PERFORMATİF EYLEMLERLE SANATSAL YIKIM VE ŞİDDETİN ARAÇLARI

1960lı yıllardan itibaren mevcut sanatsal sınıflandırmalardaki köklü değişimler, yerini yeni alternatifformlara bırakmıştır. Marcel Duchampla sanat ve nesnesi biçimsel önceliklerinden sıyrılmayabaşlamış ve nesnenin görüntüsünün ardındaki düşünsel yapı önem kazanmıştır. Sanat eserininyüceleştirilmiş ve gelenekselleştirilerek estetik kategoriler içine dahil edilmiş nesnesi bu anlamda tümbu yasalaştırılan değerlerden arındırılarak, sanat nesnesine yüklenen anlam zamanla değişikliklereuğramıştır. Sanat eserinin ve sanatçının değişen rolleriyle birlikte izleyicinin de edilgen yapısısorgulanmış, disiplinlerin birbirlerine bu denli yakınlaşması malzeme ve teknik sınırların dazorlanmasıyla izleyici anlatıma dahil edilmiştir. Bu çalışmayla, sanatçının çoğunlukla kendi bedeninikullanarak, izleyiciyi de anlatımına dahil ettiği performans sanatı, şiddetin araçsallığıyla gerçekleşenbir sanat hareketi olarak incelenecektir. Literatür tarama yöntemiyle ele alınacak bu makaledeperformanslar ve yöntemleri anlaşılmaya çalışılacaktır. Performatif eylemler için seçilen sanatçılarınşiddeti ele alış biçimleri incelenecektir.

TOOLS OF ARTISTIC DESTRUCTION AND VIOLENCE WITH PERFORMATIVE ACTIONS

Since the year 1960, fundamental changes in the existing artistic classification was replaced with anew alternative form. With Duchamp art and objects of art have begun to shake off the formalpriority and intellectual structure behind the image of the objects has gained importance. The objectof a work of art that was glorified and by traditionalised incorporated into aesthetic categories, inthis sense, all were free of this rulemaking value and meaning of the art object has changed overtime. With the changing roles of work of art and the artists passive constructions of the audience hasbeen questioned, with the convergence of so much of each other disciplines, and the strain on thematerial and technical limits the audience are included in the expression. With this study,performance art that artists often using his own body, audience has also included the expression willbe examined as art movement that takes place with the instrumentality of violence. In this articlethat will be considered by the literature review method performance and techniques will be tried toanalyse. The processing forms of violence of selected artists to performative action and aimed tocontribute by examining how they located in art history, creating resources for research in this area.

PDF

___

Antmen, A., (2008). Sanatçılardan Yazılar ve Açıklamalarla 20. Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar, Sel Yayıncılık, İstanbul.
Arendt, H., (1997). Şiddet Üzerine, İletişim Yayınları, İstanbul.
Atakan, N., (2008). Sanatta Alternatif Arayışlar, Karakalem Kitabevi Yayınları, İzmir.
Baudrillard, J., (2004). Kötülüğün Şeffaflığı, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Bolat Aydoğan, E. K, (2008). "Sanatta Disiplinlerarası Bir Yaklaşım: Performans Sanatı, Süleyman Demirel Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli e-dergi, http://gsf.sdu.edu.tr/tr/art-e-sanat-dergisi/art-e-sanat-dergisi-5738s.html
Ergüven, M., (2007). Görmece, Metis Yayınları, İstanbul.
Esmer, H., (2001). Şiddet imgeleri ve Çözülmeler, Yayınlanmamış Sanatta Yeterlik Eseri Çalışması Raporu, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Germaner, S., (1997). 1960 Sonrası Sanat: Akımlar, Eğilimler, Gruplar, Sanatçılar, Kabalcı Yayınevi, İstanbul.
Girard R., (2003). Şiddet ve Kutsal, Necmiye Alpay (çev.), Kanat Kitap, İstanbul.
Kuspit, D., (2006). Sanatın Sonu, Yasemin Tezgiden (çev.), Metis Yayınları, İstanbul.
Lee, K., (2007). The Textuality of the Body: Orlan's Performance as Subversive Act, Virginia Polytechnic State, Blacksburg, VA.
Rosenau, P. M., (2004). Post-modernizm ve Toplum Bilimleri, Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
Shiner, L., (2004). Sanatın İcadı: Bir Kültür Tarihi, İsmail Türkmen (çev.), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Şenel, E., (2015). "Performans Sanatları ve Sanatçının Anlatım Aracı Olarak Beden", İdil Dergisi (e-dergi), http://www.idildergisi.com/makale/pdf/1430253549.pdf.
Tönel, A., (1996). "Sanatçı Refleksi, Happening ve Şiddet", Cogito, 67: 364- 367.
Yılmaz, M., (2013). Modernden Postmoderne Sanat, Ütopya Yayınları, Ankara.
Yavuz, N., (2009). Şiddet Olgusunun 1980 Sonrası Çağdaş Sanat Eserlerine Yansıması, Yayınlanmamış Sanatta Yeterlik Eseri Çalışması Raporu, Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, İzmir.
80. Eylem, (1984). http://www.sanattarihci.com/wpcontnt/uploads/2014/07/0000.jpg
Ritm 10, (1973). http://www.pbs.org/art21/images/marina-abramovic/rhythm-10 1973
Mıhlanmış, (1974). https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/2/27/Burden-Transfixed.jpg
Tin, (1974). http://www.printed-editions.com/artwork/gina--pane-psyche-15886
Cadde Asma (Performans Fotoğrafı), (1984). https://osmanerden.files.wordpress.com/2011/01/stelarc.jpg
Ameliyat (Performans Fotoğrafı), (1993). https://osmanerden.files.wordpress.com/2011/ 01/Orlan.jpg