Öz Ses ve ritm, şiirin dış yapı unsurlarındandır. Şiirdeki ölçü, bireysel ve toplumsal hayatın ritmiyle ilgilidir. Türk şiirine hakim olan ses ve ritm, eski Türk hayatında aranmalıdır. Atların koşu biçimleriyle Türk şiirindeki vezinler arasında ilişki kurulabilir. Türklerde at kültürünün varlığı, şiirde koşu ritmlerinden yararlanıldığını düşünmeye imkân verir. Başlangıçtan bugüne Türk şiirinde vezin problemine yeni bir dikkatle bakmaya ihtiyaç vardır. Bu yazıda bütüncü bir yaklaşımla şiir ve ritm ilişkisi incelenmiştir.