Obezite çalışmalarında en çok kullanılan antropometrik ölçüm: Vücut ağırlığı ve boy ölçümleridir. Vücut kitle indeksi (VKI), erişkinlerde boy ve kilo değerlerinden kolay ulaşılabilen, cinsiyet ayırımı yapılmadan, tüm bireylere uygulanabilen, en yaygın ve geçerli standart bir boy-ağırlık indeksidir. Obezitenin klinik olarak değerlendirilmesinde VKI ilaveten son zamanlarda bel çevresi de en yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışmada 2000- 2003 yılları arası Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi 2. Sınıf öğrencilerinin VKI ve bel çevreleri ile şişmanlığa yatkınlıkları, her iki yöntem için karşılaştırılarak araştırıldı. Çalışmaya, gönüllü, her iki cinsten ortalama 19,8 yaşında, toplam 920 (504 erkek, 416 bayan) öğrenci katıldı. Bu öğrencilerde boy, ağırlık ve bel çevreleri ölçümleri yapıldı. VKI, ağırlık (kg)/boy (m2) formülünden hesaplandı. VKI değerleri 30 şişman olarak sınıflandırıldı. Öğrenciler VKI göre kadınlarda; %16,1'i (n:67) zayıf, %78,4'ü (n:326) normal kilolu, %5'i (n:21) fazla kilolu ve %0,5'i (n:2) şişman bulundu, erkeklerde; %6'sı (n:30) zayıf, %76,6'sı (n:386) normal kilolu, %15,1'i (n:76) fazla kilolu ve %2,4'ü (n:12) şişman bulundu. Bel çevresine göre sınıflandırma bayanlarda; 80 cm den küçük olanlar normal, 80-88 cm obezite eğilimli riskli grup ve 88 cm den büyükler şişman olarak, erkeklerde; 94 cm den küçük olanlar normal, 94-102 cm obezite eğilimli riskli grup ve 102 cm den büyükler şişman kabul edildi. Bel çevresi ortalaması erkeklerde 79,98±8,15 cm ve bayanlarda 67.01±6,36 cm olarak saptandı. Erkeklerde bel çevresi ortalaması %93,8 (94 cm den küçük), kadınlarda %95,4 (80 cm den küçük) normal sınırlar içinde bulundu. Öğrenciler arasında VKI'ne göre şişman öğrenci %1,5, bel çevresine göre erkeklerde %3,1, kadınlarda %1,4 olarak saptandı. Bu sonuçlara göre, öğrencilerin çoğunluğunun VKI ve bel çevresi değerlerinin normal olduğu ve her iki metot arasında, istatistiksel yönden, korelasyon katsayısı 0,77 olan anlamlı pozitif bir ilişki olduğu saptandı.

Measurement of body weight and height is the most commonly used anthropometric measurement in obesity studies. Body mass index (BMI) is the most widely used standard weight-height index, because it can be easily calculated from weight and height of each and every subject without any difference of gender in adults. In recent years, in addition to BMI, waist circumference measurement has received a lot of interest to define the obesity clinically. In the present study totally 920 medical students were evaluated for their tendency to obesity by comparing their BMI and waist circumference measurements. 504 male and 416 female students, the average age of whom were 19,8 years, participated in the study. Their obesity tendency was determined by measuring their weight, height and waist circumference. The BMI was calculated with the formula: BMI= weight (kg)/height (m2). The BMI values were named as thin (BMI30). In the present study, the BMI of female subjects was found as: 16,1% (n=67) thin; 78,4% (n=326) normal; 5% (n=21) overweight; and 0,5% (n=2) obese. In male subjects the results were found as: %6 (n=30) thin; %76,6 (n=386) normal; %15,1 (n=76) overweight; and %2,4 (n=12) obese. The second evaluation of all subjects was done according to the waist circumference. Female subjects with a waist circumference below 80 cm were accepted as normal, those with 80-88 cm as risk group, and those over 88 cm as obese. Male students with a waist circumference below 94 cm were evaluated as normal; those with 94-102 cm as risk group and those above 102 cm as obese. The mean waist circumference values were 79,98 ± 8,15 cm in males and 67,01 ± 6,36 cm in females. The percentage of these values in males was 93,8% (below 94 cm) and in females 95,4% (below 80 cm), both of which were within normal limits. According to BMI the percentage of overweight students was determined 1,5%. As for waist circumference, the percentage of overweight students was 3,1% in males and 1,4% in females. As these values reflect, it was determined that the BMI and waist circumference values of the majority of the students were within the normal limits. A positive and significant relationship with a correlation coefficient of 0,77 was determined between the two methods.