Âsaf Hâlet Çelebi, 1907’de İstanbul’da zengin ve köklü bir ailenin çocuğu olarak büyük bir konakta dünyaya gelmiştir. Babası Mehmed Said Hâlet Bey, Salkım Söğüt Dergâhı’nın postnişî olan Bedreddin Îzzi Efendi’ye mensup bir kadirî dervişidir. Annesi Atike Beyza Hanım’dır.  Galatasaray Sultanîsi’nde, Sanayi-i Nefîse Mektebi’nde ve Adliye Meslek Mektebi’nde okumuştur. Âsaf Hâlet Çelebi, Cumhuriyet dönemi Türk Edebiyatının en dikkat çekici şairlerinden biridir. O, gazeller, rubailer yazıp nesir denemeleri ve incelemeleri yayımlamasına rağmen, daha çok şiirleriyle tanınmış ve günümüzde bu yeni tarz anlam derinliği olan hacimli şiirleri ile tanınmaktadır. He (1942), Lâmelif (1945), Om Mani Padho Hum (1953) adında üç şiir kitabında toplam seksen şiiri vardır. Âsaf Hâlet, kendi şiirinin ana kaynaklarından birini “şuuraltı“ olarak görmesiyle ilgili “Hazineler bizim tahteşşuur varlığımızdadır“ diyerek belirtmiştir. Onun şuuraltında ise, “Altşuurda kendimi aradığım zaman en ziyade çocukluğumu, çocukluğumun bâkir ve ilk tesirlere alışan saf ruhunu buluyorum“ şeklindeki ifadesinde görüleceği üzere, çocukluk yılları önemli bir yer tutar. Bu bildirinin amacı, Âsaf Hâlet Çelebi’nin renkli kişiliği, çocukluk yılları, toplumsal duyarlılığı ve insani anlam arayışı ile şiirlerindeki şuuraltı ve şuurakışı süreçlerinin psikodinamik açıdan incelenmesidir. Konu kapsamında Âsaf Hâlet’in şiir kitapları incelenerek, şiirlerinde şuuraltı ve şuurakışı süreçleri psikodinamik açıdan tespit edilmiştir.