Hanifi ÜZÜM, Ünal KARLI, Yılmaz ÜNLÜ, Adem SOLAKUMUR

SPORDA SÖYLENTİ ETKİ ÖLÇEĞİ GELİŞTİRME ÇALIŞMASI

Söylenti genel olarak inanılması amacıyla kişiden kişiye aktarılan resmi olmayan ve kaynağı bilinmeyen bir iletişim tarzıdır. Kişiler arası etkileşim ve iletişimin bir sonucu olarak ortaya çıkan söylenti, ne kadar doğru bilgi barındırmak istese de yanlıştan, eksiklikten ve abartıdan çoğu zaman kurtulamaz. Bu çalışma, sporda söylentinin sporcuların çeşitli faktörler açısından durumlarını ölçmeye yönelik ölçüm aracı geliştirmek amacı ile yapılmıştır. Araştırmacılar tarafından geliştirilen ölçek “Sporda Söylenti Etki Ölçeği (SSEÖ)” olarak adlandırılmıştır. Ölçeğe açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. Bu analizler sonucunda ölçeğin 28 madde ve 5 alt boyuttan oluştuğu gözlenmiştir. Ölçeğin alt boyutları “Bireysel Etkilenim, α=0.90”, “İletişim, α=0.80”, “Motivaston, α=0.71”, “Reklam, α=0.63” ve “Örgüt içi Yayılım, α=0.53” olarak adlandırılmıştır. Bu beş boyut toplam varyansın %49.10’unu açıklamaktadır. Sonuç olarak, Sporda Söylenti Etki Ölçeği; Bireysel Etkilenim, İletişim, Motivasyon, Reklam ve Örgüt içi Yayılım alt boyutları çerçevesinde sporcuların söylenti etkilenim durumlarını ölçmeye yönelik geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracı olarak kabul edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Spor, söylenti, etki

PDF

___

1. Solmaz B. (2004). Söylenti ve dedikodu kavramı. kurumsal söylenti ve dedikodu, Türkiye’deki işletmeler üzerine bir uygulama. Tablet Yayınları. Konya, 21-51.
2. Danovan P. (2007). How idle is idle talk? One hundred years of rumor research. Diogenes. 54(1), 59-82.
3. Michelson G., Mouly VS. (2004). Do loose lips sink ships? The meaning, antecedents and consequences of rumour and gossip in organisations. Corporate Communications: An International Journal. 9(3), 189-201.
4. Artaç M. (2017). Dedikodu ve söylentinin işletme verimliliğine etkisi üzerine Mersin ilinde hemşireler üzerine bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Mersin.
5. Kapferer JN. (1992). Dünyanın en eski medyası, dedikodu & söylenti. İletişim Yayınları. İstanbul.
6. DiFonzo N., Bordia P., Rosnow RL. (1994). Reining in rumors. Organizational Dynamics. 23(1), 47-62.
7. Akgül A., Çevik O. (2005). İstatiksel analiz teknikleri, SPSS’te işletme yönetimi uygulamaları. Emek Ofset. Ankara.
8. Bayram N. (2004). Sosyal bilimlerde SPSS ile veri analizi. Ezgi Kitapevi. Bursa.
9. Şencan H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Seçkin Yayıncılık. Ankara.
10. Tavşancıl E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. 3. Baskı. Nobel Yayınları. Ankara.
11. Hatcher L. (1994). A step-by-step approach to using the SAS (R) system for factor analysis and structural equation modeling. Cary. SAS Institute.
12. Çokluk Ö., Şekercioğlu G., Büyüköztürk Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. Pagem Akademi. Ankara.
13. Şimşek ÖF. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Temel ilkeler ve LISREL uygulamaları. Ekinoks Yayınları. Ankara.
14. Seçer İ. (2017). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi, Anı Yayıncılık. Ankara.
15. George D., Mallery P. (2003). SPSS for Windows step by step: A simple guide and reference 11.0 update. 4. Baskı. Allyn & Bacon. Boston.