Hilal BALCI, Ş. Güliz KOLBURAN

Ortaokul 6. 7. 8. Sınıf Öğrencilerinin Bağlanma Stilleri ile Algılanan Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

İnsanlar hayatlarının farklı evrelerinde farklı problemlerle mücadele etmek durumundadır. Karşılaşılan problemlere çözüm getirilme biçimleri bireylerin bağlanma stilleri ile ilişkilendirilen bir konudur. Bu çalışmanın temel amacı ortaokul 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin bağlanma stilleri ve algılanan problem çözme becerileri arasındaki ilişkisinin açıklanmasıdır. Öğrencilere anket uygulanarak yapılan çalışmada; YİYE-II Orta Çocukluk Ölçeği ve Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Araştırmaya İstanbul ilindeki ortaokullarda eğitim gören 351 öğrencinin katılımı sağlanmıştır. Çalışmada elde edilen sonuçlara göre kaygılı bağlanma ile problem çözme becerisi arasında negatif yönlü bir ilişki vardır. Kaçınan bağlanma ile problem çözme becerisi arasındaki etkileşim de negatif yönlü ilişkilerin varlığını ortaya koymaktadır. Uygulama yapılan okullardaki 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin verdiği yanıtlarla elde edilen bu sonuçlar; çalışmanın sınırlılıklarını oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Bağlanma stilleri, , Problem çözme becerisi, , Kaygılı bağlanma, , Kaçınan bağlanma, , Ortaokul öğrencileri

Investigating Correlation between Attachment Styles and the Level of Perceived Problem Solving Skills of 6th, 7th, 8th Secondary School Students

Human has challenges different types of problems in different period of their life. The styles of solution to the encountered problems are issue with regard to the attachment styles of individuals. The main purpose of this study is to explain the correlation between the attachment styles and perceived problems solving skills of 6th, 7th, 8th secondary school students. It has been used YIYE-II secondary childhood scale and solving problems inventory for children in study which has been performed for students. In the study it was provided that participating 351 students from secondary schools in Istanbul. According to obtained results in the study there is a negative correlation between anxious attachment and problems solving skills. The interaction of between avoidant attachment and the problems solving skills also shows that there are negative correlations. These results obtaining by through the responses get from 6th, 7th, 8th grade students constitute the limitations of the study.

Keywords:

The styles of attachment, , Problem solving skills, , Anxious attachment, , Avoidant attachment, , Secondary school students,

PDF

___

Akkaya (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin özkavramları ile algılanan problem çözme düzeyleri arasındaki ilişki (İstanbul ili Sultanbeyli ilçesi örneği), Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Bartholomew, K. and Horowitz, L. M. (1991). “Attachment styles among young adults: A test of a four-category model’’. Journal of Personality and Social Psychology, 61, ss.226-244.
Ceritli, U. (2016). Lise öğrencilerinde bağlanma stillerinin problemli internet kullanımına etkisi (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Egeci, İ. E. ve Gençöz, T. (2011). “The effect of attachment styles problem solving skills and communication skills on relationship satisfaction”, Procedia Social and Behavioral Sciences, Sayı: 30, ss.2324-2329.
Güneri Yöyen, E., Azaklı, A., Üney, R., Demirci O.O. ve Merdan, E. (2017). “Ergenlerin kişilik özelliklerinin problem çözme becerisi üzerine etkisi”, Doğu Anadolu Sosyal Bilimlerde Eğilimler Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 1, ss.75-93.
Hazan, C. ve Shaver, P.R. (1994). “Bağlanma”, Çeviri: Ali Dönmez, Psychological Inquiry, Cilt: 5, Sayı: 1, ss.1-49.
Heppner and Peterson (1982), Happer, P. P. and Petersen, C. H. (1982). ‘’The development and implication of a personal problem solving inventory’’, Journal of Counseling Psychology, 29, ss.66–75.
Kalyoncuoğlu, H.N (2018). Ebeveynlerin duygusal zeka ve anne baba tutumlarının çocuğun problem çözme becerisine etkisi, Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.. Karakuş, Ö. (2012). “Ergenlerde bağlanma stilleri ve yalnızlık arasındaki ilişki”
Kesebir, S., Özdoğan Kavzoğlu, S. ve Üstündağ, M.F. (2011). “Bağlanma ve psikopatoloji”, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 2, ss.321-342.
Kırımer, F., Akça E. ve Sümer, N. (2014). “Orta çocuklukta anneye kaygılı ve kaçınan bağlanma”, Türk Psikoloji Yazıları Dergisi, Cilt: 17, Sayı: 3, ss.45-57.
Kızıldağ, S. ve Vatan, S. (2016). “Evli bireylerde eş tükenmişliği yordamada bağlanma ve duydu düzenleme özelliklerinin incelenmesi”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 24, ss.1069-1094.
Koç, Z., Koyuncu, S. ve Sağlam, Z. (2015). “Sağlık yüksekokulu hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin problem çözme becerisi düzeyleri ve etkileyen faktörler”, Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1, ss.41-50.
Korkut, F. (2002). “Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, ss.177-184.
Kuru, E. ve Karabulut, E. O. (2009). “Ritim eğitimi ve dans dersi alan ve almayan beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler bakımından incelenmesi”, G.Ü., Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29 (2), ss.441-458.
Levendosky A.A., Huth-Bocks A., & Semel M.A. (2002). “Adolescent peer relationships and mental health functioning in families with domestic violence”, J Clin Child Adolesc Psychol, 31(-), pp.60-265.
Morsünbül, Ü. (2005). Ergenlikte kimlik statülerinin bağlanma stilleri, cinsiyet ve eğitim düzeyi açısından incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Morsünbül, Ü. ve Çok, F. (2011). “Bağlanma ve ilgili değişkenler”, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 3, ss.553-570.
Onur, N. (2006). Lise öğrencilerinin bağlanma stilleri ile atılganlık düzeyleri arasındaki ilişki. Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Serin, O. Bulut Serin, N. Saygılı, G. (2010). ‘İlköğretim Düzeyindeki Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri’nin (ÇPÇE) Geliştirilmesi’ İlköğretim Online, 9(2), 446-458, 2010. http://ilkogretim-online.org.tr 12/10/2011
Soysal, A.Ş., Bodur, Ş., İşeri, E. ve Şenol, S. (2005). “Bebeklik döneminde bağlanma sürecine genel bir bakış”, Klinik Psikiyatri Dergisi, Sayı: 8, ss.88-99.
Sümer, N. ve Güngör, D. (1999). “Yetişkin bağlanma stilleri ölçeklerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürlerarası bir karşılaştırma”, Türk Psikoloji Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 43, ss.71-106.
Şahin, Ç. (2004). “Problem çözme becerisinin temel felsefesi”, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 1, ss.160-171.
Şahin, G. (2009). Yetiştirme yurdunda ve ailesi yanında yaşayan ergenlerin bağlanma stilleri ile kimlik statüleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
Türköz, Y. (2007). Okul öncesi çocuklarda bağlanma örüntüsünün kişilerarası problem çözme ve açık bellek süreçlerine etkisi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Yıldızhan, E. (2017). “Bağlanma teorisi ve bağlanma bozukluklarına genel bir bakış”, Anadolu Kliniği, Cilt: 22, Sayı: 1, ss.66-72.