Gülsen GÜNEŞ, Meryem SARIBIYIK, Çiğdem TEKİN

Sağlık Personelinin Kadına Yönelik Şiddet Konusunda Deneyimleri ve Şiddeti Tanıyabilme Düzeyleri

Kadına Yönelik şiddet, önemli sağlık ve sosyal sonuçları olan, Dünyada ve Türkiye’de gittikçe büyüyen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Sağlık çalışanlarının bu konuda önemli rolleri vardır. Bu çalışmanın amacı sağlık personelin kadına yönelik şiddet vakalarıyla karşılaşma durumları ve şiddet belirtilerini tanıyabilme düzeylerini belirlemektir. Kesitsel nitelikte olan bu çalışmaya 28 sağlık merkezinde çalışan hekim, hemşire ve ebeler dahil edilmiştir. Beş yüz on iki sağlık çalışanına anket uygulanmıştır. Anketde “Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Belirtilerini Tanımalarına İlişkin Ölçek” formu kullanılmıştır. Sağlık çalışanlarının %71.3’ü meslek yaşamlarında kadına yönelik şiddet vakası ya da şüphesiyle karşılaşmıştır. Yüzde 77.1’i mezuniyet öncesi, %31.6’sı mezuniyet sonrasında kadına yönelik şiddetle ilgili bir eğitim almamıştır. Hekimlerin %74.3’ü, hemşirelerin %73.2 si ebelerin %67.5’i meslek yaşamlarında kadına yönelik şiddet vakası ya da şüphesiyle karşılaşmıştır. Yüzde 81.8’i bu şiddet vakalarını bildirim yaptıklarını ifade etmişlerdir. Şiddet tanımlama engelleri ile ilgili olarak, sağlık çalışanları en fazla kurumsal bir politikanın eksikliğini belirttiler. Sonuç olarak; sağlık çalışanlarının kadına yönelik şiddet olgularıyla karşılaşma durumları sıktır. Ancak şiddet belirtilerini tanımlamada yetersiz kaldıkları belirlenmiştir. Mezuniyet öncesi ve sonrası kadına yönelik şiddeti tanımaya yönelik eğitimler arttırılmalıdır. Sağlık merkezlerinde kadına yönelik şiddet konusunda kurumsal politikalar olmalıdır

Anahtar Kelimeler:

Şiddet, Kadın, Sağlık personeli

The Experiences of Health Care Providers About Violence Aginst Women and the Levels of Recognazing Violence

Violence against women is a serious public health issue and is associated with significant adverse health and social outcomes which is growing more and more in the world and in Turkey. Health care providers have increased their role in understanding and managing cases of women who have experienced violence. The aim of this study is explore health care providers’ experiences and understanding violence against women in health care centers. Physicians, nurses and midwives working at the 28 health care centres in Malatya city are participated in this cross sectional study. 512 health care providers completed a questionnary form in the research. The Scale of “Defining Violence against women symptoms for Nurses and midwives Women" form was used in the questionnaire. Of the health care providers 71,3% had faced with violence against woman or suspicion of violence during his/her career. 77,1% of working person hadn’t taken education about violence directed at woman before graduation. After graduation it was determined that 31,6% of the staff hadn’t taken the education about the violence against woman. 74,3% of doctors, 73,2 of nurses, 67,5 of midwives had faced with violence directed at woman or suspicion of violence. 81,8% mentioned that they would inform the authorities. Regarding the barriers to identify violence, healthcare workers mentioned the lack of an institutional policy. Most of the health care providers experienced cases of violence against wome throughout their working lives. it was found that, health care providers is insufficient in understanding the indications of violence against woman. Education for identify violence against women before and after graduation should be increased. There must be institutional policy about violence against women at heath care centers

Keywords:

Violence, Women, Health Care Provider,

PDF

___

United Nation.Report of the Secretary-General, In-depth study on all forms of violence against women. 61st session of the General Assembly, Item 60 (a) on advancement of women 2006: A/61/122 Add. 1.
Mavili Aktaş A. “Aile İçi Şiddet”, Doğu Batı Düşünce Dergisi, Doğu Batı Yayınları 2007; 43.
World Health Organization. WHO Multi-country Study on Women’s Health and Domestic Violence against Women. Geneva: WHO Pres 2005.
Altınay AG, Arat Y. Türkiye’de Kadına yönelik Şiddet. İstanbul: Punto Baskı Çözümleri 2007.
T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet 2009, Ankara.
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. Türkiye’de Kadına Yönelik Aile içi Şiddet Araştırması 2015, Ankara.
Yaman Ş, Ayaz, S. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet ve Kadınların Aile İçi Şiddete Bakışı. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2010; 11: 23-9.
McCauley J et al. The "Battering Syndrome": Prevalence and Clinical Characteristics of Domestic Violence in Primary Care Internal Medicine Practices. Ann Intern Med 1995; 123: 737-46.
Pakieser RA, Lenaghan, P.A, Muelleman RA. Battered Women: Where They Go for Help. J Emerg Nurs 1998; 24(1): 16-9.
Dişsiz M, Hotun ŞN. Evrensel Bir Kadın Sağlığı Sorunu: Kadına Yönelik Şiddet. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi 2008; 1(1): 50-81.
Baysan Arabacı L, Karadağlı A. Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddet Belirtilerini Tanımalarına İlişkin Ölçek Geliştirme. Sağlık ve Toplum Dergisi 2006; 16(2): 101-12.
Yayla İD. Hekim ve Hemşirelerin Kadına Yönelik Şiddet İle İlgili Bilgi, Tutum Ve Davranış Düzeyleri. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi 2009, İstanbul.
Uysal A, Arabacı LB. Sağlık Çalışanı, polis ve Öğretmenlerin Aile İçi Şiddet Olgularına yaklaşımına Etkinliliği 1. Kadın Sağlığı Kongresi ‘ Kadına Yönelik Şiddet Kongre Kitabı 2008, Ankara;171.
TC. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. Kadına Yönelik Aile içi Şiddetle Mücadelede Sağlık Hizmetleri, 2008, Ankara.
Çolak B, Yaycı N. İnanıcı MA. Türkiye’de Mezuniyet Öncesinde Adli Tıp Eğitiminin Durumu. Adli Tıp Dergisi 2001; 15(3):1-8.
Taşçı N. Ebelerin aile içinde kadına uygulanan şiddete ve şiddette mesleki rollerine ilişkin tutumları. Pamukkale Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi 2003, Denizli;12-8.
Kaya ve ark. Hemşire ve ebelerin şiddete maruz kalmaları ve şiddete bakışlarının incelenmesi, 11.Ulusal Halk Sağlığı Kongresi Kongre Kitabı 2007, Denizli; 485.
Kıyak S. Sağlık ocağında çalışan hemşire ve ebelerin ailede kadına yönelik şiddet konusunda bilgi ve tutumları. Selçuk Üniversitesi Halk Sağlığı Hemşirelik Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi 2008, Konya.
Akan N, Fındıklı MY, Alasya E, Gökçakıroğlu H. Mersin’de 1. basamak sağlık hizmetlerinde ve polikliniklerde çalışan hemşire ve ebelerin şiddet maruz kalan kadınlara yaklaşımları. 1. Kadın Sağlığı Kongresi‘ Kadına Yönelik şiddet 2. Kongre kitabı 2008. Ankara; 213.
Kartal G. Kadına yönelik aile içi şiddetin önlenmesinde sağlık teşkilatının rolü. I. Kadın Sağlığı Kongresi 2008, Ankara.
Arabacı L, Karadağlı A. Hemşire ve ebelerin kadına yönelik şiddet belirtilerini tanımalarına ilişkin ölçek geliştirme. Sağlık ve Toplum 2006; 16(2): 101-12.