Ulusal çıkar kavramı devletlerin dış politikalarının analizinde uluslararası ilişkiler disiplini tarafından en çok tartışılan kavramlardan biridir. Bu makalenin amacı Türkiye’de 1950’li yıllarda ulusal çıkar kavramının tanımlanış şeklini analiz etmektir. Çalışmanın temel argümanı bu yıllarda Türkiye’nin ulusal çıkarlarının herkes için ortak bir tanımı olmadığının yanı sıra iktidar ile muhalefet arasında farklılıklar olduğu kadar benzerlikler de bulunduğudur. Sonuç olarak, muhalefet Türk-Amerikan İlişkileri ve Türkiye’nin 1950’li yılların ilk yarısındaki Ortadoğu siyaseti ile ilgili konularda iktidara destek verirken; bu on yılın ikinci yarısında Ortadoğu’da ve Kıbrıs’ta yaşanan krizlerle ilgili sert eleştiriler yöneltmiştir. Bu tarz bir sonuç; Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ve Demokrat Parti (DP) arasında dış politika alanında “devamlılık vs kopuş” tartışması etrafında bölünmüş olan literatürde; bu iki görüş arasında ortaya çıkabilecek üçüncü bir görüşe katkı sunmayı hedeflemektedir. 

National interest is a widely debated concept in the IR literature while analyzing foreign policies of states. This paper analyzes Turkey’s national interests in the 1950s and argues that they were hard to define commonly for all and there were convergence as well as divergence between the government and the opposition in the definition of national interests. As a result, despite the continuity, specifically, in the development of Turkish-American relations and the Middle East policy in the first half of the decade, Middle East and Cyprus policies in the second half caused split between two sides. Such an argument can be regarded as a contribution to the third way in the literature mainly divided by the “continuity vs rupture” debate in Turkish foreign policy and definition of national interests between Democrat Party (DP) and Republican People’s Party (RPP).