Geleneksel Çocuk Oyunlarının Değerler Eğitimindeki Rolünün Sınıf Öğretmenlerinin Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi

Bu çalışmanın amacı, geleneksel çocuk oyunlarının değerler eğitimindeki rolünün sınıf öğretmenlerinin görüşleri açısından değerlendirmektir. Çalışma grubu, Gaziantep il merkezinde görev yapan 30 sınıf öğretmenidir. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışma modeli ile kullanılmıştır. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Çalışmada elde edilen veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda, öğretmenler, geleneksel çocuk oyunlarını değerler eğitimi açısından önemli gördüklerini belirtmektedir. Öğretmenler; kültürün gelecek kuşaklara aktarımı, çocukların yardımlaşma, dürüstlük, saygı, sevgi, sorumluluk gibi değerleri öğrenmeleri, çocuklar arasında olumlu iletişimin gelişmesi, işbirlikçi öğrenmeyi sağlaması, farklılıklara saygı duymayı, değerlerin oyunlarla eğlenceli hale getirilmesi gibi sebeplerle geleneksel çocuk oyunlarını değerler eğitimi açısından öğretmenler önemli gördüklerini ifade etmektedir. Geleneksel çocuk oyunlarıyla öğrencilerin birden fazla değeri kazandıkları, geleneksel çocuk oyunlarının ders kitaplarında yeterli seviyede bulunmadığı ve değerler eğitimi açısından okul öncesi dönemde de yer verilmesi gerektiği öğretmenler tarafından belirtilmiştir. Geleneksel çocuk oyunlarıyla öğretmenlerin çocuklarda en fazla kazandırmayı amaçladıkları değerler sevgi, adalet, saygı, sorumluluk, dayanışma, yardımseverlik, dürüstlük ve eşitliktir. Öğretmenler geleneksel çocuk oyunlarıyla öğrencilerde birlik ve beraberlik sağlama, kültür aktarımı, değerlerin kalıcı olarak öğrenilmesi, farklılıklara saygı duyma , görev ve sorumluluk alma, sorunlara pratik çözümler üretme ve kendini gruba ait hissetme gibi çocuklara kazandırmayı amaçladıkları esaslar şeklinde ifade edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Oyun, değer, eğitim, çocuk

PDF

___

Akbulut, H. (2009). Dijital oyun rehberi, İstanbul: Kalkedon Yayınları.
Akandere, M. (2004). Eğitici okul oyunları. Ankara: Nobel Yayıncılık
Altınbulak D, Emir S, Avcı C, ( 2012) Sosyal bilgiler öğretiminde eğitsel oyunların erişiye ve kalıcılığa etkisi. HAYEF Journal of Education. 3(2): 35-51.
Aypay, A. (2016). Investigating the role of traditional children’s games in teaching ten universal . values in Turkey. Eurasian Journal of Educational Research, 62, 283- 300.
Bay, N. (2018). Okul Öncesi eğitimde bir kültür aktarımı: Milli Oyunlar. Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 9(2), 82-104.
Büyüköztürk,Ş., Kılıç Çakmak,E., Akgün, Ö.E., Karadeniz,Ş ve Demirel, F. (2011). Bilimsel . araştırma yöntemleri. (10.baskı). Pegem Yayıncılık: Ankara.
Cop, M., R., ve Kablan, Z. (2018). Türkiye’de eğitsel oyunlarla ilgili yapılmış çalışmaların. . analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 1(1), 52-71.
Çengelci, T., Hancı, B., Karaduman, H. (2013). Okul ortamında değerler eğitimi konusunda . öğretmen ve öğrenci görüşleri. Değerler Eğitimi Dergisi. 11 (25), 33-56.
Duran, E. ve Sezgin Tufan, B. (2017). İlkokul Türkçe ders kitaplarında oyun ve oyuncakların kullanımı. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 3, (1), 16-28.
Esen, M. A. 2008. Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri ve unutulmaya yüz tutmuş ahıska . oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 357-367.
Fedakâr, P. ve S. Şarman. (2016): Seferihisar geleneksel çocuk oyunlarının yapısal analizi. . Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(1), 366-374
Gürdoğan-Bayır, Ö., Çengelci-Köse, T. ve Deveci, H. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarına göre . ilkokullarda değer eğitimi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), . 17(3), 317-339.
Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Araştırma . Dergisi, 1 (1), 62-80.
Kümbetoğlu, B. (2005). Sosyolojide ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
MEB, (2018). Sosyal Bilgiler dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar) . http://mufredat.meb.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
MEB. (2018). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). . Ankara: MEB Yayınları.
Pektaş, Ö. H. (2017). Geleneksel çocuk oyunlarinin modern eğitimde kullanilmasi. Journal of . International Social Research, 10(49), 478-490.
Samancı, O. ve Uçan, Z. (2015). Sınıf öğretmeni adaylarının sosyal sorun çözme beceri düzeylerinin . incelenmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. XIV. Uluslararası Katılımlı Sınıf . Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Özel Sayısı, 152 – 162.
Sümbüllü, Y. Z. ve Altınışık, M. E. (2016). Geleneksel çocuk oyunlarının değerler eğitimi . açısından önemi. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 73-85.
Türnüklü, A. (2000). Eğitim Bilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek . Nitel Araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559
Ünal, F. (2013). İlköğretim Sosyal Bilgiler Ders Kitaplarında Yer Alan Hal Kültürü. . Öğelerinin Değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 . (14), 611- 644.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştirma yöntemleri. Ankara: Seçkin . Yayıncılık.