Garrett EW., Kirkendall DT. (editör). Lippincott Williams ve Wilkins. 319-338.
5. Heyward VH. (1998). Advanced fitness assessment & exercise prescription. Third Edition, Human Kinetics. USA.
6. Faisy C., Rabbat A., Kouchakji B., Laaban JP. (2000). Bioelectrical impedance analysis in estimating nutritional status and outcome of patients with chronic obstructive pulmonary disease and acute respiratory failure. Intensive Care Medicine. 6(5), 518-525.
7. Bredella MA. (2017). Sex differences in body composition. Advances in Experimental Medicine and Biology. 104(3), 9-27.
8. Önder HU., Eler S. (2008). Ankara ili birinci lig takımlarında oynayan bayan voleybolcuların bazı fiziksel ve fizyolojik parametrelerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 10(3), 15-22.
9. Garrett WE., Kirkendall DT. (2002). Exercise and sport science. Lippincott Williams & Wilkins. Philadelphia (PA).
10. Sergi G., De Rui M., Stubbs B., Veronese N., Manzato E. (2017). Measurement of lean bodymass using bioelectrical impedance analysis: A consideration of the pros andcons. Aging Clinical and Experimental Research. 29(4), 591-597.
11. Peker İ., Çiloğlu F., Buruk Ş., Bulca Z. (2000). Egzersiz biyokimyası ve obezite. Nobel Tıp Kitabevleri. İstanbul.
12. Özkarafakı İ. (2009). Üniversite öğrencilerinde vücut yağ yüzdesinin beden kitle indeksi ve biyoelektrik impedans analizi ile değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Kayseri.
13. Saçaklı H. (1992). Sağlıklı yaşamak için bilimsel metotlarla zayıflama, Berkay Matbaacılık, İstanbul.
14. Silvestre R., West C., Maresh CM., Kraemer WJ. (2006). Body composition and physical performance in men's soccer: A study of a national collegiate athletic association division I team. Journal of Strength and Conditioning Research. 20(1), 177-183.
15. Condello G., Capranica L., Stager J., Forte R., Falbo S., Di Baldassarre A., Segura-Garcia C., Pesce C. (2016). Physical activity and health perception in aging: Do body mass and satisfaction matter? A three-path mediated link. PLOS One. 11(9), 1-16.
16. Hoeger WK. (1991). Principles and labs. 2nd Edition. West Publishing Company, USA, 23-25.
17. Kehayias JJ., Fiatarone MA., Zhuang H., Roubenoff R. (1997). Total body potassium and body fat: relevance to aging. The American Journal of Clinical Nutrution. 66(4), 904-910.
18. Westerterp KR. (2010). Physical activity, food intake, and body weight regulation: Insights from doubly labeled water studies. Nutrition Reviews. 68 (3), 148-154.
19. Marin P., Arver S. (1998). Androgens and abdominal obesity. Bailliere’s Clinical Endocrinology and Metabolism. 12(3), 441-451.
20. Saris WHM., Blair SN., van Baak MA., Eaton SB., Davies PS., Pietro LD., Fogelholm M., Rissanen A., Schöller D., Swinburn B., Tremblay A., Westerterp KR., Wyatt H. (2003). How much physical activity is enough to prevent unhealthy weight gain? Outcome of the IASO 1st stock conference and consensus statement. Obesity Reviews. 4(2), 101-114.
21. Müller W. (2009). Towards research based approaches for solving body composition problems in sports: Ski jumping as a heuristic example. British Journal of Sports Medicine. 43(13), 1013-1019.
22. Rump P., Verstappen F., Gerver WJ., Hornstra G. (2002). Body composition and cardiorespiratory fitness indicators in prepubescent boys and girls. International Journal of Sports Medicine. 23(1), 50-54.
23. Watanabe K., Nakadomo F., Maeda K. (1994). Relationship between body composition and cardiorespiratory fitness in Japanese junior high school boys and girls. The Annals of Physiological Anthropology. 13(4), 167-174.
24. Kaya H., Özçelik O. (2005). Tıp öğrencilerinde bir yılda vücut kompozisyonlarında meydana gelen değişimlerin belirlenmesi. Fırat Tıp Dergisi. 10(4), 164-168.
25. Hunter GR., Byrne NM., Sirikul B., Fernández JR., Zuckerman PA., Darnell BE., Gower BA. (2008). Resistance training conserves fat‐free mass and resting energy expenditure following weight loss. Obesity. 16(5), 1045-1051.
26. Futterman LG., Lemberg L. (2001). Lp (A) Lipoprotein-an independent risk factor for coronary heart disease after menopause. American Journal of Critical Care. 10(1), 63-67.
27. Akın S., Ersöz G., Bulca Y. (2004). Puberte öncesi ritmik cimnastik sporcularında fiziksel aktivite ve vücut kompozisyonunun kemik mineral yoğunluğuna etkisi. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi. 50(3), 25-28.