Ahsen ULUKUŞ, Merve EZEN, Dilek ŞAYIK, Ahmet MUSMUL, Ayfer AÇIKGÖZ

ACİL KLİNİĞE BAŞVURAN İHMAL ve/veya İSTİSMAR TANISI ALAN 0-18 YAŞ GRUBU ÇOCUKLARIN ÖZELLİKLERİNİN İNCELENMESİ

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma 0-18 yaş arası acil kliniğe başvuran hastalardan, ihmal ve istismar tanısı alanların tanımlayıcı özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini 09.11.2013-09.12.2014 tarihleri arasında, Eskişehir’deki bir hastanenin çocuk acil, erişkin acil ve kadın doğum acil kliniklerine başvuran 0-18 yaş arası 193.743 çocuk acil olgusundan, ihmal ve/veya istismar tanısı konulan 1528 çocuk (tam sayım) oluşturmuştur. Veriler hastane bilgi işlem sistemindeki istatistik programından (FONET-İstatistik) alınmıştır. Veri değerlendirmesi SPSS 21.0 programında yapılmıştır. BULGULAR: Çalışmamızda istismar ve/veya ihmal tanısı konulmuş çocukların %51.7’si (n=790) erkek, %58.6’sı (n=896) 0-5 yaşlar arasındadır. Olguların %75.9’unun fiziksel ihmale (n: 1160), %23.3’ünün duygusal ihmale (n: 356) maruz kaldığı belirlenmiştir. Çocukların %0.13’ü fiziksel istismara, %0.52’si cinsel istismara, %0.19’u ise duygusal istismara maruz kalmıştır. TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak acil kliniklere başvuru nedenleri arasında çocuk istismarı ve/veya ihmali önemli bir yer tutmaktadır. Erkek ve 0-5 yaş arası çocuklarda risk daha fazladır.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk, istismar, ihmal

PDF

___

WHO 2017, http://www.who.int/topics/child_abuse/en/ Erişim Tarihi: 20.09.2018.
Turan A, Traş Z: Çocuk İhmal ve İstismarı, “Sargın N, Avşaroğlu S, Ünal A (eds): Eğitimden Psikolojik Yansımalar”, s. 37-58, Çizgi Kitabevi, Konya (2016).
T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu, UNICEF-Türkiye, Türkiye’de “Çocuk istismarı ve Aile İçi Şiddet Araştırması” (2010) http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/cocuk-istismari-raporu-tr.pdf, syf. 32-5, Erişim Tarihi:20.09.2018
Jacobi G, Dettmeyer R, Banaschak S, Brosig B, Herrmann B. Child abuse and neglect: diagnosis and management. Deutsches Ärzteblatt International. 2010; 107(13): 231-39.
Bahadır Yılmaz E. Çocuk istismarının önlenmesinde kullanılan programlar ve özellikleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 2013; 16(4): 255-9.
Rimsza ME, Schackner RA, Bowen KA, Marshall W. Can child deaths be prevented? The Arizona Child Fatality Review Program experience. Pediatrics. 2002; 110: 110-1.
Turhan E, Sangün Ö, İnandı T. Birinci basamakta çocuk istismarı ve önlenmesi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi. 2006; 15: 153-7.
“İMDAT” Şiddeti Önleme ve Rehabilitasyon Derneği, “ASUMA” Acıbadem Üniversitesi Suç ve Şiddetle Mücadele Uygulama ve Araştırma Merkezi. Çocuk istismarına yönelik rapor. http://imdat.org/wp-content/uploads/2016/05/%C3%87OCUK%C4%B0ST%C4%B0SMARINA-Y%C3%96NEL%C4%B0K-RAPOR.pdf , 2016. Erişim Tarihi: 20.09.2018
Kara B, Biçer Ü, Gökalp A. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2004; 47: 140-51.
Bağ Ö, Alşen S. Çocuğun cinsel istismarının değerlendirilmesinde yeni model: çocuk izlem merkezleri. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Dergisi. 2016; 6(1): 9-14.
Leventhal JM, Martin KD, Gaither JR. Using US data to estimate the incidence of serious physical abuse in children. Pediatrics. 2012; 129: 458-64.
Korkmaz T, Erkol Z, Kahramansoy N. Acil servise gelen pediatrik adli olguların değerlendirilmesi: retrospektif bir çalışma. Haseki Tıp Bülteni. 2014; DOI: 10.4274/haseki.1712
Bursal Duramaz B, Yıldırım H M, Kıhtır H S, Yeşilbaş O, Şevketoğlu E. Çocuk yoğun bakım birimimizde yatan adli olguların değerlendirilmesi. Türk Pediatri Arşivi. 2015; 50: 145-50.
Vatansever Ü, Duran R, Yolsal E ve ark. Pediatrik acilde çocuk istismarı ve ihmali olasılığını akılda tutalım. Türk Pediatri Arşivi. 2004; 39: 120-4.
Ayaz M, Ayaz AB, Soylu N. Çocuk ve ergen adli olgularda ruhsal değerlendirme. Klinik Psikiyatri. 2012; 15: 33-40.
Sedlak AJ, Mettenburg J, Basena M et al. Fourth National Incidence Study of child abuse and neglect (NIS-4). Washington, DC: US Department of Health and Human Services. 2010.
Yalçın H, Koçak N, Duman G. Anne babaların çocuk istismarıyla ilgili tutumlarının incelenmesi. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 2014; 16 (Özel sayı I): 137-43.
World Health Organization. World report on violence and health. Genova: World Health Organization. 2002. http://www.who.int/violence_injury_prevention/violence/world_report/en/ Erişim Tarihi: 20.09.2018
Güler N, Uzun S, Boztaş Z et al. Anneleri tarafından çocuklara uygulanan duygusal ve fiziksel istismar/ihmal davranışı ve bunu etkileyen faktörler. C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi. 2002; 24: 128-34.
Altıparmak S, Yıldırım G, Yardımcı F et al. Annelerden alınan bilgilerle çocuk istismarı ve etkileyen etkenler. Anatolian Journal of Psychiatry. 2013; 14: 354-61.
Ezen M, Açıkgöz A. Çocukların örselenmesine annelerin örselenme yaşantısının etkisi. Kocaeli Medical J. 2017; 6(3): 13-21.
U.S. Department of Health & Human Services. Child Maltreatment. 2016. https://www.acf.hhs.gov/sites/default/files/cb/cm2016.pdf#page=67 Erişim Tarihi: 20.09.2018.
Khoury-Kassabri M. The relationship between staff maltreatment of students and bully-victim group membership. Child Abuse & Neglect. 2009; 33: 914-23.
Dönmez YE, Soylu N, Özcan ÖÖ ve ark. Cinsel istismar mağduru çocuk ve ergen olgularımızın sosdemografik ve klinik özellikleri. Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi. 2014; 21(1): 44-8.
Gencer Ö, Özbek A, Özyurt G, Kavurma S. Çocuk ve ergenlerde aile dışı ve aile içi cinsel istismar olgularının karşılaştırılması. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2016; 17(1): 56-64.
Bulut S. Öğretmenden öğrenciye yönelik olan fiziksel şiddet: Nicel bir araştırma. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2008; 8(1): 106-18.
Taner Y, Gökler B. Çocuk istismarı ve ihmali: psikiyatrik yönleri. Hacettepe Tıp Dergisi. 2004; 35: 82-6.
Çöpür M, Üneri ÖŞ, Aydın E ve ark. İstanbul ili örnekleminde çocuk ve ergen cinsel istismarlarının karakteristik özellikleri. Anatolian Journal of Psychiatry. 2012; 13: 46-50.
İmren SG, Ayaz AB, Yusufoğlu C, Rodopman Arman A. Cinsel istismara uğrayan çocuk ve ergenlerde klinik özellikler ve intihar girişimi ile ilişkili risk etmenleri. Marmara Medical Journal. 2013; 26: 11-6