Selin EREN, Çetin KASAPOĞLU, Cüneyt TAMAM, Hümeyra KOCAELLİ ARIKAN

Bruksizm ve Güncel Tedavi Yaklaşımları

Çiğneme sistemi rahatsızlıkları içerisinde değerlendirilen bruksizm, psikofizyolojik kökenli parafonksiyonel bir davranış biçimidir. Yapılan epidemiyolojik çalışmalarda bruksizmin prevalansının oldukça büyük değişiklikler gösterdiği bildirilmiştir. Etiyolojik faktörler arasında; stres, beslenme yetersizliği, alerjik ve endokrin hastalıklar, santral sinir sistemi bozuklukları, genetik faktörler, ilaç kullanımı, maloklüzyon, yanlış dental tedavi uygulanması sayılabilir. Bruksizmin tedavisinde amaç dişlerde ve çene ekleminde oluşabilecek kalıcı zararları önlemek ve ağrıyı ortadan kaldırmaktır. Bu amaç ile uygulanan tedaviler arasında dental tedaviler, fızik tedavi uygulamaları, farmakolojik tedavi ve davranışsal tedavi metotları bulunmaktadır. Bu derleme, bruksizmdeki etiyolojik faktörlerin, epidemiyoloji, teşhis ve olası güncel tedavi seçeneklerini özetlemektedir.

Archives Medical Review Journal

Among the mastication system disorders bruxism is parafunctional behavior that comes from psychophysiological origin. Epidemiologic studies have reported great variability of bruxism prevalence. The factors that could cause bruxism is highly controversial. There are different opinions on this issue. The etiologic factors of bruxism include stress, malnutrition, allergic and endocrinologic diseases, central nervous system disorders, genetic factors, medicines, malocclusion, and wrong dental treatment. The aim of treatment of bruxism is to prevent damage that may occur on teeth and in the temporomandibularjoint and to eliminate pain. Dental treatment, physical therapy, pharmacological treatment and behavioral and cognitive therapy can be considered for this purpose of treatment. This review summarizes the etiologic factors, epidemiology, diagnosis, and current treatment approaches of patient with bruxism.

PDF

___

1. Kayaalp S. Rasyonel Tedavi Yönünden Tıbbi Farmakoloji. 12. Baskı. Ankara, 2009.
2. WHO (World Health Organisation). The Safety of Medicines in Public Health Programmes: Pharmacovigilance an Essential Tool. Geneva, World Health Organization,2006.
3. Edwards IR, Aronson JK. Adverse drug reactions: definitions, diagnosis and management. Lancet. 2000;356:125559.
4. Lazarou J, Pomeranz BH, Corey PN. Incidence of adverse drug reactions in hospitalized patients. JAMA.1998;279:12005.
5. Abacioglu N. Farmakovijilansın ekonomi politiği. Üniversite ve Toplum 2007;7(4). Available from: http://www.universitetoplum.org/text.php3?id=345
6. Pharma Tailor Made Services (PTMS). http://www.ptms.com.tr/ptms/article/4/ (accessed 13.01.2015).
7. WHO. The Importance of Pharmacovigilance. Safety Monitoring of Medicinal Products. Geneva, World Health Organization,2002.
8. Türkiye İlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumu. http://www.titck.gov.tr/ (accessed 13.01.2015)
9. Akan H. Klinik Aratırmalar Kitabı. Ankara, Bilimsel Tıp Yayınevi, 2006.
10. Uppsala Monitoring Centre. Safety Monitoring of Medicinal Products: Guidelines for Setting Up and Running A Pharmacovigilance Centre. Uppsala Monitoring Centre, 2000.
11. Mellin GW, Katzenstein M. The saga of thalidomide. Neuropathy to embryopathy, with case reports of congenital anomalies. N Engl J Med. 1962;267:118492
12. Sarda S, Memiç M. Farmakovijilans. Türk Eczacilari Birliği 8. Türkiye Eczacilik Kongresi Sunumları, 28.10.2006, sf: 151163.
13. U.S. Food and Drug Administration (FDA). Drugs. http://www.fda.gov/Drugs/ (accessed 27.4.2015)
14. Aydınkarahaliloğlu D. Beeri Tıbbi Ürünlerin Güvenliğinin İzlenmesi ve Değerlendirilmesi Hakkında Yönetmelik, Beeri Tıbbi Ürün Ruhsatı Sahipleri İçin Farmakovijilans Kılavuzu neler getiriyor? İyi Klinik Uygulamalar Dergisi.2006;14:115.
15. Akici A, Oktay S. Rational pharmacotherapy and pharmacovigilance. Curr Drug Saf. 2007;2:657.
16. Resmi Gazete. Beeri Tıbbi Ürünlerin Güvenliğinin İzlenmesi ve Değerlendirilmesi Hakkında Yönetmelik. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2005/03/20050322.htm. (accessed 27.4.2015)
17. Aronson JK,Ferner RE. Clarification of terminology in drug safety. Drug Saf.2005;28:851–70.
18. Aronson JE. Meyler's Side Effects of Drugs: The International Encyclopedia of Adverse Drug Reactions and Interactions, 16th edition. Baltimore, Elsevier, 2000.
19. Meyboom RHB, Lindquist M, Egberts ACG. An ABC of drugrelated problems. Drug Saf. 2000;22:41523.
20. Farmakovijilans Derneği. Farmakovilinasın tarihçesi. available from: http://www.farmakovijilansdernegi.org/tarihce.php(accessed 14.5.2015)
21. Soyalan M, Demirdamar R, Toklu HZ, Gümüel B. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde ulusal farmakovijilans sistemi ve mevcut uygulamalar. Marmara Pharmaceutical Journal. 2012;16:159 63. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi . Archives Medical Review Journal
22. arda S. Türkiye’de farmakovijilans hedefine ulaıyor. Türk Farmakoloji Derneği Klinik Farmakoloji Çalıma Grubu Elektronik Bülteni 2011; 52: 14.
23. WHO. Annex 2. WHO Good Manufacturing Practices for PharmaceuticalProducts: Main Principles. Geneva, WHO Technical Report Series No. 986, 2014
24. Toklu HZ, Uysal M. The knowledge and attitude of the Turkish community pharmacists toward pharmacovigilance in the Kadikoy district of Istanbul. Pharmacy World Sci. 2008;30:55662.
25. Kumar V. Challenges and future consideration for pharmacovigilance. J Pharmacovigilance. 2013;1:102.