Öz Boy uzunlujlu, moıfolojik göriınümtın en iyi gdstergelcrindcr>dir. Canlılarda bireyin boyu kolaylıkla ölçülebilmekte ancak temci çalışma materyalleri iskeletler olan paleoanıropolojik araştırmalarda ise daha derişik yöntemlerle bireyin boy uzunluğu lıeıaplanabilmekiedır. Bu yöntemler, boyu ve cinsiyeti bilinen bireylerin çeşitli kemiklerine ait ölçülerle boylan arasında korelasyonlar kurularak geliştirilmiş V'öolemlerdir. Geçmiş dönemlere ait iskelet kalıniılaııııın morfolojik yapılarının odaya konulmasına yönelik jKileoontropolojik araştırmalarda Neolıiık’tcn günümüze kadar ki periyot ait pek çok iskelet serisi Uzennde hoy uzunluğu tahmini çalışmaları yapılmıştır. Bu tür araştırmalarda çoğunlukla Pearson (1899) ve Trottcr- Gle\cr {I9S2) gibi araşiırmacıbr (arAfındm geliştirilen formOlleı kullanılmıştır, ülkemizde yapılan çalışınataafa ise son yıllarda Sağır tarafından Anadolu'da yaşayan bireylerden geliştirilen tornıüller de kullanılmaya başlanmıştır. Ancak bu araşlırmactlann geliştirdiği regres\*on formülleri tamamen kol ve bacak uzun kemiklerinden yararlunılnnk elde edilmiştir. Oysa paleounirc^olojik aratiıımalardu iskeletin uzun ke.mikkri her zaman bulunamamıkladjr ve bu gibi durumbrda ebvU'Uİj, (ulus, caknneus. n^iaearpal, metaursal gibi dijter vu