I. Dünya Savaşı’nın başlarında tarafsızlığını ilân eden İtalya savaşın gelişimini yakından izledi. İtalya için savaşa girmede amaç, ekonomik ve siyasal beklentilerini mümkün olduğunca fazla tatmin etmektir. Bu bakımdan İtalya savaşa, hangi taraf beklentilerini daha fazla karşılarsa o blokla birlikte girecektir. Fakat savaşın başlamasından bir yıl sonra başlayan kamuoyu baskısı ve Çanakkale Savaşlarının İtilâf Devletleri tarafından kazanılacağı endişesi ile İtalya savaşa Fransa ve İngiltere yanında girmeye karar vermiştir. İtalya, İngiltere ve Fransa ile yaptığı andlaşmalarla savaştan sonraki beklentilerini garanti altına almıştır. 1915 Londra ve 1917 St.Jean de Maurienne gizli andlaşmalarıyla İtalya’ya Anadolu’da, İzmir’den Antalya’ya kadar geniş bir bölge vaat edildi. Savaş, İtalya’nın da yer aldığı İtilâf Devletleri tarafından kazanılmışsa da, İtalya’nın kendisine vaad edilmiş bölgelere yerleşmesinde bir takım zorluklar vardır. Her şeyden önce İtalya’ya vaad edilmiş olan İzmir, daha sonra, savaşa kendi yanlarında girmesi şartıyla Yunanistan’a da vaat edildi. Savaştan sonra toplanan Paris Barış Konferansı’nda İtalya ile Yunanistan arasında İzmir’e sahip olma konusunda büyük bir mücadele başladı. Bu mücadelede İngiltere, güçlü İtalya’ya karşı Yunanistan’ı destekledi. Konferansda, İzmir konusunda İngiltere’yi, Fiume meselesinde Amerika’yı karşısına alan İtalya, müttefiklerinden bağımsız bir Türkiye politikası izlemeye başladı.

Declaring its neutrality at the beginning of the First World War, Italy closely followed the development of the war. The aim of entering the war for Italy is to satisfy its economic and political expectations as much as possible. In this regard, Italy will enter the war with that block, whichever party meets its expectations more. However, with the public pressure that started a year after the war started and the concern that the Çanakkale Wars will be won by the Allied Powers, Italy decided to join the war alongside France and England. It guarantees its expectations after the war with the agreements with Italy, England and France. With the secret treaties of 1915 London and 1917 St. Jean de Maurienne, Italy was promised a wide region in Anatolia, from Izmir to Antalya. Although the war was won by the Allied Powers, which also included Italy, there are some difficulties in Italy settling in the areas promised to it. First of all, İzmir, which was promised to Italy, was also promised to Greece, provided that it entered the war with them. At the Paris Peace Conference, which convened after the war, a great struggle started in Italy between Greece and Greece. In this struggle, England supported Greece against strong Italy. In the Conference, in Izmir Britain, Italy Fiume issues in the field against the United States, an independent ally Turkey began to follow the policy.