Türkiye’de XIX. yüzyılın son çeyreğinden itibaren orman köylüleri diğer kırsal kesimde yaşayanlardan farklı olarak ele alınmaktadır. Bu köylüler orman kaynağından, düşük fiyatlı orman ürünü satılması ve orman işçiliğinde öncelikle işlendirilme hakkı tanınması yollarıyla desteklenmektedirler. Ayrıca orman köylülerinin kalkınmalarına katkı sağlamak için bu köyler halkına el sanatları, hayvancılık vb. konularda da bilgi ve kaynak aktarımında bulunulmaktadır. Bununla birlikte, orman köylüleri halen ülkemizin en yoksul kesimidir. Artvin İli’nde 15 orman köyünde 100 adet hane halkı temsilcisi ile yüz yüze görüşme biçiminde yapılmış olan bu çalışmada amaç; İl’deki orman köylülerinin demografik, sosyal, kültürel, ekonomik vb. özelliklerini ortaya koymaktır. Bu amaçla, İl’deki orman köylülerini temsil edecek yeter sayıda hane halkı temsilcileri ile yüz yüze görüşme biçiminde anket çalışması yapılmıştır. Elde edilmiş sonuçların orman köylülerinin güncel durumunu ortaya koyacağı orman kaynaklarının sürdürülebilirliği ve bu köylülerin kalkındırılmasına yönelik çalışmalara katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışma sonucu; araştırma alanında üniversite eğitimi oranının %4 olduğu ve faal nüfusun %70 gibi yüksek bir oranda bulunduğu tespit edilmiştir. Orman köylülerinin %31’i tarımla uğraşarak geçimini sağlarken ormancılıkla geçimini sağlayanların oranı sadece %1 seviyesinde kalmaktadır. Ayrıca bölgede hiç kimse ilk sırada ormancılığı gelecek vadeden bir işkolu olarak görmemektedir.

Forest villages have been considered apart from the villagers who live on the other rural areas in Turkey since the last quarter of the XIX th century. This type of villagers is supported to the priority for the forest works and to purchase reduced prize for the forest products. On the other hand these villagers are also instructed and exhorted about the subjects like animal husbandry, carpet business etc. However, these villagers are the poorest part of the society at the moment. This study is based on a direct interview survey which was performed to 100 householders from 15 villages to determine the demographic, social, cultural, economic etc. characteristics of villagers and to assist in reaching positive results by using these characteristics in prepared various plans. According the results, the rate of university education is 4% and the active population corresponds to 70%. The 31% of forest villagers are get along with agriculture, only 1 % of the sampled people are get along with forestry. Furthermore, none of the people thinks that forestry is the first level job opportunity for their future.