FİLOZOF DOKTORLARDAN MODERNİTEYE SPORCU BESLENMESİ

Günümüz sporcu beslenmesinin temellerine ait ilk kanıtlar antik döneme ait eserlerden elde edilmektedir. Antik Mısır, Yunan ve Roma uygarlıklarında atletlerin diyetleri, medeniyetlerinin beslenme özelliklerini yansıtmakta olup coğrafi bölge, iklim şartları, gıda maddelerine ulaşılabilirlik durumlarına göre farklılık göstermelerine rağmen, vejetaryen beslenme ve et ağırlıklı beslenme olarak iki farklı diyet uygulandığı anlaşılmaktadır. Araştırmada Antik dönemde filozof doktorların tavsiyeleri ve uygulamalar doğrultusunda antik atletlerin beslenme yöntemlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Teorik çerçeve oluşturulurken atletlerin beslenmelerine yönelik çeşitli epigrafik kayıtlara başvurulmuş ve alandaki kaynak eserler taranarak atletlerin beslemelerine yönelik bilgilere ve görsellere ulaşılmıştır. Ulaşılan veriler değerlendirilerek araştırmanın amaçları doğrultusunda yorumlanmıştır. Antik dönem atletlerinin beslenme yöntemleri ile günümüz modern beslenme yöntemleri arasında gıda maddeleri açısından fark bulunmadığı, besin maddelerine ulaşım kolaylığı ve çeşitlilik açısında antik döneme göre zenginleştiği, bunun yanında ergojenik yardımcılar olarak adlandırılan gıda destek ürünlerinin kullanılmaya başlandığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Antik çağ, Modernite, Sporcu beslenmesi

PDF

___

1. Ackerknecht EH. (1971). The end of greek diet. Bulletin of the History of Medicine. 45, 242-249.
2. Darby WJ., Ghalioungui P., Grivetti LE. (1977). Food the gift of Osiris. Academic Press. London. England.
3. Eichholz DE., Jones WHS., Rackham H. (1938). Complete collection the Loeb Classical Library. By Gaius Plinius Secundus Pliny The Elder Pliny. Natural History. London. England.
4. Fornaris E., Aubert M. (1998). The Roman legionnaire, the misunderstood athlete. Histoire Des Sciences Médicales. 32, 161-168.
5. Galli N., Reel JJ. (2009). Adonis or hephaestus? Exploring body image in male athletes. Psychology of Men & Masculinity. 10(2), 95-108.
6. Grivetti LE., Elizabeth AA. (1997). From Olympia to Atlanta: A cultural historical perspective on diet and athletic training. Journal of Nutrition. 127(5), 860-868.
7. Hanne N., Dlin R., Rotstein A. (1986). Physical fitness, anthropometric and metabolic parameters in vegetarian athletes. Journal of Sports Medicine and Physical Fitness. 26(2), 180-185.
8. Harris HA. (1966). Greek athletes and athletics. Bloomington Indiana Press. London. England.
9. Hicks RD. (1972). Lives of eminent philosophers diogenes laertius. Harvard University Press. Cambridge. England.
10. Hippocrates R. (1923). Hippocrates with an English. London. England.
11. Horne TH., Davidson S., Tregelles SP. (1809). An introduction to the critical study and knowledge of the holy scriptures. Cambridge Universtiy Press. (November,2013).
12. Jacobelli L. (2003). Gladiators at Pompeii. Roma, L’erma di Bretschneider, Via Cassiodoro.
13. Jones LD., Ormerod, MA. (1918). Pausanias description of Greece with an English. Harvard University Press. London. England.
14. Jones WHS. (1923). Hippocrates. Harvard University Press, London. England.
15. Kanz F., Grossschmidt K. (2007). Roman gladiators. The Osseous Evidence Presented at Seventy-Sixth Annual Meeting of The American Association of Physical Anthropologists. Philadelphia, Pennsylvania.
16. Keitel E. (1992). Foedum spectaculum and related motifs in Tacitus Histories II-III Rheinisches Museum für Philologie. 342-351.
17. Kınıkoğlu M. (2015). Vegan beslenme. Oğlak Yayıncılık. İstanbul.
18. Leitzmann C. (2014). Vegetarian nutrition: Past, present, future. American Journal of Clinical Nutrition. 100, 496-502.
19. Lemon PW., Tarnopolsky MA., MacDougall JD., Atkinson SA. (1992). Protein requirements and muscle mass/strength changes during intensive training in novice bodybuilders. Journal of Applied Physiology. 73(2), 767-775.
20. Lemon PW., Yarasheski KE., Dolny DG. (1984). The importance of protein for athletes. Sports Medicine. 1(6), 474–484.
21. Longo UG., Spieza F., Maffuli N., Denaro V. (2008). The best athletes in Ancient Rome were vegetarian. Journal of Sports Science Medicine. 7(4), 565.
22. Mark G. (2004). Sport in the ancient world from a to z. Routledge. London.
23. Mayer J., Bullen B. (1959). Nutrition and athletic performance. Postgraduate Medicine. 26(6), 848-856.
24. Meletis J. (2012). A brief history from the abstain from beans of pythagoras to the present. Archives of Hellenic Medicine. 29(2), 258-263.
25. Nieman DC. (1988). Vegetarian dietary practices and endurance performance. American Journal of Clinical Nutrition. 48, 754-761.
26. Nieman DC. (1999) Physical fitness and vegetarian diets: is there a relation? American Journal of Clinical Nutrition. 70, 570-575.
27. Paleologos K. (1973). Legends of olympia two milon the wrestler. International Seminar for Weightlifting Judges-Referees. Athenes. Gereece. 25-30.
28. Renfrew JM. (1988). Food for athletes and gods. A classical diet in archaeology of the olympics. The olympics and other festivals in antiquity. University of Wisconsin Press. USA. 174-181.
29. Sharman I. (1980). Nutrition and athletic performance. Nutrition & Food Science. 80(6), 5-9.
30. Simopoulos AP. (1989). Nutrition and fitness from the first olympiad in 776 BC to 393 AD and the concept of positive health. American Journal Clinical Nutrition. 49(5), 921-926.
31. Thompson JG. (1971). Sport, athletics, and gymnastics in Ancient Greece. National College Physical Education Association for Men. Proceedings of Annual Meeting 75th. New Orleans. Louisiana. 87-92.
32. Stanley T. (1665). Claudius Aelianus his various history. XI. Book. 205-211.
33. Woody T. (1936). Philostratus, concerning gymnastics 43. philostratus: Concerning gymnastics, research quarterly. American Physical Education Association. 7(2), 3-26.