Bu eserde İşcan, İslam düşüncesinde yeniliğin imkanını ve meşruiyyetini tartışmaktadır. Eserde yazar-katı bir biçimde gelenekçilik ya da modernlik ikileminde kalınmaksızın gelenekle ilişkimizin sağlıklı bir tarzda kurulduğunda- geleceği nasıl inşa edebileceğimize ilişkin düşüncelerini kaleme almıştır. Eser giriş ve iki kısımdan oluşmaktadır. Her kısımda önemli ve özgün konular önemli şahsiyetler üzerinden ele alınmaktadır. Giriş bölümünde yazar, dini hareketlerin siyasi alanda oldukça fazla görünür hale geldiklerini belirtir. Siyasi ihtiraslar da daha önce görülmedik bir evrenselliğe ulaşmıştır. Günümüzde siyaset her yeri kaplamıştır. Çağımızın siyasi nefretlerin düşünsel örgütlenme çağı olduğu da ifade edilmiştir. İslami hareketler de aynı yolun yolcusu olduklarından nefret ve şiddet söylemi dindarlık algılarında baskın hale gelmiştir. Fanatizm, din ve siyaset alanındaki olağan sınırı ihlal, dinsel alandan siyasi alana kaymadır. Üstelik siyaseten haklılık bütün kusurları örtmekte, din siyasal ayrımların aracı olarak kullanılmaktadır.