Hikâye edici metinler öğrencilerin duyuşsal yönden gelişmesini sağlamakta ve okumaya olan ilgilerini artırmaktadır. Bu nedenle hem ders kitaplarında hem de diğer kaynaklarda yer alan hikâye edici metinlerin, yapısal unsurları içinde barındırması gerekmektedir. Metinlerin yapısal unsurlarının farkındalığını artırmak için yapılabilecek etkinliklerden biri de hikâye yazma çalışmalarıdır. Bu sayede öğrenciler hikâye yapısını daha iyi anlayabilirler. Öğrencilerin hikâye yazma becerilerinin geliştirilmesinde sınıf öğretmenlerinin önemli bir yeri vardır. Bu nedenle sınıf öğretmenleri hem hikâye edici metinler üretebilmeli hem de bu metinleri nasıl yazabilecekleri hakkında öğrencilere çeşitli hikâye yazma stratejilerini öğretmelidir. Bu çalışmanın amacı, sınıf öğretmenlerinin hikâye yazma becerilerini incelemektir. Bu amaç doğrultusunda çeşitli illerde görev yapan sınıf öğretmenlerine (n=23) ilkokul seviyesine uygun hikâyeler yazdırılmıştır. Elde edilen hikâyelerde Akyol (2006) tarafından belirtilen yapı unsurlarının (sahne, ana karakter, yardımcı karakterler, problemin başlangıcı, problem, problem çözme teşebbüsleri, sonuç, tepki, ana fikir) bulunup bulunmadığı incelenmiştir.
Dizin / İndeks ULAKBİM Sosyal ve Beşeri Bilimler Veri Tabanı, EBSCOHOST, Index Copernicus, Proquest Education Journals Database, Modern Language Association, Citefactor, The Directory of Research Journal Indexing, Open Academic Journal Index, Ulrich’s Periodicals Directory
___
Andaç, F. (2008). Öyküyü Yazmak Öyküyü Düşünmek (1. Baskı). İstanbul: Doruk Yayımcılık
Akyol, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri (1. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık
Akyol, H. (1999). Hikaye Haritası Yöntemiyle Metin Öğretimi. Milli Eğitim DergisiSayı 142,
Nisan-Mayıs-Haziran, 1999
Arslan, N. (2013). 2. Kısım, 2. Bölüm Öykü. (Ed. N. Demir, E. Yılmaz). Türk Dili Yazılı ve Sözlü Anlatım (4.Basım). 179-187. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık
Çakır, U. (2011). 2. Bölüm Yazılı Anlatım. (Ed. S. Gülerer). Üniversiteler İçin Dil ve Anlatım (3. Basım). 209-340. Ankara: Gazi Kitapevi
Gökçe, B., Sis, N. (2011). Gülten Dayıoğlu’nun Çocuk Öykülerinin “Hikâye Haritası” Yöntemine Göre İncelenmesi Ve Genel Bir Değerlendirme. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 6/3 Summer 2011, p.1925-1949
Gündüz, S. (2013). Öykü ve Roman Yazma Sanatı (3. Basım). İstanbul: Toroslu Kitaplığı
Kavcar, C., Oğuzkan, F., Aksoy, Ö. (2012). Yazılı ve Sözlü Anlatım (9. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık
Mert, N. (2006). Öykü Yazmak (1. Basım). Ankara: Hece Yayınları
Safa, P. (1990). Sanat Edebiyat Tenkit (5. Basım). İstanbul: Ötüken Yayınları
Yağcı, İ. (2009). 2. Bölüm Yazılı Anlatım. (Ed. S. Odacı). Üniversiteler İçin Dil ve Anlatım (2. Basım). 251-396. Konya: Palet Yayınları
Yıldırım, Y. (2010). Türk Dili Anlatım Türleri (1. Basım). İstanbul: Der Yayınları
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi. http://www.tdk.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 2015, 25 Mart) http://tr.wikipedia.org/ (Eri