Orhan Pamuk’un 1985 yılında yayımlanan romanı Beyaz Kale Doğulubir karakter olan ve Doğu’yu temsil eden Hoca’yla İstanbul’a esir olarakgetirilmiş Venedikli bir “köle”nin varoluşsal sorgulamalarının merkezealındığı bir hikâyeyi işlemektedir. Roman, XVII. yüzyılda genç bir İtalyan’ın,Venedik’ten Napoli’ye yaptığı yolculuk sırasında Türk korsanlara esir düşerekİstanbul’a bir köle olarak getirilmesiyle başlar ve bu Venedikli kölenin,Batı’nın bilimine ve yaşam tarzına merakı olan İstanbullu Hoca’nın emrineverilmesiyle vuku bulan olay, Hegel’in “efendi-köle” diyalektiğini çağrıştıranbir ilişki çerçevesinde yüksek bir gerilimle devam eder. Anlatı, karakterlerin“birbirlerinin yerine geçmesi” ile son bulur. Roman boyunca birbirleriningeçmişlerini, ilgilerini ve yaşamlarını anlamaya, daha sonra da benliklerinibulmaya çalışan bu iki zıt karakter, “efendi-köle” diyalektiği çerçevesinde birtaraftan kimliklerini bulmaya çalışırken diğer bir yandan “ben” ve “öteki”kavramlarını sorgulayacaklar ve sonuç olarak birbirlerinin hayatlarınıyaşamaya başlayarak bu kavramların ne kadar geçirgen olduklarını ortayakoyacaktırlar. Köle, nesnenin verili yanlarını dönüştürerek efendinin

Orhan Pamuk's novel White Castle, published in 1985, carries a story centred on existential inquiries between a Venetian slave brought to Istanbul and a Hodja, who represents an Oriental character. The novel begins when a young Italian in the seventeenth century was taken captive to Turkish pirates as a slave to Istanbul during his journey from Venice to Naples and after this Venetian clan is given to the Istanbulian Hodja who is curious about the science and lifestyle of the West it continues with high tension in the context of a relationship that evokes Hegel's "master-slave" dialect. The narrative ends with the characters "substituting for each other". Throughout the novel, these two contrasting characters trying to understand each other's past, their identity and their lives and then try to find their selves will try to find their identities and on the other hand, they will question the concepts of "self" and "the other" in the context of the "master-slave" dialect and as a result beginning to live each other's lives, they will reveal how permeable these concepts are. While the slave transforms the given parts of the object and makes it suitable for the use of the master, he also reestablishes himself at the same time. The master is always dependent on the slave he connects with him through the object. What constitutes a master-slave dialect is that Venetian slave and the Hodja, the main characters of the novel come together spontaneously by creating self and the other relationship and it reveals the fragmentation of identities and permeable features of these concepts.