___

• Akan, M. ve Kanık, İ. (2018). “Farklılıkların Yönetiminin Örgüt Kültürüne Olan Etkisi: İstanbul’da Faaliyet Gösteren Hizmet Sektöründeki Çalışanlar Üzerinde Bir Araştırma”, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 657-674.
• Baron, R.M. ve Kenny, D.A. (1986). “The Moderator–Mediator Variable Distinction In Social Psychological Research: Conceptual, Strategic, And Statistical Considerations”, Journal of Personality and Social Psychology, 51(6): 1173-1182.
• Belloda, B., Güler, S. B. ve Oğuzhan, A. (2017). “Farklılıkların Yönetimi ve Örgütsel Bağlılık: Kosova Prizren Devlet Okullarında Bir Araştırma”, Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2): 1-19.
• Ersoy, A. (2016). “Örgüt Kültürü Analizi: Beş Yıldızlı Konaklama İşletmesine Yönelik Bir Araştırma”, Turar Turizm ve Araştırma Dergisi, 5(1): 4-29.
• Fettahlıoğlu, Ö. O. ve İnce, M. (2013). “Çalışma Yaşamında Farklıkların Yönetimi Uygulamalarının İş Doyumuna Etkisi: Tekstil Sektöründe Alan Araştırması”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1): 77-88.
• Fettahlıoğlu, Ö. O. ve Tatlı, H. S. (2015). “Örgütsel Bağlılık ve Farklılıkların Yönetimi Algılamaları Arası İlişkilerin Saptanmasında Demografik Farklılıklara Yönelik İnceleme”, KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2): 119-140.
• Gültekin, Z. ve Ulukan, C. (2012). “Çokuluslu Ekiplerde Kültürel Farklılıklar ve Yönetimi”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1): 89-102.
• Helvacıoğlu, N. (2007). “Çokuluslu İşletmelerde Rekabet Avantajı Sağlamanın Bir Aracı Olarak Kültürel Farklılıkların Yönetimi”. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Hofstede, G., Neuijen, B., Ohayv, D. D. ve Sanders, G. (1990). “Measuring Organizational Cultures: A Qualitative and Quantitative Study Across Twenty Cases”, Administrative Science Quarterly, 286-316.
• İpek, Cemalettin (1999). “Resmi Liseler ile Özel Liselerde Örgütsel Kültür ve Öğretmen-Öğrenci İlişkisi”. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• İra, Ö. G. N. ve Şahin, S. (2011). “Örgüt Kültürü Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlilik Çalışması”. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1): 1-13.
• Jones, M. T. (2000). “The Competitive Advantage of the Transnational Corporation as an Institutional Form: A Reassessment”. International Journal of Social Economics, 27(7/8/9/10): 943-958.
• Kayalar, M. ve Aytar, O. (2012). “Küresel İş Dünyasında Kültürel Farklılıkların Yönetimi: Türk Girişimciliği”. Visionary E-Journal/Vizyoner Dergisi, 4(7): 47-64.
• Kaygın, E. (2012). “Sürdürülebilir Bir Rekabet Avantajı Sağlamanın Yolu: İç Girişimcilik Anlayışı”. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 4(1): 93-103.
• Köse, S., Tetik, S. ve Ercan, C. (2001). “Örgüt Kültürünü Oluşturan Faktörler”, Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1): 219-242.
• Leonidou, L. C., Leonidou, C. N., Fotiadis, T. A. ve Zeriti, A. (2013). “Resources and Capabilities as Drivers of Hotel Environmental Marketing Strategy: Implications for Competitive Advantage and Performance”, Tourism Management, 35: 94-110.
• Lertpachin, C., Wingwon, B. ve Noithonglek, T. (2013). “The Effect of Marketing Focus, Innovation and Learning Organization on the Building of Competitive Advantages: Empirical Evidence from ISO 9000 Certified Companies”, Journal of Strategic Marketing, 21(4): 323-331.
• Li, D. ve Liu J. (2014). “Dynamic Capabilities, Environmental Dynamism, and Competitive Advantage: Evidence From China”, Journal of Business Research, 67: 2793–2799.
• Mamatoğlu, N. (2006). “Örgüt İçi İletişim ve Performans Değerlendirme Sistemi Algıları Örgüt Kültürü Algısını Yordar mı?”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 61(4): 177-201.
• Meriç, İ. ve Görün, M. (2016). “Askeri Organizasyonlarda Farklılıkların Yönetimi: ABD Hava Kuvvetleri Üzerine Bir Çalışma”. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14(2): 359-384.
• Öncül, M. S., Deniz, M., & İnce, A. R. (2016). “Hofstede’nin Örgüt Kültürü Modelinin Potansiyel Girişimcilerin Yetiştiği Çevresel Özellikler Kapsamında Değerlendirilmesi”. Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 7(1): 255-269.
• Pheysey, Diana.C .(1993). “Organizational Cultures: Types and Transformations”. London: Routledge.
• Sağır, M. (2011). “Kurum Kültürü Kavramı ve İşletmelerde Kurum Kültürünün Önemi”. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 1: 113-126.
• Sürgevil, O. ve Budak, G. (2008). “İşletmelerin Farklılıkların Yönetimi Anlayışına Yaklaşım Tarzlarının Saptanmasına Yönelik Bir Araştırma”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(4): 65-96.
• Testa, M. R., & Sipe, L. J. (2011). “The Organizational Culture Audit: A Model for Hospitality Executives”. International CHRIE Conference-Refereed Track.
• Tokgöz, E. (2018). “Çift Yetenekli Pazarlamanın Sürdürülebilir Rekabet Avantajı Yoluyla Pazar ve Finansal Olmayan Performans Göstergeleri Üzerindeki Etkisi: Bilişim Sektöründe Bir Araştırma”. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 10(2): 31-52.
• Tozkoparan, G. ve Vatansever, Ç. (2011). “Farklılıkların Yönetimi: İnsan Kaynakları Yöneticilerinin Farklılık Algısı Üzerine Bir Odak Grup Çalışması”. Akdeniz İİ BF Dergisi, 21: 89-109.
• Türkoğlu, M. (2002). “Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmeler (KOBİ'ler) in Bölgesel Kalkınmaya Etkileri ve Bölgesel Kalkınmada KOBİ Temelli Stratejiler”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1): 277-300.