Bilim ve teknoloji çağında insan olma sorumluluğu (etik bilinç)

Günümüzde bilimsel-teknolojik gelişmelerin baş döndürücü bir hıza ulaşması, insanoğlunu bu gelişmelerin ortaya çıkardığı nükleer tehlike, çevre sorunları, insanın ontolojik anlam ve değerini yitirmesi gibi pek çok sorunla yüzyüze getirerek, onu bilim ve teknolojinin karşıt iki yüzünün olup olmadığını sorgulamaya yöneltmiştir. Zira sözü edilen gelişmeler, insanı daha insancıl, daha uygar ve daha mutlu kılmayı başaramamış;insan anlam ve değerine uygun bir yaşam standardına ulaşamamış; insan ve doğa yine insan aracılığıyla tahrip edilmiştir. Bu çalışmada, bilimsel-teknolojik başarıların yaratıcısı ve yönlendiricisi konumunda olan insanın, insan olma sorumluluğuna dikkat çeki lerek bilimsel-teknolojik gelişmeleri insani değerler ve toplumsal amaçlarla uyumlu halegetirmenin ve etik bilinçle hareket etmenin gerekliliğine vurgu yapılmaktadır.

Human-being responsibilty (ethic conscience) in the era of science and technology

The dazzling pace of scientific and technological developments has made human beings subject to many problems such as nuclear hazard and environmental problems and resulted in a loss of his ontological meaning and value, and also led him to question whether science and technology had two opposite faces because the above mentioned developments failed to make human beings more humane, more civilized and happier; human beings could not achieve a life standard in line with his value and meaning;and human and nature have been destroyed by human himself. This study, pointing to the human-being responsibility of human as the producer and driver of scientific and technological developments, underlines the necessity and need to make scientific and technological developments in conformity with human values and social goals and to act in accordance with ethic conscience.

PDF

___

Aydın, M. (1992). Manevi Değerler, Ahlak ve Bilim. Felsefe Dünyası, 6, 23-28.
Belge, M. (1995). Soğuk Savaş Sonrası Çatışmalar. Cogito, 3, 43-54.
Bursalı, O. (1995). Yeni Dünya Düzeni, Bilim ve Savaş. Cogito, 3, 71-77.
Cevizci, A. (2001). 17.y.y. Felsefesi Tarihi. Bursa: Asa Yayınları.
Çüçen, A.K. (1997). Heideggerde Varlık ve Zaman. Bursa: Asa Yayınları.
Delice, E. (1999). Savaşın Dialektik Süreci. Felsefelogos, 8, 100-118.
Erkan, H. (1993). Bilgi Toplumu ve Ekonomik Gelişme. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Gökberk, M. (1966). Felsefe Tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Gürsoy, K. (1989). İnsanı Anlamak Açısından Felsefe ve Beşeri İlimler. I. Felsefe ve Sosyal İlimler Kongresi, 7-11 Mayıs 1984. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Gürsoy, K. (2007). Bir Evrensel Projemiz Var mı? İstanbul: Etkileşim Yayınları.
Kant, I. (1984). Seçilmiş Yazılar, Sürekli (Ebedi) Barış Üstüne Felsefi Bir Deneme. Çev. Nejat Bozkurt, İstanbul: Remzi Kitabevi.
Kant, I. (2002). Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi. (Çev. I. Kuçuradi), Ankara:Türkiye Felsefe Kurumu Yay.
Marcel, G. (1952) Man Against Mass Society. (Tr. G. S. Fraser). Chicago: Henry Regnery Co.
Marcel, G. (1967). The Philosophy of Existentialism. (Tr. Manya Harari). New York: The Citadel Press.
Marcel, G. (1973). Tragic Wisdom and Beyond (Including Conversations between Paul Ricoeur And Gabriel Marcel). (Tr. Stephen Jolin and Peter McCormick), Evanston: NorthWestern University Press.
Sartre, J. P. (1985). Varoluşçuluk. (Çev. Asım Bezirci), İstanbul: Say Yayınları.
Özkalp, E. (2008). Sosyolojiye Giriş. Bursa: Ekin Yayınları.
Özlem, D. (2008). Felsefe ve Doğa Bilimleri. Ankara: Doğu Batı Yayınları.
Topdemir, H.G. (1997). Galileo ve Modern Mekaniğin Doğuşu. Felsefe Dünyası, 24, 42-52.
West, D. (1998). Kıta Avrupası Felsefesine Giriş. (Çev. Ahmet Cevizci), İstanbul: Paradigma Yayınları.
Yıldırım, C. (1992). Bilim Tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldırım, C. (2004). Bilim Felsefesi. İstanbul: Remzi Kitabevi.