Organik(ekolojik) tarım, geleneksel tarımda kullanılan ve çevreye zarar veren sentetik kimyasalların kullanımının tamamen önlenmesini içermektedir. Ülkemizde üretimi yapılan cevizin büyük çoğunluğu, adı konmamasına rağmen organik vasıflıdır. Meyve türleri içerisinde bugüne kadar yapılan yetiştiricilikte hemen hemen sentetik gübre ve ilaç kullanılmayan ender türlerden biridir. Bu durum cevizin organik olarak yetiştiriciliğine geçişte büyük kolaylık sağlayabilir. 2004 yılı itibariyle yıllık üretimimiz 125.000 ton civarında olup, yaklaşık 20-25 yıldır istatistiklere göre bu rakam düzeyinde seyretmektedir. Organik ceviz yetiştiriciliği amacıyla bahçe kurmada dikkat edilmesi gereken hususlar ile geleneksel (konvansiyonel) esaslar bir çok konuda benzerlik gösterir. Ceviz bahçesi oluşturmada en önemli faktör, yetiştirilecek çeşidin bölgenin ekolojik şartlarına uygun olması ve özellikle de ilkbahar geç donlarından zarar görmemesidir. Bunu garanti etmenin tek yolu geç uyanan, meyve kalitesi iyi, yöresel çeşitleri devreye sokmaktır. Bahçe tesisinde kullanılacak fidanların aşı üzeri kısmının bir yaşlı ve organik sertifikalı olması gerekmektedir. Organik yetiştiricilikte gübreleme ve hastalık-zararlılarla mücadele ilk bakışta en önemli kültürel uygulamalar olarak görünmesine rağmen, bahçe yerinin seçimi, çeşit seçimi, fidan kalitesi, uygulanacak terbiye sistemi ve budama tekniği, sulama, toprak işleme ve hasat gibi konular en az bu uygulamalar kadar önemli olan kültürel işlemlerdir. Tarım aktivitelerinin AB’ye uyum aşamasında kullanılacak girdilerde(temelde gübre ve ilaç) doğal preparatlara öncelik verilmesiyle, doğa ve çevre dostu bir yetiştiricilik önem kazanacak, sonuçta cevizde de dışsatımımız gündeme gelecektir. Geleneksel yaklaşımımızı, yeni yetiştirme teknikleriyle harman edebilirsek dünyada, organik ceviz üretiminde söz sahibi olabiliriz.