DETERMINATION OF ANTIOXIDANT ACTIVITY, PHENOLIC COMPOUNDS AND BIOCHEMICAL PROPERTIES OF CHERRY LAUREL (Laurocerasus officinalis R.) GROWN IN SAKARYA/TURKEY
Bu çalışma Sakarya ili merkez ilçe ve bağlı köylerinde yürütülen seleksiyon çalışmalarında selekte edilen karayemiş genotiplerinin bazı önemli biyokimyasal özellikleri ile birlikte fenolik içerikleri ve antioksidan aktivitelerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, iki yıl boyunca elde edilen verilere göre seçilen 15 genotip incelenmiştir. İncelenen genotiplerde meyve salkım ağırlığı 21.60–109.27 g, salkımda meyve sayısı ise 19.00–27.00 arasında değişmiştir. Ortalama meyve ağırlığı 1.08–5.33 gr, meyve boyu 12.09–20.95 mm, meyve eni 10.58–21.94 mm, arasında değişim göstermiştir. Kuru madde miktarı %16.62– 25.49, Titre edilebilir serbest asitlik (TESA) 0.22–0.49 arasında değişirken; meyve suyu pH’sı 4.43–4.93, azot içeriği %0.11–0.37, ham protein içeriği %0.67–2.31, suda çözünebilir kuru madde miktarı %15.53– 31.36, kırılma indisi 1.356–1.385 ve kül içeriği %0.237–0.720, arasında değişim göstermiştir. Toplam fenolik madde miktarı 11.97–47.41 mg GAE/g dw ve antioksidan aktivitesi %3.36–25.10 arasında değişmiştir. Elde edilen sonuçlar ülkemizde yapılan çalışma sonuçları ve uluslararası verilerle karşılaştırıldığında bölgede yetişen karayemiş genotiplerinin incelenen özellikler açısından ümitvar bir potansiyel oluşturduğu ve farklı amaçlara göre, kontrollü şartlarda seleksiyon çalışmalarının devam ettirilmesi gerektiği kanısına varılmıştır.
DETERMINATION OF ANTIOXIDANT ACTIVITY, PHENOLIC COMPOUNDS AND BIOCHEMICAL PROPERTIES OF CHERRY LAUREL (Laurocerasus officinalis R.) GROWN IN SAKARYA/TURKEY
This study was carried out in order to determine some biochemical characteristics, phenolic compoundsand antioxidant activity in fruits of cherry laurel genotypes (Laurocerasus officinalis R.) grown in Sakaryaprovince of Turkey. In this study, previously selected fifteen promising genotypes were examined. Thecluster weight was changed between 21.60–109.27 g and fruit numbers of per cluster 19.00–27.00. Theaverage fruit weight ranged from 1.08 to 5.33 g, fruit length ranged from 12.09 to 20.95 mm and fruit widthranged from 10.58 mm to 21.94 mm among the studied genotypes, respectively. Fruit dry matter contentswere changed between 16.62–25–49%, titratable acid content (TAc) 0.22–0.49%; fruit juice pH value 4.43–4.93; nitrogen content 0.11–0.37%, crude protein content 0.67–2.31%, soluble solid contents (SSC) 15.53–31.36%, refractive index 1.356–1.385 and ash contents 0.237–0.720%, respectively. Total phenolic contentwas found between 11.97–47.41 mg GAE/g dry weight basis and antioxidant activity 3.36–25.10% amongthe genotypes. The results obtained suggest that genotypes searched have promising potential both forproduction and human health.
___
- Akbulut, M., İ. Macit, S. Ercişli and A. Koç,
2007. Evaluation of 28 cherry laurel
Laurocerasus officinalis) genotypes in the
Black Sea region, Turkey. New Zealand
Journal of Crop and Horticultural Science
35:463–465.
- AOAC, 1995. Official methods of analysis.
Arlington: AOAC International, pp.16–17.
- Alaşalvar, C.A.M. and F. Shadidi, 2005.
Compositional characteristics and
antioxidant components of cherry laurel
varieties and pekmez. Journal of Food
Science 70(1):47–52.
- Alp, Ş., S. Ercişli, T. Jurıkova, O. Cakır and
S. Gozlekcı, 2016. Bioactive content of
rosehips of different wildly grown Rosa
dumalis genotypes. Not Bot Horti Agrobo
44(2):472–476.
- Anonymous, 2007. Gıda Maddeleri Analizi
(https://www.foodelphi.com/kjendahl–
metoduyla–ham–protein–tayini).
- Atik, A.D., M. Oztekin and F. Erkoc, 2010.
Biodiversity and examples of endemic
plants in Turkey. J. Gazi Edu. Fac.
30(1):219–240.
- Barros, L., A.M. Carvalho and I.C.R.F.
Ferreira, 2010. Exotic fruits as a source of
important phytochemicals: improving the
traditional use of Rosa canina fruits in
Portugal. Food Res. Int. 44:2233–2236.
- Baytop, T., 1984. Therapy with medicinal
plants in Turkey (past and present). Nobel
Press, İstanbul, p.353.5.
- Beyhan, O., 2010. A study on selection of
promising native cherry laurel (Prunus
laurocerasus L.) genotypes from Sakarya,
Turkey. J. Animal Plant Sci. 20(4):231–
233.
- Bostan, S.Z., 2001. Pomological traits of
"Su" cherry laurel. Journal American
Pomological Society 55(4):215–217.
- Bostan, S.Z. ve A. İslam, 2003. Trabzon’da
yetiştirilen mahalli karayemiş (Prunus
laurocerasus L.) tiplerinin pomolojik ve
fenolojik özellikleri. Ondokuzmayıs
Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi
18(1):27–31.
- Çelik, F., S. Ercişli, S.O. Yilmaz and A.
Hegedus, 2011. Estimation of certain
physical and chemical fruit characteristics
of various cherry laurel (Laurocerasus
officinalis Roem.) genotypes. Hort. Science
46(6):924–927.
- Demir, F., Ö. Yıldız, M. Alpaslan and A.A.
Hayaloğlu, 2014. Evaluation of volatiles,
phenolic compounds and antioxidant
activities of rosehip (Rosa L.) fruits in
Turkey. Food Science and Technology
57:126–133.
- Ercişli, S., 2004. A short review of the fruit
germplasm resources of Turkey. Genet.
Resources Crop Evol. 51:419–435.
- Ercişli, S., 2007. Chemical composition of
fruits in some rose (Rosa spp.) species.
Food Chemistry 104:1379–1384.
- Ercisli, S. and A. Eşitken, 2004. Fruit
characteristics of native rosehip (Rosa spp.)
selections from the Erzurum province of
Turkey. New Zealand Journal of Crop and
Horticultural Science 32(1):51–53.
- Halilova, H. and S. Ercişli, 2010. Several
physico–chemical characteristics of cherry
laurel (Laurocerasus officinalis Roem.)
fruits. Biotechnol and Biotechnology
24(3):1970–1973.
- Halliwell, B., 1992. How to characterize
biological antioxidants. Vol.9, No.4 Free
radic. Res. Communication.
- Heinonen, M., A. Meyer and E. Frankel,
1998. Antioxidant activity of berry
phenolics on human low density protein and
liposome oxidation. J. Agric. Food Chem.
(46):4107–4112.
- İslam, A., 2002. "Kiraz" cherry laurel
(Prunus laurocerasus). New Zealand
Journal of Crop and Horticultural Science
30:301–302.
- İslam, A., 2005. Karayemiş yetiştiriciliği ve
önemi. Ege Karadeniz Dergisi 28(4):25–
32.
- İslam, A. and E. Vardal, 2009. Pomologıcal
characteristics of cherry laurel (Prunus
laurocerasus L.) grown in Rize. Acta
Horticulturae 818:133–136.
- Kalyoncu, İ.H., N. Ersoy, A.Y. Elidemir
and C. Dolek, 2013. Mineral and some
physico–chemical composition of
‘Karayemiş’ (Prunus laurocerasus L.)
fruits grown in Northeast Turkey. World
Academy of Science, Engineering and
Technology 7(6):11–14.
- Karadeniz, T. ve Ö. Kalkışım, 1996.
Akçaabat’ta yetiştirilen karayemiş
tiplerinde seleksiyon çalışması. Yüzüncü Yıl
Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi
6(1):147–153.
- Karan, D., 2015. Farklı karayemiş
genotiplerinin (Prunus laurocerasus L.)
depolama süresince kalite değişimlerinin
belirlenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Ordu
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Bahçe
Bitkileri Anabilim Dalı, 58s.
- Kris–Etherton, P.M., K.D. Hecker, A.
Bonanome, S.M. Coval, A.E. Binkoski,
K.F. Hilbert, E.G. Amy and D.E. Terry,
2002. Bioactive compounds in foods: their
role in the prevention of cardiovascular
disease and cancer. American Journal of
Medicine 113(9):71–88.
- Milivojevic, J., A. Slatnar, M. Mikulic–
Petkovsek, F. Stampar, M. Nikolic and R.
Veberic, 2012. The influence of early yield
on the accumulation of major taste and
health–related compounds in black and red
currant cultivars (Ribes spp.). J. Agric.
Food Chem. 60:2682–2691.
Rodriguez–Mateos, A., D. Vauzour, C.G.
Krueger, D. Shanmuganayagam, J. Reed, L.
Calanı, P. Mena, D. Del Rio and A. Crozier,
2014. Bioavailability, bioactivity and
impact on health of dietary flavonoids and
related compounds: an update. Arch
Toxicol. 88:1803–1853.
- Urgenc, S., 1990. General Plantation and
Afforestation Techniques. University of
İstanbul Faculty of Forestry, Issue No: 407,
Istanbul.
- Ustun, N.S., I. Tosun and B. Gumuşhan,
2000. Suitability of Cherry laurel
(Laurocerasus officinalis Roem) to Jam
Production. Blacksea and Central Asian
Symposium on Food Technology. October
12–16, 2000. Ankara, Turkey.
- Yaltırık, F. and A. Efe, 1994. Dendrology.
University of Istanbul Faculty of Forestry,
Issue No: 431, ISBN. 975404363–9,
Istanbul.
- Yazıcı, K., B. Çakır and S. Kazaz, 2011. An
important genetic resource for Turkey,
Cherry laurel (Laurocerasus officinalis
Roemer). Acta Horticulturae 890:261–265.
- Yıldız, H., S. Ercisli, H.K. Narmanlıoglu, S.
Guclu, M. Akbulut and Z. Turkoglu, 2014.
The main quality attributes of non–sprayed
cherry laurel (Laurocerasus officinalis
Roem.) genotypes. Genetika 46(1):129–
136.