Öz Bu çalışmada, Roman Jacobson’ın “başat” yani “yönetici bileşen” görüşünden hareketle Hilmi Yavuz’un Üç Anlatı’sında yer alan Taormina, Fehmi K.’nın Acayip Serüvenleri ve Kuyu başlıklı postmodern anlatılardaki kurgusal uzamın ontolojik sınırlarının yapılandırılması ve yıkılması üzerinde durulacaktır. Postmodern kurgunun başatını ontolojik olarak niteleyen McHale’in belirlediği parametreler açısından bu anlatılardaki dünya tasarımı ele alınacak ve bu anlatıların heterotopik uzamının aynı anda nasıl hem inşa edilip hem de yapı bozuma uğratıldığı sorgulanacaktır. Ayrıca anlatıların ontolojik istikrarsızlığa yol açan postmodern stratejilerinden üstkurgu ve metinlerarası ilişkiler üzerinde durulacaktır.