Nükhet HOTAR, Mehmet Ali ÖZCAN, Bahar BARAN, Şirin Nur YACI, Emre KARAGÖZ

Acil Uzaktan Eğitimden Ne Öğrendik? Öğrenci ve Öğretim Elemanı Görüşlerinin Karşılaştırılması

Yükseköğretim kurumları Covid-19 pandemisi nedeniyle acil olarak uzaktan eğitime geçmiş ve tüm faaliyetlerini uzaktan yürütmek durumunda kalmıştır. Bu süreçte kurumlar, öğretim elemanları, öğrenciler ve donanım alt yapılarına uygun en iyi çalışacak modeli üretebilmek amacıyla analiz, tasarım ve geliştirmeyi içeren öğretim tasarımı süreçlerini hızlı bir şekilde yürütmüş ya da bu süreci atlamak zorunda kalarak önemli kararlar almışlardır. Bu çalışma, uzaktan eğitim analiz sürecinde eğitimin başarısını etkilemesi beklenen iki temel unsur olan öğretim elemanları ve öğrencilerin görüşlerini karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada öğretim elemanları ve öğrenciler arasında görüş farkını incelerken dikkate alınan faktörler şu şekildedir; tercih edilen eğitim modeli (çevrim içi, yüzyüze, hibrit), ders katılım tercihleri (derse devam şekli) ve uzaktan eğitim sürecini değerlendirme (zayıf, orta, iyi). Tarama araştırması olarak planlanan çalışmada nicel veri analiz yöntem ve teknikleri kullanılmıştır. Araştırmaya gönüllü olarak 5504 üniversite öğrencisi ve 453 öğretim elemanı katılmıştır. Öğretim elemanı ile öğrenciler arasındaki görüş farklılıkları Pearson ki-kare analizini kullanan çapraz tablolar ile betimsel olarak incelenmiştir. Bulgular öğrenci ve öğretim elemanlarının belirlenen temel faktörler bağlamında anlamlı derecede farklı görüşlere sahip olduklarını ortaya çıkartmıştır. Hem öğretim elemanı hem de öğrencilerin pandeminin devam etmesi durumunda eğitim modeli tercihlerinin çevrim içi eğitim yönünde olduğu ortaya çıkmıştır. Ancak, öğretim elemanlarının çevrim içi ve hibrit eğitimi öğrencilerden daha çok tercih ettikleri, öğrencilerin ise yüzyüze eğitimi öğretim elemanlarına göre daha fazla tercih ettikleri bulunmuştur. Çevrim içi ders süresince, öğretim elemanları uzaktan derslere katılımın notlandırılması gerektiğini düşünürken, öğrenciler anlamlı derecede derslerin notlandırılmamasını tercih etmişlerdir. Araştırmadan elde edilen diğer önemli bir bulgu, öğretim elemanlarının uzaktan eğitim sürecine yönelik genel değerlendirme düzeylerinin öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek olmasıdır.

Anahtar Kelimeler:

“Uzaktan eğitim”, “Çevrimiçi eğitim”, “Hibrit öğrenme”, “Covid-19”.

PDF

___

Adedoyin, O. B., & Soykan, E. (2020). Covid-19 pandemic and online learning: the challenges and opportunities. Interactive Learning Environments, 1-13. https://doi.org/10.1080/10494820.2020.1813180

Anderson, T. (2004). Teaching in an online learning context. Theory and practice of online learning, 273.

Anderson, T. (2008). The theory and practice of online learning. (2. baskı). Athabasca University Press.

Bencsik, A., Horváth-Csikós, G., & Juhász, T. (2016). Y and Z Generations at Workplaces. Journal of Competitiveness, 8(3).

Bergdahl, N., & Nouri, J. (2020). Covid-19 and crisis-prompted distance education in Sweden. Technology, Knowledge and Learning, 1-17. https://doi.org/10.1007/s10758-020-09470-6

Bersin, J. (2004). The blended learning book: Best practices, proven methodologies, and lessons learned. San Francisco, CA: John Wiley & Sons.

Bonk, C. J., & Graham, C. R. (2006). Handbook of blended learning: Global perspectives, local designs. San Francisco, CA: Pfeiffer.

Bryant, S. M., & Hunton, J. E. (2000). The use of technology in the delivery of instruction: Implications for accounting educators and education researchers. Issues in Accounting Education, 15(1), 129-163. https://doi.org/10.2308/iace.2000.15.1.129

Cevahir, E. (2020). SPSS ile Nicel Veri Analizi Rehberi. Kibele Yayınları. ISBN: 978-605-9476-36-0.

Clark, R. C., & Mayer, R. E. (2008). E-learning and the science of instruction: Proven guidelines for consumers and designers of multimedia learning. John Wiley & Sons.

COL (2020). Guidelines on Distance Education during COVID-19. Burnaby: COL. http://oasis.col.org/handle/11599/3576

Çakmak, K. E., & Karataş, S. (2020). Çevrimiçi Öğrenme: Farklı Bakış Açıları (1. baskı). Pegem Akademi, Ankara.

Fisher, D. (2009). The Use of Instructional Time in the Typical High School Classroom. The Educational Forum, 73(2), 168-176. https://doi.org/10.1080/00131720902739650

Garrison, D. R., & Vaughan, N. D. (2008). Blended learning in higher education: Framework, principles, and guidelines. San Francisco, CA: John Wiley & Sons.

Gedik, N. (2016). Karma Öğrenme. In K. Çağıltay & Y. Göktaş (Eds.), Öğretim Teknolojilerinin Temelleri Teoriler Araştırmalar Eğilimler (pp. 499–515). Pegem Akademi.

Gibson, A., Bardach, S. H., & Pope, N. D. (2020). COVID-19 and the digital divide: Will social workers help bridge the gap?, Journal of Gerontological Social Work, 63(6-7), 671-673. https://doi.org/10.1080/01634372.2020.1772438

Gillis, A., & Krull, L. M. (2020). COVID-19 Remote Learning Transition in Spring 2020: Class Structures, Student Perceptions, and Inequality in College Courses. Teaching Sociology, 48(4), 283-299.

Green, S. B., & Salkind, N. J. (2014). Using SPSS for Windows and Macintosh: Analyzing and Understanding Data (7. Baskı). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education, Inc.

Hodges, C., Moore, S., Lockee, B., Trust, T., & Bond, A. (2020). The difference between emergency remote teaching and online learning. Educause review, 27, 1-12. https://er.educause.edu/articles/2020/3/the-difference-between-emergency-remote-teaching-and-online-learning

Lai, J., & Widmar, N. O. (2020). Revisiting the digital divide in the COVID‐19 era. Applied Economic Perspectives and Policy, 43(1), 458-464. https://doi.org/10.1002/aepp.13104

Marsh, D. (2012). Blended learning: Creating learning opportunities for language learners. Cambridge, UK: Cambridge University Press.

McInnerney, J. M., & Roberts, T. S. (2004). Online learning: Social interaction and the creation of a sense of community. Journal of Educational Technology & Society, 7(3), 73-81.

McLoughlin, C., & Lee, M. J. (2010). Personalised and self-regulated learning in the Web 2.0 era: International exemplars of innovative pedagogy using social software. Australasian Journal of Educational Technology, 26, 28–43. https://doi.org/10.14742/ajet.1100

Moore, M. G., & Kearsley, G. (2005). Distance education: A systems view of online learning. Wadsworth: Cengage Learning.

OECD (2019). How’s Life in the Digital Age?: Opportunities and Risks of the Digital Transformation for People’s Well-being, OECD Publishing, Paris. DOI: https://doi.org/10.1787/9789264311800-en

Palloff, R. M., & Pratt, K. (1999). Building learning communities in cyberspace: Effective strategies for the online classroom. San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Rahman, H. (2009). Collaborative learning: An effective tool to empower communities. International Journal of Information Communication Technologies and Human Development, 1, 1–27.

Ross, J. A. (1996). The influence of computer communication skills on participation in a computer conferencing course. Journal of Educational Computing Research, 15(1), 37-52.

Tari, A. (2011). Z generáció. Budapest: Tericum Kiadó Kft.

Vonderwell, S., & Zachariah, S. (2005). Factors that influence participation in online learning. Journal of Research on Technology in Education, 38(2), 213-230. https://doi.org/10.1080/15391523.2005.10782457

YÖK. (2020). Üniversitelerin Uzaktan Öğretimine İlişkin Durum Tespiti Anket Sonuçları. https://covid19.yok.gov.tr/AnaSayfa Erişim tarihi: 28.06.2021

Zemke, R., Raines, C., & Filipczak, B. (2000). Generations at work: Managing the clash of Veterans, Boomers, Xers, and Nexters in your workplace. New York: American Management Association.