Bu çalışmanın amacı, Mehmed Âkif’in yaşadığı devri bütün genişlik ve derinliği ile şiirlerinde nasıl aksettiren bir şair olduğunu göstermektir. XX. yüzyılın ilk çeyreğinde Türk milletinin içinde bulunduğu acıları, sevinçleri, ümitleri ve hayal kırıklıklarını manzum bir tarih, bir roman, bir hikâye, bir destan havası içinde anlatmaya çalışmıştır Âkif. Eserlerindeki kişiler de aydın, cahil, yobaz, züppe, şehirli, dinli, dinsiz, sarhoş, gariban, külhanbeyi, vs. gibi toplumun hemen her kesiminden insanlardır. Çevre olarak da saray, konak, câmi, sokak, bayram yeri, savaş yeri, mahalleler, köhne evlerin odaları, oteller vs. şeklinde yaşadığı devrin bütün hususiyetlerini aksettiren yerleri seçmiştir.

The aim of this study is to show that Mehmed Akif is the kind of poet who reflects the era he lives with all broadness and depth. In the first quarter of XX century Akif has endeavored to recount sorrow, merriness, hopes and disappointment of Turkish nation in a mood of a history, a novel, a story and an epic. Personae of his works are generally people from every section of society such as intellectuals, ignorant, bigot, snob, faithful, unfaithful, drunk, poverty-stricken, rough etc. He has chosen places which reflect characteristics of the era he lives such as palace, mansions, mosque, streets, fair grounds, districts, rooms of ramshackle houses, hotels etc. Keywords: Mehmed Âkif Ersoy, society, poem.