HIV, dünya çapında rastlanan yaygın bir enfeksiyondur. Özellikle Sahra altı Afrika ülkelerinde hastalanmanın ve ölümlerin önde gelen nedenidir. Uzun yıllardan beri HIV enfeksiyonu ile mücadele bağlamında anti-retroviral tedavi uygulanmaktadır. Yüksek aktiviteli antiretroviral tedavi sayesinde enfeksiyonun yol açtığı hastalanma ve ölüm olgularında önemli oranda düşüş sağlanmıştır. Ancak tedavi yönündeki bu ilerlemeye rağmen HIV hastalığının sonucu olarak bulaşıcı olmayan kardiyovasküler ve metabolik hastalıkların gelişme oranlarında gözlenen artış, endişe vericidir. Bu çalışmanın amacı, HIV hastalığına bağlı olarak gelişen metabolik sendromun ve kardiyovasküler hastalıkların patogenezlerini ve yol açtıkları klinik durumları gözden geçirmektir. Geçmişte yapılmış olan çalışmalardan elde edilen sonuçlardan; gelişen kronik immün aktivasyon (HAAR), sekonder fırsatçı enfeksiyonlar ve bunlara karşı ilaç kullanımı ve kardiyovasküler problemlerin gelişimi gibi durumların HIV enfeksiyonu açısından önemli oldukları anlaşılmaktadır. HIV enfeksiyonlu bireylerin standart kardiyovasküler taramadan geçirilmeleri önemlidir. Yine bu hastalara rutin risk-düşürücü müdahalelerde bulunulmalıdır.

HIV infection remains a pandemic and a leading cause of morbidity and mortality particularly in sub Sahara Africa. Although highly active antiretroviral therapy has brought about a marked reduction in morbidity and mortality, there are growing concerns on increasing non-communicable complications particularly cardiovascular and metabolic diseases in HIV disease. The objective was to do a systematic review of the clinical entities and pathogenesis of cardiovascular diseases and metabolic syndrome in HIV disease. The result shows that HIV infection and the resultant chronic immune activation; HAAR; opportunistic infections and some of the drugs use for them; and traditional cardiovascular risk factors are some of the conditions associated with cardiovascular diseases and metabolic syndrome in HIV infection. Standard cardiovascular disease screening and risk-reducing interventions should be routinely undertaken for HIV-infected persons.