Konuşma Becerisi: Konuşma ve Yazı Dili

Öz Bu çalışmada konuşma becerisinin önemi ve dil öğretimine katkısı incelenmektedir. Konuşma ve yazı dili arasındaki fark vurgulanmakta; yazı dilinin asıl işlevinin "durumsal", konuşma dilinin ise "etkileşimsel" olduğu ifade edilmektedir. Ayrıca, konuşma becerisinin geliştirilmesinde kullanılan kimi alt becerilerden de söz edilip; "bilgi" ile "beceri" arasındaki fark vurgulanmaktadır. Bu betimleyici çalışmanın konuşma dili ve yazı dili arasındaki ana farklılıkları vurgulaması açısından yeni çalışmalara ilham kaynağı olması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Konuşma becerisi, dil öğretimi

PDF

___

Akdemir, A. S. (2016). Willingness to Communicate (WTC) in L2: An Affective Construct of Language Learning Process. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3), 839-854.

Aktaş, T. (2004). “Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti”. Selcuk Universitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi, Sayı 12, s.45-57.

Aleksandrzak, M. (2011). Problems and Challenges in Teaching and Learning Speaking at Advanced Level. Adam Mickiewicz University Press Poznań. Retrieved from: https://pressto.amu.edu.pl/index.php/gl/article/view/324

Barın, M. (2000). "Yabancı Dil Öğretiminde Konuşma Becerisinin Önemi". Edeb. Bil. Araştırma Dergisi, Sayı 26.

Billows, T.L. (1966). The Techniques. of Language Teaching. Longman, London.

Brown, G. and G. Yule. (1966). Teaching the Spoken Language. Cambridge: Cambridge University Press.

Bygate, M. (1987). Speaking. Oxford: Oxford University Press.

Bygate, M., (2010). Speaking. In R. B. Kaplan (Ed.). The Oxford Handbook of Applied Linguistics (pp. 70-73). New York: Oxford University Press.

Chastain, K. (1976). Developing Second- Language Skills. Chicago: Rand Mc Nally College Publishing Company,.

Demirel, Ö. (1993). Yabancı Dil öğretimi, ilkeler, Yöntemler, Teknikler. Ankara :UsemYayınları.

Demirel, Ö. (2013). ELT Methodolgy. Ankara: Pegem Akademi.

Demirbulak, D. (2008). Kuramdan Uygulamaya İngilizce Dil öğretimi El Kitabı. Ankara: detay Yayıncılık.

Efe, H., Demiröz, H., & Akdemir, A. S. (2011). A situated learning practice for language teaching classes: Teaching spoken English with authentic sketches. Sino-US English Teaching, 8(9), 549-555.

Gülensoy, T. (1998). Türkçe el kitabı (3. Baskı). Kayseri: Kıvılcım Yayınları.

Halliday, M.AK. (1973). Explorations in the Functions of Language. London: Edward Amolds.

Holmes, J.N. Speech (1998).Synthesis and Recognition. Bershire:Van Nostrand Reinhold.

İşisağ, K. U., Demirel, Ö. (2010). “Diller İçin Avrupa Ortak Başvuru Metni’nin Konuşma Becerisinin Gelişiminde Kullanılması”. Eğitim ve Bilim. Cilt 35, Sayı 156, s. 190-204.

Kroll, B.K. (1981). Exploring Speaking-Writing Relationships. Illinois: National Council of Teachers of English, Urbana, IL.

Lee, L. (2014). “Digital News Stories: Building Language Learners Content Knowledge and Speaking Skills”. Foreign Language Annals, 47(2), 338-356. doi:10.1111/flan.12084

Neuner,G. (1995). “Methodik und Methoden, Überblick”, In: Bausch Christ / Krumm (Hrsg.) Handbuch Fremdsprachenunterricht, Franke Verlag,Tübingen, s.180-188.

Önder, Sibel. (1993). The Relationship Between the Evaluation of EFL Speaking Skills and Leamers Attitudes and Performance. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Bilkent Üniversitesi.

Stæhr, A. (2015). “Reflexivity in Facebook interaction – Enregisterment across written and spoken language practices”. Discourse, Context and Media, 8, 30-45. doi:10.1016/j.dcm.2015.05.004

Takkac, M., & Akdemir, A.S. (2015). Defining listeners in second language (L2) listening: investigating the Characteristics of language learners as listeners. International Journal on New Trends in Education and Their Implications, 6(2), 116-141.

Taşer, S. (1996). Konuşma Eğitimi. İstanbul: Papirus Yayınları.

White, R .V. (1978). "Listening Comprehension and note-taking". Modem English Teacher, 6/1, 23-27.

Widdowson, H.G. (1983). Learning Purpose and Language Use. Oxford: Oxford University Press.