Ünal TÜRKÇAPAR, Ayhan KAYABAŞI, Ökkeş ÇAM, Hüseyin EROĞLU

BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİNİN SOSYAL BECERİ DÜZEYLERİNİN FARKLI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Araştırmanın amacı, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin farklı değişkenler açısından incelenmesidir. Çalışma grubu Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda öğrenim gören 81 erkek 69 kadın olmak üzere toplam 150 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada tarama yöntemi uygulanmış betimsel bir araştırma olarak ele alınmıştır. Veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu ve Riggo (1986) tarafından geliştirilip, Türkçe ’ye uyarlama çalışmaları Yüksel (1998) tarafından gerçekleştirilen Sosyal Beceri Envanteri (SBE) ölçeği kullanılmıştır. Çalışmanın ortaya koyduğu bulgulara göre, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu öğrencilerin sosyal beceri düzeylerinin; cinsiyet, sigara kullanma, spor yapma, algılanan sosyo-ekonomik değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Cinsiyet Değişkenine göre erkek öğrencilerin duyuşsal kontrol düzeylerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sigara kullanma değişkenine göre duyuşsal anlatımcılık ve sosyal kontrol alt boyutlarında ortalamaya bakıldığında sigara kullanmayan öğrencilerin sigara kullanan öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Spor yapma değişkenine göre, Sosyal kontrol alt boyutunda anlamlı bir fark bulunmuştur. Spor yapmayan öğrencilerin spor yapan öğrencilere göre sosyal kontrol düzeylerinin daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Algılanan sosyo-ekonomik değişkenine göre, duyuşsal duyarlılık alt boyutunda, öğrencilerin algıladıklar sosyo-ekonomik düzeyine göre sosyo-ekonomik durumu düşük olarak düşünen öğrencilerin orta ve iyi olarak hisseden öğrencilere göre duyuşsal duyarlılık düzeylerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu, sosyal beceri, değişken

PDF

___

1. Akfırat FÖ.(2006). Sosyal Yeterlilik, Sosyal Beceri ve Yaratıcı Drama. Yaratıcı Drama Dergisi. 1(1), 39-58.
2. Ataünal A. (2003). Niçin ve Nasıl Bir Öğretmen. Milli Eğitim Vakfı Yayınları. Ankara.
3. Atkins-Burnett SM. (2001). Measuring social competence in the early elementary years: A Rasch analysis (Doctoral dissertation, ProQuest Information & Learning).
4. Avcıoğlu H. (2005). Etkinliklerle sosyal beceri öğretimi. 2. baskı. Kök Yayıncılık Ankara.
5. Avşar Z. Kuter FÖ. (2007). Beden eğitimi ve spor bölümü öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin belirlenmesi(Uludağ Üniversitesi örneği). Eğitimde Kuram ve Uygulama, 3 (2), 197-206.
6. Bacanlı H. (1999). Sosyal Beceri Eğitimi. Nobel Yayınları. Ankara.
7. Bozgün K., Pekdoğan S. (2018). Öğretmen Adaylarının Sosyal Beceri Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Sakarya University Journal of Education. 8(4), 151-167
8. Deniz ME. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (9), 501-532.
9. Durualp E. (2014). Ergenlerin Sosyal Duygusal Öğrenme Becerilerinin Cinsiyet ve Sınıfa Göre İncelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 26(2), 13-25.
10. Durualp E., Aral N. (2010). Altı Yaşındaki Çocukların Sosyal Becerilerine Oyun Temelli Sosyal Beceri Eğitiminin Etkisinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 39, 160-172.
11. Erdoğan F. (2002). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinde sosyal becerilerin sosyo-ekonomik düzey, cinsiyet ve yaş ile ilişkisi. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi. Ankara.
12. Eren AS. (2018). Anketlerin Veri Girişlerinin Kolay Bir Şekilde Yapılmasını Sağlayan Bilgisayar Tabanlı Bir Yöntemin Tanıtımı, Social Mentality and Researcher Thinkers Journal. 4(8), 76
13. Gülay H., Akman B. (2009). Okul Öncesi Dönemde Sosyal Beceriler. Pegem Akademi Yayınları. Ankara.
14. Hamarta, E. (2000). Üniversite öğrencilerinin yalnızlık ve sosyal beceri düzeylerinin öğrencilerin özlük nitelikleri açısından incelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
15. Hizal A. (1982). Programlı Öğretim Yönteminin Etkililiği (Karşılaştırmalı Uygulamalı Araştırma). Sevinç Matbaası. Ankara.
16. İlter İ. Köksalan B. (2011). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Olan Tutumları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 21(1), 113-128.
17. Karasar N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi: kavramlar, ilkeler, teknikler. 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Ankara.
18. Karasüleymanoğlu A.(1992).Yeni Boyutlarıyla Spor. 3.Baskı. Tamer ofset. Ankara.
19. Matson JL., Heinze AH., Helsel WJ., Kopperman G. (1986). Assessing social behaviors in the visually handicapped: The matson evaluation o f social skills with youngsters. Journal o f Clinical Child Psychology. 15(1), 78-87.
20. Okumuş M. (2011). Öğretmenlerde Meslek Tatmini ve İş Stresi. Ark Kitap. İstanbul.
21. Riggio ER., Throckmorton B., De Paola S.(1990). SocialSkills and Self-Esteem. Personality and Individual Differrences. 11, 799-804.
22. Şenol E., Türkçapar Ü. (2016). Öğretmen Adaylarının Sosyal Beceri Düzeylerinin İncelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 40, 455-456.
23. Tanel Z., Tanel R. (2013). Fizik Öğretmen Adaylarının, Fizik Dersine ve Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumlarının İncelenmesine İlişkin Boylamsal Bir Çalışma. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(2), 451-468.
24. Villares E., Brigman G. ve Peluso P. (2008). Ready toLearn: An Evidence-Based Individual Psychology Linked Curriculum for Prekindergarten through First Grade. Journal of Individual Psychology. 64(4), 386-402.
25. Yüksel G.(1998). Öğretmen Adayı Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından Yordanması. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 19(2), 97-109.
26. Yüksel G. (1997). Sosyal Beceri Eğitiminin Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeyine Etkisi. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
27. Yüksel G. (2017). Sosyal beceri eğitiminin üniversite öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerine etkisi. Pegem Atıf İndeksi, 349-395.