Mehmet Emin Yurdakul’un Şiirlerinde Çocuk

Mehmet Emin Yurdakul, edebiyat tarihimizde, Türkçü, milliyetçi, halkçı ve sosyal bir şair olarak bilinir. 1898 yılında yayımlanan Türkçe Şiirler adlı eseriyle Türk edebiyatında Türk dilinin istiklâl ve hakimiyeti esasına dayanan yeni bir çığır açar. Bu manzumelerin estetik değeri ne olursa olsun, halkın diliyle halkın hayatını anlatır. Bu, Türk şiirinde köklü bir değişimin teklifi, bir edebî olay olarak karşılanır. Yurdakul gerek kahramanlık konularını anlatan şiirlerinde gerekse toplumsal hayat sahnelerini anlatan şiirlerinde toplumun bütün tabakalarından geniş bir insan kadrosuna yer verir. Bu makalede, Yurdakul’un çocuklar için yazdığı ve çocuklardan bahseden şiirleri üzerinde durulacak, söz konusu şiirler bireysel ve toplumsal değerler etrafında incelenecektir.

Child in The Poems of Mehmet Emin Yurdakul

Mehmet Emin Yurdakul is known as a Turkist, nationalist, populist and social poet in our literature history. He makes a breakthrough in Turkish literature based on liberty and authority of Turkish language with his work named “Türkçe Şiirler” published in 1898. Regardless of the aesthetic value of these poems, he narrates the life of community with the folk speech. This is welcomed as an offer of a radical change, as a literary case. Yurdakul gives place to wide range of people from all classes in his poems where he narrates both epic themes and scenes from social life. In this article; the poems about the children he wrote for children will be discoursed, the mentioned poems will be analyzed in point of individual and social values.

Keywords:

Mehmet Emin Yurdakul, Poetry, Child, Family Society,

PDF

___

Akçura, Y. (1981). Yeni Türk Devletinin Öncüleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Akyüz, K. (1970). Batı Tesirinde Türk Şiiri Antolojisi, Ankara: Doğuş Matbaacılık.

Bachelard, G. (2017). (Çev. Alp Tümertekin), Mekânın Poetikası, İstanbul: İtaki Yayınları. Çetintaş, D. (2008). “Safahat’ın Çocukları”, I. Uluslararası Mehmet Akif Sempozyumu Poster Bildiriler, 19-21.

Coşkun, N. Ç. (2013). “Türk Ninnilerine İşlevsel Yaklaşımı”, Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/4, 499-513.

Donuk, A. (2008). “Türk Ordu Teşkilatının Yabancı Ordulara Te’siri Mes’elesi”, (ed. Feridun M. Emecen), Eski Çağ’dan Modern Çağ’a Ordular, İstanbul: Kitabevi Yayınları.

Enginün, İ. (1985). “Çocuk Edebiyatına Toplu Bir Bakış,” Türk Dili Çocuk Edebiyatı Özel Sayısı, S. 400.

Enginün, İ. (2012). “Ziya Gökalp ve Çocuk”, Yeni Türk Edebiyatı Araştırmaları 1, İstanbul: Dergâh Yayınları.

Enginün, İ. (2012). “Tanzimat Sonrası Edebiyatçılarımız ve Çocuk”, Yeni Türk Edebiyatı Araştırmaları 2, İstanbul: Dergâh Yayınları.

Ercilasun, B. (1987). “Mehmet Emin Yurdakul’un Şiir Dünyası,” Türk Yurdu, C. 8.

Ercilasun, B. (2014). Türk Şiiri Üzerine, İstanbul: Dergâh Yayınları. İğdemir, U. (1945). “Yurdakul, Mehmet Emin,” Aylık Ansiklopedi, nr. 10, 321-323. Kafesoğlu, İ. (1996). Türk Milli Kültürü, İstanbul: Boğaziçi Yayınları.

Kılıç, A. F. (2014). “Mehmet Emin Yurdakul’un Şiirlerinde Kadın”, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, S. 3/4, 23-45. Levend, A. S. (1969) “Mehmet Emin Yurdakul”, Türk Dili, Yıl 18, C. XX, S. 216, 701-707.

Oğuzkan, F. (1979). “Dünyada ve Bizde Çocuk Yazınının Gelişmesine Toplu Bir Bakış”, Türk Dili, C. XXIX, S. 331, 268-283.

Şimşek, E. (2016). “Anonim Halk Şiiri İçerisinde Ninnilerin Yeri”, Akra Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi, Yıl 1, C. 4, S. 8, 32-66. Şimşek, T. (2007). Çocuk Edebiyatı, Konya: Suna Yayınları.

Tansel, F.A. (1969). “Mehmed Emin Yurdakul’un Bugüne Kadar Dikkati Çekmeyen Bir Husûsiyeti Çocuklar İçin Yazdığı Şiirler”, Türk Kültürü, Eylül, Yıl VII, S. 83, 824-829.

Tansel, F. A. (1989). Mehmet Emin Yurdakul’un Eserleri-I Şiirler, Ankara: TTK Yayınları.

Taşağıl, A. (2008). İslam Öncesi Devirde Türk Ordusu, (ed. Feridun M Emecen), Eski Çağ’dan Modern Çağ’a Ordular, İstanbul: Kitabevi Yayınları.

Tural, S. K. (1992). “II. Meşrutiyet Döneminde Türk Edebiyatı,” Türk Dünyası El Kitabı, C. 3, Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları.