Yurtdışı gurbetçiliğinin yoğun olduğu köylere bir örnek: Akçaören köyü (Altunhisar-Niğde)

Ülkemizin en alt idari birimini oluşturan köyler, fonksiyonlarına göre kendi içerisinde bazı sınıflandırmalara tabi tutulmuştur. Ancak bu sınıflandırmalar içerisinde gurbetçi köyler yer almamaktadır. Çalışmanın amacı, ülkemizin her yerinde sık görülen bu tür köylerin varlığını ve diğer köy sınıflandırmalarından ayrılan yanlarını belirterek ayrı bir köy tasnifiyle ele alınması gerekliliğini ortaya koymaktır. Gurbetçiler, köyde konut inşa ederek birikimlerini değerlendirmeye çalışmış, peyzaj düzenlemeleri ile köyün modern bir görünüm almasına imkân vermişlerdir. Ancak bu durum, köyün dışarıya göç vermesini önleyememiştir. İstatistikî veriler ve mülakat sonuçlarına göre, köy sürekli göç verdiğinden köyün nüfusu 366 kişiye kadar düşmüştür. Bu göçlerin yaklaşık 1210-1325 kadarı Avrupa’ya iken, yaklaşık 1000 kadarı da yurt içine olmuştur. Yaşanan bu nüfus hareketliliği sonucunda; köyde yaşayanların genelde yaşlılar olduğu, çocuk nüfusun azaldığı, öğrencilerin taşımalı eğitim ile ilçeye gittiği görülmektedir. Ayrıca köyden ayrılmalar nedeniyle, toplam 445 konutun 300 kadarının boş kaldığı, 125 kadarının da hiç kullanılmadığı belirlenmiştir.

An example to the villages where the number of the people guestworking abroad is high: Akçaören village (Altunhisar-Niğde)

The villages which forms the bottom unit of our country are made dependent on some classifications within themselves according to their functions. But there are not guest villages within these classification. The reason of this work is to exhibit the necessity, its mention with classifications of a different village which determines different sides from the classication of another village and existence of village of this type which is seen in every place of our country often. Guest villagers have tried to evaluate their accumulation to build the residences in the village and they have possibility of a new wiev to village with preparation of a landscape picture. But this situation is not preventative to emigrate. According to statistic data and results of interview, the population of village has a decrease of 300 villagers since people emigrate continually. Approximately 1210-1325 villagers of this village have emigrated to europe and about 1000 villagers to domestic with the result of populatıon of activity, it is seen that generally old ones live in the village and population of kids decreases and adult ones leave for education to province, also with the reason of separation from village, about 300 of 445 houses have been evacuated and about 125 of it have not used at all.

PDF

___

Abadan, N., Kemiksiz, N. (1986). Türk Dış Göçü: 1980-1984 Yorumlu Bibliyografya. Ankara: Ankara Üniv. Siyasal Bilgiler Fak. Yayınları.
Doğanay, H. (1997). Türkiye Beşeri Coğrafyası. İstanbul: MEB Yayınları No: 2932, Bilim ve Kültür Eserler Dizisi No: 877, Eğitim Dizisi No: 10.
Güvenç, B. (1996). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitabevi.
İzbırak, R. (1984). Türkiye. (Düz: Cemal KURNAZ). İstanbul: M.E.B Yayınları, Öğretmen Kitapları Dizisi: 196, Milli Eğitim Basımevi.
Mutluer, M. (1992). “Edremit Yöresi Kırsal Alanında Nüfus Hareketlerine Neden Olan Faktörler”. İzmir: Ege Coğrafya Dergisi, (6), 119-154.
Şahingöz, C. (2007). Altunhisar İlçesi Beşeri Coğrafyası. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Niğde: Niğde Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tanoğlu, A. (1969). Nüfus ve Yerleşme. İstanbul: İ.Ü. Yayın No: 1183, Fen-Edebiyat Fak. Coğrafya Enstitü Yay. No: 45.
Tolun-Denker, B. (1977). Yerleşme Coğrafyası, Kır Yerleşmeleri. İstanbul: İ.Ü. Yayın No: 2275, Coğrafya Enstitüsü Yay. No: 93.
Toroğlu, E. (2006). Niğde İli Yerleşmeleri ve Lokasyon Planlaması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tuna, K. (1981). Yurt Dışına İşçi Gönderme Olayının Sosyolojik Eleştirisi. İstanbul: İ.Ü. Edebiyat Fak. Yay. No: 2869.
Tunçdilek, N. (1967). Türkiye’de İskân Coğrafyası: Kır İskânı. İstanbul: İ.Ü. Coğrafya Enstitüsü Yay. No: 49.
Tunçdilek, N. (1978). Türkiye’nin Kır Potansiyeli ve Sorunları. İstanbul: İ.Ü. Coğrafya Enstitüsü Yay. No: 96, İ.Ü. Yay. No: 2364.
Tümertekin, E. (1980). “Kırsal Alanlar ve Coğrafya”. İstanbul: İTÜ Mimarlık ve Şehircilik Enstitü Dergisi, (17), 51-63.
Tümertekin, E., Özgüç, N. (2006). Beşeri Coğrafya (İnsan-Kültür-Mekân). İstanbul: Çantay Kitabevi.
Yılmaz, C. (1995). “Türkiye Kentsel Konut Sorunu ve Yurtdışındaki İşgücünün Büyük Kentlerimizdeki Konut Sorununun Çözümüne Katkıları”. Erzurum: Doğu Coğrafya Dergisi, (1), 457-474.
Yılmaz, C. (1996). “Batı Avrupa’daki Türk İşçilerinin Bazı Demografik Özellikleri”, Samsun: Akademik Açı 1996/1, 126–141.
Yılmaz, C. (2002). Kırsal Yerleşmeleri I: Terminolojik Sorunlar. Samsun: Palmiye Kitapları.
Yılmaz, C. (2007). “ Batı Avrupa’daki Türk İşçilerinin Yatırım ve Tasarruf Tercihlerinde Zamana ve Mekâna Bağlı Olarak Görülen Gelişim ve Değişim” [Bildiri]. Marmara Üniv. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, I.İktisat Tarihi Kongresi Bildirileri, (7-8 Eylül 2007).İstanbul: Marmara Üniversitesi.
http://www.akcaoren.com
http://www.avrupaakcaoren.net
http://ketiraydinlik.com
http://www.facebook.com/akcaoren51