Yargıtay kararları ışığında haline münasip evin haczedilmezliği (meskeniyet) iddiası (İİK m. 82/12)

Borçlu borcunu ifa etmediğinde alacaklılar borçlunun malvarlığına müracaat ederler. Borçlunun malvarlığı unsurları alacaklılar bakımından bir nevi teminat teşkil eder. Borçlu borcundan dolayı kural olarak tüm mal, hak ve alacakları ile sorumludur. Bununla birlikte gerek insani düşünceler gerekse kamu düzeni düşüncesiyle borçlunun kendi hayatını ve ailesinin hayatını devam ettirebilmesi için bazı malları hacizden muaf tutulmuştur. Bunlardan biri de İİK m. 82/12’de düzenlenmiş bulunan borçlunun hâline münasip evidir. Hâline münasip evi haczedilen borçlu şikâyet yoluna başvurarak evinin haczedilemeyeceğini ileri sürebilir. Bu iddiayı borçlunun yanı sıra aile fertlerinin de ileri sürebileceği kabul edilmektedir. Haczedilmezlik iddiası sadece cüzi icrada değil, külli icrada da ileri sürülebilir.

In the light of court decisions claim to abode (Turkish execution and bankcrupcy code art. 82/12)

The creditors recourse to the assets of the debtor when the debtor does not perform his obligation. The elements of the assets of the debtor constitute a sort of guarantee for the creditors. The debtor is liable for his obligation with all of his goods, rights and claims as a rule. However some goods of the debtor are exempted from distraint so that the debtor can continue his and his family’s lif e on the grounds of both humanistic and public order thoughts. One of these goods is the house of the debtor, regulated in the Article 82/12 of the Code of Enforcement and Bankruptcy, which is in accordance with his economic condition. The debtor may assert by having recourse to the remedy of complaint that his house which is in accordance with his economic condition can not be distrained in case his such house is distrained. It is accepted that this claim may be asserted by the members of his family besides the debtor. The claim of non-distrainability can be asserted not only in the debt enforcement but also bankruptcy.

PDF

___

Ansay, Sabri Şakir. (1954). Hukuk İcra ve İflas Usulleri. 3. Ankara.
Arar, Kemal. (1944). İcra ve İflas Hükümleri. Ankara.
Arslan, Ramazan. (1991). Alacakların Tahsili Hususunda Cebri İcra ve Yargılama Anında Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Yolları, (Alacakların Tahsili Hususunda Cebri İcra ve Yargılama Aşamasında Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Yolları, 5-7 Temmuz 1991, Abant Palace, s. 7-24).
Aslan, Kudret (2005). Hacizde Sıra (Tertip) AÜHFD, S. 2, s. 269-318.
Aşık, İbrahim (2006). İcra Sözleşmeleri. Ankara.
Atalay, Oğuz. (2002). Türk Medeni Kanunu’nda Aile Hukuku Mal Rejimlerine İlişkin Hükümlerin Takip Hukuku Bakımından Değerlendirilmesi, Medeni Usul ve İcra-İflas Hukukçuları Toplantısı, Eskişehir 9-10 Kasım 2002, s. 51-73.
Aytemiz, Abdullah. (1944). Takip Hukuku ile Alakalı Temyiz Karar ve İçtihatları, Ankara.
Başöz, Lütfü/Çakmakçı, Ramazan. (2003). Gerekçeli, Karşılaştırmalı, Atıflı İcra ve İflas Kanunu ve İlgili Mevzuat. İstanbul.
Başözen, Ahmet. İflas Tasfiyesinde Müflisin Kişisel Çalışmasına Dayalı Malların Durumu – “Müflisin Uhdesine Geçen Mal” Kavramı (İİK m. 184, I) (AÜHFD, C. 54, 2005/4, s. 267-297).
Belgesay, Mustafa Reşit. İcra ve İflas Kanunu Şerhi, 4. B., İstanbul 1954.
Berkin, Necmeddin M.. Haczi Caiz Olmayan Eşya ve Alacaklar (İBD 1957/5, s. 113-124), (Berkin-Makale).
Berkin, Necmeddin M. (1969). İcra Hukuku Dersleri. 2. B. İstanbul.
Berkin, Necmeddin, M. (1947). İcrada Hukuk. İstanbul.
Berkin, Necmeddin M. (1980). Tatbikatçılara İcra ve İflas Hukuku Rehberi, İstanbul.
Dönmez, Murat. Aile Konutunun Haczi (TBBD, Temmuz-Ağustos 2008/77, s. 349-358).
Dönmez, Murat. (2009). İcra ve İflâs Hukukunda Meskeniyet İddiası (İİK m. 82/12), İzmir.
Eriş, Gönen. (2005). Gerekçeli-Açıklamalı-İçtihatlı İcra ve İflas Kanunu, Ankara.
Gümüş, Alper. (2007). Türk Medeni Kanunu’nun Getirdiği Yeni Şerhler, 2. B. İstanbul.
Kaçak, Nazif. (2006). Açıklama ve İçtihatlarla Haczedilmezlik, Ankara 2006.
Kılıçoğlu, Evren. (2005). İcra Sözleşmeleri, İstanbul. 2005.
Kiraz, Taylan Özgür. İsviçre Federal Mahkemesinin Bir Kararı Çerçevesinde Takip Hukukunda Şikâyet Eden Taraf Bakımından İlgili Kavramı (Prof. Dr. Bilge Öztan’a Armağan, Ankara 2008, s. 561-566).
Korkud, Halit. Haciz Edilen Gayri Menkullerde Meskeniyet İddia ve Şikâyetleri (İBD 1944/4, s. 193-195).
Korkusuz, Refik M. (2004). İcra Hukuku ve Uygulaması, Ankara.
Kuru, Baki. Haczi Caiz Olmayan Şeyler (AÜHFD 1962/1-4, s. 277-326), (Kuru-Makale).
Kuru, Baki. (1990). İcra ve İflas Hukuku, I, 3. B., İstanbul.
Kuru, Baki. (2004). İcra ve İflas Hukuku El Kitabı, İstanbul (Kuru-El Kitabı).
Kuru, Baki/Arslan, Ramazan/Yılmaz, Ejder. (2009). İcra ve İflas Hukuku Ders Kitabı, 23. B., Ankara 2009.
Muşul, Timuçin. (2009). İcra ve İflas Hukuku, 3. B. Ankara.
Olgaç, Senai (1978). İcra-İflas, C. 1-2, Ankara.
Olgaç, Senai/Köymen,Haydar (1965). Kazai ve İlmi İçtihatlarla Türk İcra ve İflas Kanunu, 2. B., İstanbul.
Oskay, Mustafa/Koçak, Coşkun/Deynekli, Adnan/ Doğan, Ayhan. (2007). İİK. Şerhi, C. 2, Ankara.
Özbay, İbrahim : İcra ve İflas Hukukumuzda Haczedilmezlikten Feragat (İİK m. 83/a).
Özekes, Muhammet (2009). İcra Hukukunda Temel Haklar ve İlkeler, Ankara.
Özkan, Hasan. (1999). İcra ve İflas Davaları Tatbikatı, Ankara.
Özmumcu, Seda. İcra ve İflas Müdürlerinin Takdir Hakkı (Prof. Dr. Turgut Akıntürk’e Armağan, İstanbul 2008, s. 489-514). Pehlivanlı, M. Gündüz. (1998). Açıklamalı İcra ve İflas Kanunu, C. 1, Ankara.
Pekcanıtez, Hakan. (1986). İcra-İflas Hukukunda Şikâyet, Ankara.
Pekcanıtez, Hakan/Atalay, Oğuz/Sungurtekin Özkan, Meral/Özekes, Muhammet. (2008). İcra ve İflas Hukuku, 6. B., Ankara.
Postacıoğlu, İlhan E. (1982). İcra Hukuku Dersleri, İstanbul.
Seviğ, Vasfi Raşit (1967). Doktrin ve İçtihatlar Açısından Türk İcra ve İflas Kanunu-İcra, C. II, Ankara.
Sungurtekin Özkan, Meral. İcra Hukukunda Oranlılık İlkesi (Prof. Dr. Turhan Tufan Yüce’ye Armağan, İzmir 2001, s. 177-203).
Şıpka, Şükran. (2004). Aile Konutu ile İlgili Diğer İşlemlerde Diğer Eşin Rızası, 2. B., İstanbul.
Taşpınar, Sema. (1994). Borçlunun Bazı Mallarının Haczedilememesi ve Nedenleri (Haczedilmezlik ve Nedenleri), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara (Taşpınar-Tez).
Taşpınar, Sema. İsviçre Federal İcra ve İflâs Kanunu’nda Yapılan Değişikliklere Genel Bir Bakış (75. Yaş Günü İçin Prof. Dr. Baki Kuru Armağanı, Ankara 2004, s. 599-670), (Taşpınar-Armağan).
Ulukapı, Ömer. İcra ve İflas Hukuku, 1. B., Konya 2001.
Ulukapı, Ömer. Haczedilmezlik ve Haczedilmezliğin “4046 Sayılı Özelleştirme Kanunu” Kapsamındaki Uygulaması (BATİDER, C. XVIII, S. 1995/1-2, s. 137-150).
Umar, Bilge. (1973). İcra ve İflas Hukukunun Tarihi Gelişmesi ve Genel Teorisi, İzmir.
Uyar, Talih. (1990). İcra Hukukunda Haciz, 2. B., Manisa.
Uyar, Talih. Haczi Caiz Olmayan Mallar ve Haklar (İİK m. 82) (Dr. A. Recai Seçkin’e Armağan, Ankara 1974, s. 551-586).
Uyar, Talih. (2004). Gerekçeli-İçtihatlı İcra ve İflas Kanunu Şerhi, C. 5, 3. B., Ankara.
Üstündağ, Saim. (2004). İcra Hukukunun Esasları, 8. B., İstanbul.
Yalçın, Mehmet. (2009). İcra ve İflas Hukukunda Mesken Haczi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
Yıldırım, Kamil/Deren-Yıldırım, Nevhis. (2009). İcra Hukuku, 4. B., İstanbul.