Lâdik (Konya) Halıcılığının Günümüzdeki Durumu

Öz Lâdik; Konya- Sarayönü’ne bağlı bir kasabadır. Halıcılık sanatı açısından önemli bir merkezdir. Lâdik halıları XVII. yüzyıl sonlarından itibaren yaygınlaşmaya başlamıştır. Bu araştırma ile yüzyıllardır varlığını sürdüren ve çeşitli yayınlarda yer alan Lâdik halıcılığının günümüzdeki durumunu tespit etmek amaçlanmıştır. Günümüz Lâdik dokumalarının tür, teknik, renk, motif ve kompozisyon özellikleri alan araştırması ve gözlem metodu ile çözüme kavuşturulmaya çalışılmıştır. Ayrıca satış atölyelerinin problemleri, hammadde temini ve ürünlerin pazarlanması gibi önemli bilgiler belirlenmeye çalışılmıştır. Bugün Konya Etnografya Müzesi, Vakıflar Sahip Ata Müzesi, İstanbul Türk ve İslâm Eserleri gibi çeşitli müzelerde örnekleri bulunmaktadır. Bu araştırmada geleneksel özellik gösteren Konya Etnografya Müzesi’nde bulunan örnekler ile gelenekselliği kısmen devam ettiren son yüzyılda dokunan ve halen halkın kullandığı halıların teknik, desen, renk, malzeme özellikleri incelenmiştir. Son 50-60 yılda dokunan ve teknik, malzeme, motif, kompozisyon ve renk açısından farklılık gösteren ve günümüzde “Lâdik Halıları” olarak adlandırılan örneklerle kıyaslanarak, bu el sanatının yaşatılması ve gelenekselliğini koruması anlamındaki öneriler araştırmada önemle vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Lâdik halıcılığı, Teknik, Kompozisyon, Motif

PDF

___

Akan, Meral-Ünal, Nurşen (2009), “Konya Lâdik Halılarında Görülen ‘Lâdik Gülü’ Motifinin Analizi ve Çeşitli Biçimleri Üzerine Tespitler”, II. Uluslar arası Türk El Dokumaları Sempozyumu, Konya, s. 121-128.
Aslanapa, O. (1993), Türk Sanatı, İstanbul, İnkılap Kitapevi.
Aslanapa, O. (2005), Türk Halı Sanatının Bin Yılı, İstanbul.
Barışta, Örcün (1995), “Sarayönü ve Lâdik’te Bulunan Türk Halılarından Bazı Örnekler”, Vakıflar Dergisi, XXV, Ankara, s. 211-234.
Barışta, Örcün (1999), “Karaman Taşkale Halılarından Örnekler”, Erdem, Halı Özel Sayısı: I, Cilt:10, S. 28, s. 44-48.
Deniz, Bekir (2000), Türk Dünyasında Halı ve Düz Dokuma Yaygıları, Ankara.
Deniz, Bekir (1986), “Lâdik Halıları”, Bilim Birlik Başarı, Sayı:46, Yıl: 12, İzmir, s. 13-18.
Halıcı, F. (1985), “Ladik Seccâdeleri- Ladik Carpets”, Antika, S. 2, İstanbul, s. 6-11.
Halıcı, F. (1987), “Halk Sanatının Belirgin Bir Örneği- Ladik Seccâdeleri”, III. Milletlerarası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, Cilt:V, Maddi Kültür, Ankara: Başbakanlık Basımevi, s. 151-159.
Küçükerman, Önder (1997), “ Türk Halıcılığında Kimlik Korunması”, Arış, Yıl:1, S. 3, Ankara, (Aralık), s. 40-47.
Öztürk, İsmail (1999), “Türkiye’de El Halıcılığının Araştırılmasında Değerlendirme Ölçütleri ve Halkbilimsel Bilgilerin Önemi”, 2000’li Yıllarda Türkiye’de Geleneksel Türk El Sanatlarının Sanatsal, Tasarımsal ve Ekonomik Boyutu Sempozyumu Bildirileri, Ankara, s. 231-237.
Yasa, Azize Aktaş (1997), “Konya’da El Halıcılığının Bugünkü Durumu ve Problemleri”, Arış, Yıl:1, S. 3, Ankara, s.128-133.
Yetkin, Şerare (1993), “Türk Halı Sanatı”, Başlangıcından Bugüne Türk Sanatı, Ankara, s. 311-328.