Adını onu oluşturan her şey ve her şeyin birlikteliğinden alan doğada, hiçbir varlık tek başına bu adla çağrılmamaktadır. Çünkü çoklukta her varlık tabiatta oynayacağı role göre suret kazanır, adını alır ve fakat doğa bütün unsurlarıyla birlikte varlığı dile getirir. Dolayısıyla, doğaya ve pek tabii doğanın herhangi bir unsuruna egemen olmak eşyanın tabiatına aykırıdır. Eşref–i mahlukat olan insanın dahi varlığa egemen değil, sadece memur olmasına müsaade edilmiştir. İnsanın aksini düşündüğünde ise gerçekleştirdiği şey, karşısına aldığı her şeyi ötekileştirerek yeryüzündeki ahengi bozmak olmuştur. Öyle ki, doğayla başladığı ötekileştirmeye kendi türüyle devam etmiş ve bunun en aşırı halini toplumsal cinsiyette göstermiştir.