Alpaslan GÖZLER, Büşra Nur TURAN, Mehmet TURAN

ÇOCUK OYUNLARININ İLKOKUL ÖĞRENCİLERİNİN SOSYAL BECERİ DÜZEYLERİNE ETKİSİ

Çalışmanın amacı 4. Sınıfta öğrenim gören tesadüfi şekilde belirlenmiş 340 öğrencinin sosyal beceri düzeylerinin, cinsiyet, tercih ettiği oyun alanı, oyunda tercih ettiği kişi sayısı ve günde oyun oynama süresi değişkenlerine göre farklılaşma durumunu ortaya koymak ve ölçek sonucunda aldıkları puanlar arasındaki farklılıkları belirlemektir. Çalışmanın örneklem grubunu Kayseri’de farklı okullardan tesadüfi şekilde seçilen 180 erkek ve 160 kız olmak üzere 340 4. sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada, Riggio (1989) tarafından geliştirilen sosyal beceri envanteri ve araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. sosyal beceri envanteri; duyuşsal anlatımcılık, duyuşsal duyarlık, duyuşsal kontrol, sosyal anlatımcılık, sosyal duyarlık ve sosyal kontrol alt boyutlarından oluşmaktadır. Yapılan çalışmada envanterin sosyal anlatımcılık, sosyal duyarlık ve sosyal kontrol alt boyutları kullanılmıştır. Ölçekten elde edilen puanların arasındaki farklılığı ortaya koyabilmek için cinsiyet değişkeni için t test istatistiği kullanılırken, oyunda tercih ettikleri oyun alanı, tercih ettikleri kişi sayısı ve günde oyun oynadıkları süre değişkenleri için tek yönlü varyans analizi test istatistiği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğrencilerin sosyal anlatımcılık, sosyal duyarlık ve sosyal kontrol alt boyutlarında elde ettikleri puan ortalamaları cinsiyet değişkenine göre farklılaşmamaktadır. Elde edilen bulgulara göre öğrencilerin sosyal beceri puanları oyunda tercih ettikleri kişi sayısı, oyun oynarken tercih ettikleri oyun alanları ve günde oyun oynama süresi değişkenlerine göre istatistiksel anlamda anlamlı farklılık göstermektedir. Çocuklara sosyal anlamda ve akademik yaşantılarında oyunlarla daha iç içe olma imkânı verilmelidir. Gelişim süreçleri, farklı gelişim alanlarını destekleyecek şekilde oyunlarla desteklenmelidir.

Anahtar Kelimeler:

Oyun, Sosyal Beceri, İlkokul öğrencisi

PDF

___

1. Özer A., Gürkan C., Ramazanoğlu O. (2006). Oyunun çocuk gelişimi üzerine etkileri. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları. 5(6), 67 -79.
2. Varışoğlu B., Şeref İ., Gedik, M., Yılmaz İ. (2013). Türkçe dersinde uygulanan eğitsel oyunlara yönelik tutum ölçeği: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı. 6(11), 1060–1081.
3. Yıldız E., Şimşek Ü., Aras H. (2017). Eğitsel oyun yönteminin öğrencilerin sosyal becerileri, okula ilişkin tutumları ve fen öğrenimi kaygıları üzerine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi. 11(1), 281-400.
4. Piaget J. (1962). Play, Dreams and imitation in childhood. Norton, New York.
5. Hazar M. (1996). Beden eğitimi ve sporda oyunla eğitim. Tutibay Yayınları. Ankara.
6. Papatya E. (2012). Otizmli çocukların oyun becerileri ile davranış ve sosyal beceri özelliklerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Edirne.
7. Çangır M. (2008). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi derslerinde eğitsel oyun yönteminin uygulanma durumu (Tuzla örneği). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
8. Bayram E., Özgül E., Kaplan G., Ünal HA., Yapağılı H., Demir K. (1999). İlköğretimde drama 1 (Öğretmen için). MEB Yayınları, Ankara.
9. Akandere M. (2003). Eğitici okul oyunları. Nobel Yayıncılık, Ankara.
10. Arslan Y., Bulgu N. (2010). Oyunla toplumsallaşma. Pamukkale Journal of Sport Science. 1(1), 8-22.
11. Çubukçu Z., Girmen P. (2010). Beceri gelişiminde oyunların yeri ve okulda oynanan oyunlara ilişkin öğrenci görüşleri, Günümüzde Çocuk Oyunlarında ve Oyuncaklarında Yaşanan Değişimler Sempozyumu, Ankara.
12. Karasar N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayınları. Ankara, 207.
13. Çıngı H. (1994). Örnekleme kuramı. Hacettepe Üniversitesi Basımevi. Ankara.
14. Yüksel G. (2004). Sosyal beceri envanteri el kitabı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
15. Broadhead P. (1997). Promoting sociability and cooperation in nursery settings. British Educational Research Journal. 23, 513-531.
16. Stanley M. (2010). Çocuk ve beceri, Ekinoks Yayıncılık. İstanbul.
17. Woolf A. M. (2013). Social and emotional aspects of learning: Teaching and learning or playing and becoming. pastoral care in education. An International Journal of Personal, Social and Emotional Development. 31(1), 28-42.
18. Durualp E., Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 39, 160-172.
19. Sağır A. (2010). Sanal ile gerçeklik arasında bir kayboluş: modern zamanlarda çocuğun sosyolojisi. Günümüzde Çocuk Oyunlarında ve Oyuncaklarında Yaşanan Değişimler Sempozyumu. Ankara.
20. Arı R., Hamarta E. (2000). Invetigation of social skills and loneliness levels of university students with respect to their personel characteristics. Selcuk University Journals Faculty of Educations. 10, 121-134.
21. Şahin C., Yeşil R. (2010). Sınıf öğretmenliği aday öğretmenlerinin sosyal beceri ve empatik eğilim düzeyleri (AEÜ Eğitim Fakültesi örneği).E-Journal of New Word Sciences Academy. 5(3), 1197-1212.
22. Özbudak E., Serin, N. (2011) Okul psikolojik danışmanlarının problem çözme ve sosyal beceri düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 41, 302-312.
23. Leff SS., Gullan RL., Paskewich BS., Abdul-Kabır S., Jawad AF., Grossman MA., Munro M., Power. TJ. (2010). An initial evulation of a culturally adapted social promlem-solving and relational aggression prevetion program for urban african-american relationally aggressive girls. Journal of Preventon & Intervention in the Community. 37, 260-274.
24. Vatandaş C. (2011). Toplumsal cinsiyet ve cinsiyet rollerinin algılanışı. Web sitesi:http://www.journals.istanbul.edu.tr/iusoskon/article/viewFile/1023006015/1023005539. Erişim Tarihi: 11.02.2020.
25. Gezer ED. (2010). Farklı spor branşlarındaki sporcuların sosyal beceri düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
26. Yıldız E., Şimşek Ü., Ağdaş H. (2017). Eğitsel oyun entegre edilmiş işbirlikli öğrenme modelinin öğrencilerin fen öğrenimi motivasyonları ve sosyal becerileri üzerine etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD). 18(2), 37-54.
27. Çepikkurt F., Fındık M. (2017). Takım sporu yapanlarla bireysel spor yapanların sosyal beceri düzeylerinin karşılaştırılması. Uluslararası Spor Egzersiz ve Antrenman Bilimi Dergisi. 3(2), 55-63.
28. Koç K., Turan MB. (2018). The impact of cultural intelligence on social skills among university students. Journal of Education and Learning. 7(6), 241-249.