Öz XVIII. asrın ilk yarısında Şam’ın önde gelen âlim ve mutasavvıflarından olan Abdülganî en-Nablusî (ö. 1143/1731), telif ettiği üç yüzü aşkın eseri ve tasavvufi seyahatleriyle dikkatleri üzerine çekmiştir. Kâdiriyye, Sühreverdiyye ve Nakşibendiyye tarikatları ile Ekberiyye Mektebine bağlı olan en-Nablusî, çocukluğundan beri aşina olduğu Mevleviyye tarikatı mensuplarıyla da dostane ilişkiler kurmuştur. Şam’da Mevleviyye tarikatına yönelik artan tenkitler karşısında el-Ukûdü’l-lü’lüiyye adlı eserini kaleme almış ve bu tarikatın uygulamalarının dinin özüne uygun olduğunu delillerle ispata çalışmıştır. Bu makalede en-Nablusî’nin yaşadığı dönemde Şam’da Mevleviliğe yöneltilen eleştirilerin tespiti ve onun el-Ukûdü’l-lü’lüiyye adlı eserinde bu tenkitlere verdiği cevapların irdelenmesi hedeflenmektedir.