Bilimin Evrene Müdahalesi Bağlamında Bilim-Evren İlişkisi

Bilimin kimliği, deney ve gözlemlerle ortaya atılan argümanların, akıl ve mantık çerçevesinde; sistemli, analitik ve tutarlı bir şekilde disipline edilmesiyle oluşmuştur. Bu bağlamda, bilimin paradigmaları, kaynağını ve objesini, evrenden alır. Doğanın esrarengiz büyüsünü ve düzenini, anlamak ve anlamlandırmak isteyen insanoğlu, kozmosa, teorik ve pratik yollardan ulaşmaya çalışmıştır.Tarihin ilk çağlarından günümüze kadar, insanoğlu bilimle birlikte sürekli olarak doğaya müdahale etmiştir. İlk zamanlarda, bir araç olarak kullandığı doğayı, zamanla hâkim olmak istediği bir hedef olarak görmeye başlamıştır. Çünkü insanoğlu, hep daha iyisini istemiş ve en mükemmele ulaşmayı arzulamıştır. Bu nedenle, zekasıyla alternatif çözümler üreterek, bilim ve teknolojide spesifik bir alan oluşturmuştur. Evreni anlamak ve anlamlandırmak için, doğal âlemi; bilimsel, deneysel ve olgusal yönüne indirgemeye çalışmıştır. Şöyle ki; bilimin ilerlemesi ve gelişmesi için, olgular dünyası yani evren şarttır. Bu bağlamda; insan, bilim ve evren, her daim sürekli bir ilişki içindedir. Her ilişkide olduğu gibi, bu kavramlar arasında da devamlı bir uyuşma ve çatışma mevcuttur. Bu durum da, aralarındaki döngünün devamlılığını sağlamaktadır. Kısacası; bilim, evrene her zaman müdahale etmiştir. Bu süreç, bazen olumlu bazen de olumsuz bir tavır sergiler. Geçmişten günümüze kadar olan bu zaman diliminde bilim, değişimi ve gelişimi açısından, hem insanoğluna hem de doğaya etki etmiştir

The Relationship of Science and Universe in the Context of Science's Effects on the Universe

The identity of science occurs that argument, which is advocated with the tests and observations within the framework of logic and reason, is disciplined analytically, systematically and consistently. In this sense, the science takes its paradigms, sources and objects from the universe. A Person who wishes to understand and make sense of the nature's mysterious magic and order tries to reach universe from theoretical and practical ways.From the dawn of history to nowadays, people always interfered in the nature with the science. In early period, a person began to see nature (he was using it as a tool) *) Yrd. Doç. Dr., Atatürk Üniversitesi Felsefe Bölümü Bilim Tarihi Ana Bilim Dalı Başkanı as his target to reach what he wanted to be master on by the time progressed because human being always wants better and wishes to reach the best. Therefore, human being constitutes a specific field in science and technology by creating different solutions with his intelligence. To understand and make sense of the universe, he reduces the natural world into experimental and factual. In such a way that, for progressing and development of science, the factual world is essential. In this content, human, science and universe are in a constant relationship. As usual in any relationship, there is a continuous numbness and conflict between these concepts. In that case, it is to ensure the continuity of the loop between them. Briefly, the science always interferes in the universe. From past to now, the science has impact on both humankind and the universe in terms of change and improvement

PDF

___

Bayet, A.(2010). Bilim Ahlakı. (Çev. Hasan İlhan). İstanbul: Sayfa Yayınları.
Benedict, G. (2011). Beş Dakikada Filozof. (Çev. Filiz Gülerkaya).İstanbul: Pegasus Ya- yınları.
Bingöl, İ. (1995). Evrenin Oluşumu. Ankara.
Brockman, J.(2007). Gelecek 50 Yıl. (Çev. Nurettin Elhüseyni). İstanbul: NTV Yayınları. 6.Baskı.
Collingwood, G. R. (1999). Doğa Tasarımı. (Çev. Kurtuluş Dinçer). Ankara: İmge Kita- pevi.
Erkuş, A. (2011). Davranış Bilimleri İçin Bilimsel Araştırma Süreci. Ankara: Seçkin Yayıncılık.3.Baskı.
Fara, P. (2012). Bilim: Dört Bin Yıllık Tarih. (Çev. Aysun Babacan). İstanbul: Metis Ya- yınları.
Gönüllü, Ö. S. (2006). Ruhunu Arayan Bilim. İstanbul: Altın Burç Yayınları.
Gündoğan, A. O. (2010). Bergson. İstanbul: Say Yayınları. 2.Baskı.
Heidegger, M. (1998), Bilim Üzerine İki Ders. (Çev. Hakkı Hünler). İstanbul: Paradigma Yayınları.
Henry, J. (2011). Bilim Devrimi ve Modern Bilimin Kökenleri. (Çev. Selim Değirmenci). Küre Yayınları. 2.Baskı.
Hızır, N. (1985). Bilimin Işığında Felsefe. İstanbul: Adam Yayınları.
Horgan, J. (2003). Bilimin Sonu. (Çev.Ahmet Ergenç).İstanbul: Gelenek Yayıncılık,
Langone, J. ve Stutz, B.veGıanopoulos, A. (2008). Bilimin Serüveni. (Çev. Duygu Akın). İstanbul: NTV Yayınları.
Özlem, D. (1996). Felsefe ve Doğa Bilimleri. İstanbul: İnkılâp Kitapevi.
Özlem, D. (2005). Bilim Kuramına Giriş. İstanbul: İnkılap Kitapevi.
Prigogine, İ. (2004). Kesinliklerin Sonu. (Çev. İbrahim Şener). İstanbul: İzdüşüm Yayın- ları.
Russell, B. (2004). Bilimin Toplum Üzerindeki Etkileri. (Çev. Devrim Doğan Yüzer). İz- mir: İlya Yayınevi.
Saruhan, Ş. C. ve Özdemirci, A. (2011). Bilim, Felsefe ve Metodoloji. İstanbul: Beta Ya- yıncılık. 2. Baskı.
Tanilli, S. (2006). Yaratıcı Aklın Sentezi. İstanbul: Alkım Yayınev