TARİHİ KENTLERİN DİASPORA TURİZMİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİNİN SWOT ANALİZ YÖNTEMİYLE TESPİTİ

Kentler kendilerini oluşturan ekolojik, kültürel ve sosyal etmenler yanında tarihten gelen nitelikleri sebebiyle de farklı özellikler içermektedir. Bu farklılıklar kentleri turist tarafından çekici kılarak kentin tümünün turistik bir marka hâline dönüşmesini sağlayabilmektedir. Tarihi kentler sahip oldukları kent hafızası ile çağdaş kentlerden ayrılan, geçmişin izlerinin hâlen saklandığı, kültürel zenginlikler barındıran tarih şahitleridir. Miras zenginlikleri ve kültürel çeşitliliklerinden gelen çekicilikleri tarihi kentleri yerli ve yabancı turist için bir çekim merkezi hâline getirmektedir. Ayrıca tarihi kentler sıralanan bu özellikleriyle bulunduğu bölgeye ekonomik girdi sağlamaktadır. Dini, siyasi, idari ya da ekonomik sebeplerle istemeyerek yaşadıkları topraklardan göç etmek zorunda kalan ve gittikleri yerlerde azınlık olarak yaşayan insanların ayrıldıkları topraklara turizm amaçlı yaptıkları ziyaretlere ‘diaspora turizmi’ adı verilmektedir. Bu turizme katılan turist ise ‘diasporik turist’ olarak adlandırılmaktadır. Tarihi kentler sıralanan özellikleriyle kavramsal olarak yerli ve yabancı turist arasında kalan diasporik turist için çok kıymetli bir diaspora turizmi merkezi hâline getirilebilir. Bu çalışmanın amacı ana vatanlarından ayrılmış insanların ana vatanlarına turizm amaçlı yaptıkları seyahatleri incelemek ve diaspora turizmi adı verilen bu seyahatlerde tarihi kentlerin destinasyon olarak seçilmesinin diaspora turizmi üzerinde ne gibi etkilerinin olduğunu ortaya koymaktır. Bu çalışmada tarihi kentlerin sahip olduğu genel özelliklerden yola çıkılarak bu kentlerin diaspora turizmi üzerindeki etkisi SWOT analizi yöntemi kullanılarak ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Diaspora Turizmi, Göç, Tarihi Kentler, Ekolojik Kentler, Kültürel Miras

DETERMINATION OF THE THE IMPACT OF HISTORICAL CITIES ON DIASPORA TOURISM BY SWOT ANALYSIS METHOD

Cities contain different features due to the ecological, cultural and social factors that make them up, as well as their historical qualities. These differences can make cities attractive by tourists and turn the whole city into a touristic brand. Historical cities are historical witnesses that differ from contemporary cities with their urban memory, where the traces of the past are still preserved, and which contain cultural riches. Heritage richness and cultural diversity make historical cities a center of attraction for local and foreign tourists. In addition, historical cities provide economic input to the region with these listed features. The visits of people who have to migrate from their lands unintentionally due to religious, political, administrative or economic reasons and who live as minorities in the places they go to, for tourism purposes, are called 'diaspora tourism'. Tourists participating in this tourism are called 'diasporic tourists'. Historical cities can be turned into a very valuable diaspora tourism center for the diasporic tourist, who is conceptually between domestic and foreign tourists with the listed features. The aim of this study is to examine the travels of people who left their homeland for tourism purposes and to reveal the effects of choosing historical cities as destinations in these travels, called diaspora tourism, on diaspora tourism. In this study, starting from the general characteristics of historical cities, the effect of these cities on diaspora tourism will be tried to be revealed by using the SWOT analysis method.

Keywords:

Diaspora Tourism, Migration, Historical Cities, Ecological Cities, Cultural Heritage,

PDF

___

Arınç, P. C. (2002). Selçuk’ta Kültür Turizmi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Gözde Emekli), İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Ashrafi, B., Michael, K. & Carola, N. (2021). Heritage Impact Assessment, Beyond an Assessment Tool: A Comparative Analysis of Urban Development Impact on Visual Integrity in Four UNESCO World Heritage Properties. Journal of Cultural Heritage, 0(47), 199-207.
Bayar, İ. (2021). Balıkesir Tarihi Kent Merkezinin Canlandırılması, Bir Öneri, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Yasemin İnce Güney), Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi
Bermúdez, A. (2021). La Diáspora Colombiana En Europa Y Su Relación Con El Conflicto Armado En Colombia. Barcelona: Generalitat De Catalunya.
Boz, M. (2019). Turizmin Gelişmesinde Alternatif Turizm Pazarlamasının Önemi: Antalya Örneği. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 3(4), 977-994.
Cater, C., Poguntke, K. & Morris, W. (2019). Y Wladfa Gymreig: Outbound Diasporic Tourism and Contribution to Identity. Sociology, Tourism Geographies, 21(1), 1-22.
Chief, M. R. (2007). World Heritage Cultural Landscapes: A UNESCO Flagship Programme 1992 – 2006. Landscape Research, 31(4), 333-353.
Choe, J. & Lugosi, P. (2022). Migration, Tourism and Social Sustainability. Tourism Geographies, 24(1), 1-8.
Cloke, P., Crang, P. & Goodwin, M. (2009). Introducing Human Geographies. Oxford: Hodder Education.
Cohen, R. (1996). Diasporas and the Nation-State: From Victims to Challengers. International Affairs, 72(3), 507-520.
Cohen, R. (1997). Global Diasporas: An Introduction. Seattle: University of Washington Press.
Coles, T. & Timothy, D. J. (2004). Tourism, Diasporas and Space. UK: Routledge.
Çatalbaş, F. (2023). Diasporic Heritage and Identity in Urban Space The Case of Izmir, Turkey, AHM Konferansı Bildiriler Kitabı 21-23 Haziran 2023 (s. 9-22). Amsterdam: Amsterdam University Press.
Çelebi, Ö., Çelebi, S. & Özçürümez Ş. T. (2011). İltica, Uluslararası Göç ve Vatansızlık: Kuram, Gözlem ve Politika. Ankara: UNHCR.
Çelik, D. & Açıksöz, S. (2008). Tarihi Kentlerde Kent Estetiği Kaygısı: Bartın Örneği. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 10(14), 57-65.
Çullu Kaygısız, N. (2022). Turizmde Güncel Eğilimler: Kavramsal Bir Değerlendirme. Erciyes Akademi, 36(1), 213-227.
Demir, I. (2022). Diaspora As Translation and Decolonisation. Manchester: Manchester University Press.
Demirer, D. & Hatırnaz, B. (2023). Alternatiflilik mi, Aşırılaşma mı? Turizm Çeşitlerinin Son Güncel Durumu. Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, 7(1), 32-62.
Dufoix, S. (2011). Diasporalar. İstanbul: Sena Ofset.
Duval, D. T. (2003.) When Hosts Become Guests: Return Visits and Diasporic Identities in a Commonwealth Eastern Caribbean Community. Current Issues in Tourism, 6(4), 267-308.
ECTAA. (2023). The European Travel Agents’ and Tour Operators’ Association, https://www.ectaa.org/en/sustour-project adresinden 20.08.2023 tarihinde erişildi.
Eren, D., Yılmaz, İ. & Atasoy, F. (2017). Turizmde Destinasyon Seçimini Etkileyen Çekici Faktörler: Yozgat Üzerine Bir Değerlendirme. II. Uluslararası Bozok Sempozyumu 4-6 Mayıs 2017 (s. 480-490). Yozgat: Bozok Üniversite Yayınları
Fagence, M. (2003). Tourism and Local Society and Culture. UK: CABI Publishing.
García-Hernández, M., Calle-Vaquero, M. & Yubero, C. (2017). Cultural Heritage and Urban Tourism: Historic City Centres under Pressure. Sustainability, 9(8), 1346-1355.
Genç, V. & Genç, S. G. (2020). Diaspora Turizmi, Alternatif Turizm, Turizmin 41 Türü. Ankara: Detay Yayıncılık.
Hall, S. (1990). Cultural Identity and Diaspora. London: Lawrence & Wishart.
Huang, W., Hung, K. & Chen, C. (2018). Attachment to the Home Country or Home Town? Examining Diaspora Tourism Across Migrant Generations. Tourism Management, 0(68), 52-65.
Huang, W., Ramshaw, G. & Norman, W. C. (2016). Homecoming or Tourism? Diaspora Tourism Experience of Second-Generation Immigrants. Tourism Geographies, 18(1), 59-79.
Idiaspora. (2023). https://www.idiaspora.org/en adresinden 13.08.2023 tarihinde erişildi.
IOM. (2023). International Organization for Migration, (2023). https://worldmigrationreport.iom.int/wmr-2022-interactive/ adresinden 13.08.2023 tarihinde erişildi.
Iorio, M. & Corsale, A. (2013). Diaspora and Tourism: Transylvanian Saxons Visiting the Homeland. Tourism Geographies, 15(2), 198-232.
İçellioğlu, C. Ş. (2014). Kent Turizmi e Marka Kentler: Turizm Potansiyeli Açısından İstanbul’un SWOT Analizi. Sosyal Bilimler Dergisi, 0(1), 37-55.
İyi, M. M. & Umarova, A. (2022). Türkiye ve Azerbaycan’ın Diaspora Politikalarının Karşılaştırılması: “Ortak Diaspora Politikaları Mümkün müdür?”. Turkish Journal of Diaspora Studies, 2(2), 208- 239.
King, R. & Christou, A. (2010). Cultural Geographies of Counter Diasporic Migration: Perspectives from the Study of Second-Generation ‘Returnees’ to Greece. Populatıon, Space and Place, 0(16), 103-119.
Koçan, N. & Çorbacı, Ö. L. (2012). Tarihi Çevreleri Koruma Sürecinde Yeni Yaklaşımlar: Kongre Turizmi, Safranbolu Çarşı Örneğinde Bir Araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(2), 31-36.
Krtalic, M. & Ihejirika, K. T. (2023). The Things We Carry: Migrants' Personal Collection Management and Use. Journal of Documentation, 79(1), 86-111.
Maruyama, N. & Stronza, A. (2010). Roots Tourism of Chinese Americans. Ethnology, 49(1), 23-44.
Mavroudi, E. & Holt, L. (2021). Learning to be (multi)national: Greek Diasporic Childhood Re-Memories of Nationalism and Nation-Building in Australia. Children's Geographies, 19(5), 552-562.
McKercher, J. (2002). Toward a Classification of Cultural Tourism, International Journal of Tourism Research, 0(4), 29-38.
Meşhur, M. Ç. (1999). Tarihi Çevrelerin Korunması Sürecinde Yeni Yaklaşımlar, Amasya Kenti Örneği, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Rahmi Erdem), Konya: Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
Morano, A. & Karkason, T. (2023). A Transnational Millet in the Jewish State: A Judeo-Spanish Diaspora between Israel and Turkey, 1948–1958. Nations and Nationalism, 29(3), 789-1157.
Mortley, N. K. (2011). Strategic Opportunities from Diaspora Tourism: The Jamaican Perspective. Canadian Foreign Policy Journal, 17(2), 171-185.
Murray, J. C. (2018). “You Speak Greek Well … (for an Australian)”: Homeland Visits and Diaspora Identity. Diaspora: A Journal of Transnational Studies, 20(1), 65-86.
Palaz, M. (2023). Fethiye'nin Doğal ve Kültürel Özelliklerinin Turizm Üzerine Etkilerinin Araştırılması. Ankara: İksad Publishing House.
Petroman, I., Petroman, C., Marin, D., Ciolac, R., Vauduva, L. & Pandu, I. (2013). Types of Cultural Tourism. Animal Science and Biotechnologies, 46(1), 385-388.
Plana, S. & Herbolzheimer, K. (2023). Diasporas Building Memory and Peace the Role of the Diaspora with the Colombian Truth Commission. AHM Konferansı Bildiriler Kitabı 21-23 Haziran 2023 (s. 59-66). Amsterdam: Amsterdam University Press.
Poria, Y., Reichel, A. & Biran, A. (2006). Heritage Site Perceptions and Motivations to Visit. Journal of Travel Research, 44(3), 318-326.
Rosa, J. & Trivedi, S. (2017). Diaspora and Language. UK: Routledge Press.
Ruting, B. (2013). Touring The Homeland: Diasporic Travel by Antipodean Estonians. UK: Policy Press.
Safran, W. (1991). Diasporas in Modern Societies: Myths of Homeland and Return, Diaspora: A Journal of Transnational Studies, 1(1), 83-99.
Scheyvens, R. (2007). Exploring the Tourism-Poverty Nexus, Current Issues in Tourism, 10(2), 231-254.
Seraphin, H., Gowreesunkar, W. & Canosa, A. (2023). Destination Marketing Organisations: The Need for a Child-Centred Approach to Diaspora Tourism. Tourısm Plannıng & Development, 20(3), 468-480.
Sheffer, G. (2003). Diaspora Politics. Cambridge: Cambridge University Press.
Shiladitya B. P. (2008). Home and Away: Diasporas, Developments and Displacements in a Globalising World. Journal of Intercultural Studies, 29(1), 111-131.
Subaşı, A. & Çelik, S. (2020). Diaspora Turizmi, Gelecek Turizm Trendleri. İstanbul: Paradigma Akademi Basın Yayın Dağıtım.
Szromek, A. R., Kruczek, Z. & Walas, B. (2023). Stakeholders’ Attitudes Towards Tools for Sustainable Tourism in Historical Cities, Tourism Recreation Research, 48(3), 419-431.
TDK, (2023a). Türk Dil Kurumu. https://sozluk.gov.tr/ adresinden 20.08.2023 tarihinde erişildi.
TDK, (2023b). Türk Dil Kurumu. https://sozluk.gov.tr/ adresinden 22.08.2023 tarihinde erişildi.
Theodoropoulou, I. (2021). Nostalgic Diaspora or Diasporic Nostalgia? Discursive and İdentity Constructions of Greeks in Qatar, Lingua, 263.
Toivanen, M. & Bahar, B. (2020). Diasporas’ Multiple Roles in Peace and Conflict: A Review of Current Debates. Migration Letters, 17(1), 47–57.
Triarchi, E. & Karamanis, K. (2017). The Evolution of Alternative Forms of Tourism: A Theoretical Background. Business & Entrepreneurship Journal, 6(1), 39-59.
Uçar, D. & Doğru, A. Ö. (2005). Cbs Projelerinin Stratejik Planlaması ve SWOT Analizinin Yeri. 10. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultay Kitabı 28 Mart–1 Nisan 2005. Ankara: TMMOB Yayınları.
Uçar, Ş. (2021). Diasporada Kafkas Kimliği ve Aidiyet Hissi Üzerine Bir Derleme Çalışması. Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, 4(8), 170-184.
UNHCR, (2023). The UN Refugee Agency. https://www.unhcr.org/global-trends-report-2022 adresinden 12.08.2023 tarihinde erişildi.
Ünivar, Ş. & Şimşek, S. 2012. Kültür ve Turizm Bakanlığının Yurtdışı Tanıtım Filmlerinde Kültürel İmge Kullanımı. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi,12(24), 305-330.
Wackenhut, A. F. & Orjuela, C. (2023). Engaging the Next Generation: Authoritarian Regimesand Their Young Diaspora. European Political Science, 22(1), 1-16.
Wagner, L. (2008). Diasporic Visitor, Diasporic Tourist Post-Migrant Generation Moroccans on Holiday at ‘Home’ in Morocco. Civilisations, 0(57), 191-205.
Yosmaoğlu, N. & F. Engin, (2002). Düzce İl Gelişim Planı. Düzce: Düzce Belediyesi Yayınları.
Zotic, V., Alexandru, D. E. & Dezsi, Ş. (2014). Debate on Tourism in Postmodernism and Beyond, The Business of Tourism, Presented at the Second Belgrade International Tourism Conference 27-29 June 2014 (s. 79-93). Serbia: College of Tourism Publising.