Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmen Adaylarının Sınıf Yönetimi Stratejilerine Yönelik Görüşleri

Öz Bu araştırmanın temel amacı, din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmen adaylarının, sınıf yönetimi stratejilerine yönelik görüşlerini belirlemektir. Araştırmaya 2010-2011 eğitim-öğretim yılı bahar yarıyılında Atatürk Üniversitesi’nde öğrenim gören 103 din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmen adayı katılmıştır. Tarama modelindeki bu araştırmanın verileri Çakmak, Kayabaşı ve Ercan (2008) tarafından geliştiren anket aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistiklerin yanında t-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırmada ulaşılan sonuçlara göre; Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen adaylarının, sınıf yönetimi stratejilerine katılımlarının yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen adaylarının en önemli gördükleri sınıf yönetimi stratejileri; “öğ- rencilerin dikkatini çekme”, “motivasyon sağlama” ve “güvenilir öğrenme ortamı oluşturma” olarak tespit edilmiştir. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen adaylarının sınıf yönetimi stratejilerine yönelik görüşlerinin “cinsiyete” göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermediği, ancak hem “öğrenim durumları”na hem de “öğrenim gördükleri programlara” göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde farklılaştığı saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sınıf Yönetimi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Öğretmen Adayları

PDF

___

Alkan, C. (1979). Eğitim Ortamları. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Altaş, N. (2001). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Altunışık R., Coşkun R., Bayraktaroğlu S., ve Yıldırım E. (2010). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. (6. Baskı). Sakarya: Sakarya Yayınevi.
Azar A. (1999). Yeni Öğretmenlerin İş Başında Gelişimini Destekleyen Modeller. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 11, 39-45.
Aydın, F. (2011). Coğrafya Öğretmen Adaylarının Sınıf Yönetimi Stratejilerine Yönelik Görüşleri. Marmara Coğrafya Dergisi, Sayı: 23, 93-110.
Aydın, M. (1998). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatiboğlu Yayınevi.
Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem Teknik ve İlkeleri (3. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Başar, H. (2008). Sınıf Yönetimi (14. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (6.Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Celep, C. (2000). Sınıf Yönetimi ve Disiplini. Ankara: Anı Yayınları.
Çakmak, M., Kayabaşı, Y. ve Ercan, L. (2008). Öğretmen Adaylarının Sınıf Yönetimi Stratejilerine Yönelik Görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:35, 53-64.
Çelikten, M., ve Şanal, M. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
Denkdemir, E. (2007). Sınıf Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Hakkında Görüşleri ve Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Doğan, R. ve Tosun, C. (2002). İlköğretim 4. ve 5. Sınıflar İçin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Ankara: PegemA Yayınları.
Doğan, R. ve Tosun, C. (2003). İlköğretim 6. 7. ve 8. Sınıflar İçin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Özel Öğretim Yöntemleri. Ankara: PegemA Yayınları.
Doyle, W. (1986). Classroom Organisation and Management. Handbook of Research on Teaching. Ed. M. C. Wittrock.Third Edition. New York: Macmillan Pub.
Erden, M. (2005). Sınıf Yönetimi. İstanbul: Epsilon Yayınları.
İlgar, L. (2007). İlköğretim Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Anlayışı Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Karasar, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. (6. Basım) Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
Kars, Y. E. (2007). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Kendi Algılarına Dayalı Sınıf Yönetimi Yeterlikleri (Konak İlçesi Örneği). Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Küçükahmet, L.(2004). Sınıf Yönetimi (6. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Lemlech, J. K. (1988). Classroom Management, Methods and Techniques for Elementary and Secondary Teachers. 3rd Revised Edition. New York: Waveland Press.
Levin, J. and Nolan, J. F. (1991). Principles of Classroom Management, A Hierarchical Approach. New York: Prentice Hall, Inc.
Lewis, R. and Burman, E. (2008). Providing for Student Voice in Classroom Management. International Journal of Inclusive Education, Vol. 12(2), 151-167.
Mathews, J. (2000). New Teachers Rarely Learn Classroom Management. http://www. washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A23017-2000Dec18.html Erişim Tarihi 05.02.2012
Milner, R.H. and Tenore, B.F. (2010). Classroom Management in Diverse Classrooms. Urban Education, Vol. 45(5), 560-603.
Özsoy, O. (2003). Etkin Öğretmen Etkin Öğrenci Etkin Eğitim. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
Öztürk, M. (1994). Öğretim Programının Uygulayıcısı Olarak Öğretmen. I. Eğitim Bilimleri Kongresi (Kuram-Uygulama-Araştırma), Adana: 23-30 Nisan 1994, C. 1, 269-273.
Sünbül, A. M. (2002). Bir Meslek Olarak Öğretmenlik. Öğretmenlik Mesleğine Giriş. (2. Baskı) Ed.: Özcan Demirel-Zeki Kaya. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Şentürk, H. ve Oral, B. (2008). Türkiyede Sınıf Yönetimi ile ilgili Yapılan Bazı Araştırmaların Değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilgiler Dergisi, 7(26), 1-26.
Tal, C. (2010). Case Studies to Deepen Understanding and Enhance Classroom Management Skills in Preschool Teacher Training. Early Childhood Education Journal, V. 38(2), 143-152.
Tavşancıl, E. (2005). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
Terzi, Ç. (2001). Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Anlayışlarına İlişkin Görüşlerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Uçar, R. (2004). İlköğretim Okulları II. Kademedeki Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Yeterlikleri (Kayseri İl Merkezi Örneği). Doktora Tezi. Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Wragg, E.C. (1993). Class Management, Classroom Skill Series. New York: Published by Routledge.