Antalya İlinde Bulunan Köpeklerde Dirofilariazis, Borrelioziz, Ehrlichiazis ve Anaplazmozis'in Hızlı Test Kitleri ile Teşhisi ve İnsidansı Üzerine Araştırmalar

Bu çalışma Antalya ilindeki vektör kaynaklı Dirofilaria immitis (D.immitis), Borrelia burgdorferi (B. burgdorferi), Ehrlichiacanis (E. canis) ve Anaplazma phagocytophilum (A. phagocytophilum) hastalıklarının hızlı test kitleri ile teşhisi ve insidansınınaraştırılması amacıyla yapıldı. Zoonoz öneme sahip ve keneler aracılığı ile bulaşan bu hastalıklar ilkbahar ve sonbahardöneminde memeli ve insanlar için büyük bir tehdit oluşturmaktadırlar. Ayrıca sokucu sivrisinekler, birçok zoonoz hastalıktaarakonakçı olarak görev yaparlar. Çalışmada 5 günlük ile 15 yaş arası 225 adet köpekten EDTA’lı tüplere alınan kanlarla AnigenRapid Caniv-4 Test kiti kullanılarak E. canis antikoru %17.7 ve A. phogocytophilum antikoru %0.44 oranında saptanmış, D.immitis antijeni ve B. burgdorferi antikoru ise saptanamamıştır. E. canis’in tüm yaşlarda görülebildiği ve embiryonal dönemdebulaşmanın olduğu görülmüştür. Çalışmamızda E. canis yönünden pozitif çıkan 40 hasta köpekte yapılan hematolojik testlersonucunda; 21 hastada trombositopeni, 18 hastada anemi, 9 hastada lökositoz ve 1 hastada lökopeni görüldü. Antalya ilçesiolan Manavgat’tan getirilen ve ormanlık alanda bulunduğu söylenen bir köpekte A. phagocytophilum ve E. canis’in pozitifsonuç verdiği görülmüştür. Sonuç olarak; Antalya ilinde E.canis’in seroprovalansının yüksek olduğu ve bu çalışmanınsonucunda elde edilen veriler gelecekte Antalya ilinde ve ilçelerinde yapılacak olan çalışmalarda bir refarans olarakkullanılabileceği düşünülmektedir.

Reasearch in to the seroprevalance of Dirofilariasis, Borreliosis, Ehlichiosis and Anaplasmosis in Antalya

This study was carried out to investigate the incidence of vector-borne diseases of Dirofilaria immitis (D.immitis), Borrelia burgdorferi (B. burgdorferi), Ehrlichia canis (E. canis) and Anaplasma phagocytophilum (A. phagocytophilum) in Antalya province with rapid test kits. These diseases, which have zoonotic prescription and are transmitted through the stomachs, are a great threat to mammals and humans in spring and autumn. In addition, stinging mosquitoes act as interconductors in many zoonotic diseases. In the study, blood samples from 225 dogs aging from 5 days to 15 years were collected in EDTA tubes, then Anigen Rapid Caniv-4 Test kits were used for evaluation and E. canis antibody was found 17.7%, A. phogocytophilum antibody was found 0.44% while D. immitis and B. burgdorferi antibodies were not found. It was found that E. canis can be infected in embryona period and can be seen in all ages. Forty patients with positive E. canis in our study were found to have thrombocytopenia in 21 patients, anemia in 18 patients, leukocytosis in 9 patients and leukopenia in 1 patient as a result of hematological tests in dogs. In one dog, which is found living in wood lands near Manavgat district of Antalya, A. phogocytophilum and E. canis were found positive. As a result; it is thought that the seroprovalence of E.canis in the province of Antalya is high and the data obtained as a result of this study can be used as a reference in future studies in the province of Antalya.

PDF

___

1. Toi CS., Webb CE., Haniotis J., Clancy J., Doggett SL., 2017. Seasonal activity, vector relationships and genetic analysis of mosquito-borne Stratford virüs. Plos One, 12, 3.
2. Grabowski NT., Klein G., 2017. Bacteria encountered in raw insect, spider, scorpion, and centipede taxa including edible species, and their significance from the food hygiene point of view. Trends Food Sci Tech, 63, 80-90.
3. Düzlü Ö., İnci A., Yıldırım A., Önder Z., Çiloğlu A., 2014. Köpeklerde kene kaynaklı bazı protozoon ve rickettsial enfeksiyonların Real Time PCR ile araştırılması ve saptanan izolatların moleküler karekterizasyonları. A Üni Vet Fak Derg, 61, 275- 282.
4. Özata F., 2012. Ehrlichia canis ve Anaplasma phagocytophilum ile infekte köpeklerde trombosit indeksleri; platelekrit, ortalama trombosit hacmi ve trombosit dağılım genişliği. ADÜ Sağ Bilim Ens, Türkiye.
5. Sarı B., Taşçı TG., Kılıç Y., 2013. Seroprevalence of Dirofilaria immitis, Ehrlichia canis and Borrelia burgdorferi in Dogs in Iğdır Province, Turkey. Kafkas Üniv Vet Fak Derg, 19, 735-739.
6. Theis JH., Stevens F., Law M., 2001. Distribution, prevalence, and relative risk of filariasis in dogs from the state of Washington (1997-1999). J Am Anim Hosp Assoc, 37, 339-347.
7. Genchi C., Rinaldi L., Cringoli G., 2007. Dirofilaria immitis and D. repens in dog and cat and human infections. Editör(ler): C. Genchi, L. Venco, M. Genchi. Mappe Parassitologiche 8, 1st Edition, Veterinary Parasitology and Parasitic and Animal Health Faculty of Veterinary Medicine, Italy, 80137, Naples, Italy, p: 137-144.
8. Nogami S., Sato T., 1997. Prevalence of Dirofilaria immitis infection in cats in Saitama, Japan. J Vet Med Sci, 59, 869-871.
9. Ataş AD., Özçelik S., Saygı G., 1997. Sivas sokak köpeklerinde görülen helmint türleri, bunların yayılışı ve halk sağlığı yönünden önemi. Türkiye Parazitol Derg, 21, 305-309.
10. Yıldırım A., İnci A., Düzlü Ö., Bişkin Z., İça A., Şahin İ., 2011. Aedes vexans and Culex pipiens as the potential vectors of Dirofilaria immitis in Central Turkey. Vet Parasitol, 178, 143-147.
11. Yalçın E., Şenlik B., Yılmaz Z., Alasonyalılar A., Akyol V., 2007. Bursa’daki köpeklerde Dirofilaria immitis’in prevalansı. JTVS, 13, 23-27.
12. Yaman M., Güzel M., Koltaş İS., Demirkazık M., Aktaş H., 2009. Prevalence of Dirofilaria immitis in dogs from Hatay province, Turkey. J Helmintol, 83, 255-260.
13. Çakıroğlu D., Meral Y., 2007. Samsun bölgesinde köpeklerde Dirofilaria İmmitis enfestasyonu insidansı incelenmesi. JIVS, 2, 1-12.
14. Taşçı TG., Kılıç Y., 2012. Kars ve Iğdır civarındaki köpeklerde Dirofilaria immitis'ın prevalansı ve potansiyel vektör sivrisinek türleri üzerine araştırmalar. Kafkas Üniv Vet Fak Derg, 18, 29-34.
15. Adanır R., Sezer K., Köse O., 2013. The prevalence of Dirofilaria immitis ‘in dogs with different breed, ages and sex. Ank Üniv Vet Fak Derg, 60, 241-244.
16. Bravo-Barriga D, Parreira R., Almeida Antonio PG., Calado M., Blanco-Ciudad J., Serrano-Aguilera FJ., Perez-Martin JE., Sanchez-Peinado J., Pinto J., Reina D., Eva Frontera E., 2016. Culex pipiens as a potential vector for transmission of Dirofilaria immitis and other unclassified Filarioidea in Southwest Spain. Vet Parasitol, 223, 173-180.
17. Barriga OO., 1982. Dirofilariasis In: Handbook Series in Zoonoses, Section C; Parasitic zoonoses, Vol.2 Ed, p: 93-110.
18.Doğanay A., Şahal M., 1987. Türkiye’de köpeklerdeki Dirofilariasis sorunu ve insan sağlığı açısından önemi. Ank Üniv Vet Fak Derg, 34, 277- 287.
19. Sarali H., 2009. Köpeklerdeki Dirofilaria türlerinde wolbachia’nın belirlenmesi. Adnan Menderes Üniv Sağ Bil Ens Parazitoloji Anabilimdalı Yüksek Lisans Tezi. s: 2-91.
20. Rowley J., 1981. The prevalance of heartworm infection in three countries in North Carolina. Canine Pract, 8, 46-48.
21. Montoya JA., Morales M., Ferrer O., Molina JM., Corbera JA., 1998. The prevalence of Dirofilaria immitis in Gran Canaria, Canary Islands, Spain (1994-1996). Vet Parasitol, 75, 221-226.
22. Aranda C., Panyella O., Eritja R., Castella J., 1998. Canine filariasis importance and transmission in the Baix Llobregat area, Barcelona (Spain). Vet Parasitol, 77, 267-275.
23. Sears BW., McCallister GL., Heidman JC., 1980. Dirofilaria immitis in West Colorado. J Parasitol, 66, 1070.
24. Baker FC., McCall JW., McCall SD., Drag MD., Mitchell EB., Chester ST., Larsen D., 2016. Ability of an oral formulation of afoxolaner to protect dogs from Borrelia burgdorferi infection transmitted by wild Ixodes scapularisticks. Comp Immunol Microb, 49, 65-69.
25.Goossens HA., Bogaard AE., Nohlmans MK., 2000. Reduced specificity of combined IgM and IgG enzyme immunoassay testing for lyme borreliosis. Eur J Clin Microbiol Infect Dis, 19, 400- 402.
26.Gülanber GE., Gülanber A., Albayrak R., Gülanber GN., Polat E., 2007. Lyme Disease (Borreliosis) in Saint Bernard dog: First clinical case in Turkey. Türk J Vet Anim Sci, 31, 367-369.
27. Esendal ÖM., İzgür M., Arda M., Akay Ö., Keskin O., 1996. Köpeklerde Borrelia burgdorferi antikorlarının floresan antikor tekniği ile saptanması. I.Uluslararası Veteriner Mikrobiyoloji Kongresi, İstanbul. s: 128-129.
28. Satır E., 2006. Köpeklerde Borrelia burgdorferi infeksiyonunun PCR ile araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, İ Ü Sağ Bilim Ens., İstanbul.
29.Güneş T., Poyraz Ö., Kaya S., Gençer L., Alim A., 2005. Sivas yöresinde Borrelia Burgdorferi vektörlerinin ve Lyme seropozitifliğinin araştırılması. Mikrobiyol Bült, 39, 503-505.
30.Güner ES., Hashimot N., Takada N., Kaneda K., Imai Y., Masuzawa T., 2003. First isolation and characterization of Borrelia burgdorferi sensu lato strains from Ixodes ricinus ticks in Turkey. J Med Microbiol, 52, 807-813.
31.Uslu O., 2008. Köpeklerde lyme hastalığının araştırılması. Adnan Menderes Üni Sağ Bil En İç Has ABD VİH-YL-2008-0002.
32. Aenishaenslina C., Bouchard C., Koffi JK., Ogden NH., 2017. Exposure and preventive behaviours toward ticks and Lyme disease inCanada: Results from a first national survey. Ticks Tick-borne Dis, 8, 112-118.
33. Straubinger RK., Dharma Rao T., Davidson E., Summers BA., Jacobson RH., Frey AB., 2001. Protection against tick-transmitted Lyme disease in dogs vaccinated with a multiantigenic vaccine. Vaccine, 20, 181-193.
34. Irwin PJ., Robertson ID., Westman ME., Perkins M., Straubinger RK., 2017. Searching for Lyme borreliosis in Australia: results of a canine sentinel study. Parasites Vector, 10, 114.
35. Ferrell AM., Brinkerhoff RJ., Bernal J., Bermudez SE., 2017. Ticks and tick-borne pathogens of dogs along an elevational and land-use gradient in Chiriqui province, Panama. Exp Appl Acarol, 71, 4, 371-385.
36.Davoust B., Bourry O., Gomez J., Lafay L., Casali F., Leroy E., 2006. Daniel Parzy surveys on seroprevalence of Canine Monocytic Ehrlichiosis among dogs living in the Ivory Coast and Gabon and evaluation of a quick commercial test kit DotELISA. Ann N Y Acad Sci, 1078, 464-469.
37. Tsachev I., Kontos V., Zarkov I., Krastev., 2006. Survey of antibodies reactive with Ehrlichia canis among dogs in South Bulgaria. Rev Med Vet, 157, 481-485.
38. Liu Y., Lund RB., Nordone SK., Yabsley MJ., McMahan CS., 2017. A Bayesian spatio-temporal model for forecasting the prevalence of antibodies to Ehrlichia species in domestic dogs within the contiguous United States. Parasites Vector, 10, 138.
39. Karagenç T., Hoşgör M., Bilgiç Hb., Paşa S., Kırlı G., Eren H., 2005. Ege Bölgesinde köpeklerde E. canis, A. phagocytophila ve A. platys’ in prevalansının Nested PCR ile tespiti. 14. Ulusal Parazitoloji Kongresi, İzmir.
40.Güneş T., Poyraz Ö., Babacan A., 2012. Sinop yöresinde, klinik olarak sağlıklı görülen köpeklerde Ehrlichia canis ve Rickettsia conorii’nin seroepidemiyolojik araştırılması. Cumhuriyet Tıp Derg, 34, 17-22.