TÜRK BORÇLAR KANUNUYLA GETİRİLEN YENİ BİR MÜESSESE: BORCA KATILMA

Borca katılma, borca katılan ile alacaklı arasında yapılan ve katılanın borçlu ile birlikte sorumlu olması sonucunu doğuran bir sözleşmedir. Borca katılmada, ilk borçlu ve borca katılan alacaklıya karşı müteselsilen sorumlu olurlar. Geçerli bir borca katılmadan söz edebilmek için, mevcut gerçerli bir borcun varlığı gerekir. Borca katılanın alacaklıya karşı sorumluluğunun kapsamı ve içeriği, kural olarak, katılma konusu borcun katılma anındaki kapsamına ve içeriğine göre belirlenmelidir. Ancak belirtmek gerekir ki, borca katılma, yalnızca kuruluş anı itibariyle feri nitelik taşımakta olup, katılma gerçekleştikten sonraki aşamada borca katılanın borcu ilk borçlunun borcundan bağımsızdır. Aralarında müteselsil borçluluk ilişkisi bulunan borca katılan ve ilk borçludan her biri borcun tamamından sorumludur. Ancak iç ilişkide borca katılan ve ilk borçlu sorumluluğu paylaşırlar ve her biri borçtan kendi payına düşen miktarla sorumlu olur. Alacaklıya payından fazla ifada bulunan borçlu, payını aşan kısmı için diğerine rücu edebilir.

A New Institution which Ordered by the Turkish Code of Obligation: Cumulative Assumption of Debt

Cumulative assumption of debt is a contract which is signed between debt accessor and creditor and which results joint responsibility amongst debt accessor and debtor. In Cumulative assumption of debt, the first debtor and debt accessor are solidary responsible against the creditor access the charge. To be able to mention about an applicable charge cumulative assumption of debt, it requires the existence of an applicable debt. The content and scope of responsibility of debt accessor against creditor should be determined according to content and scope of debt subject to accession in the time of cumulative assumption of debt in principle. However, it is necessary to mention that cumulative assumption of debt has accessory qualification at the time of establishment and after the cumulative assumption of debt is completed, the debt of accessor is independent from the debt of first debtor. Each of debt accessor and first debtor who have solidary indebtedness relationship amongst is responsible for the whole of the debt. However in internal relationship, debt accessor and first debtor share the responsibility and each of them is responsible for the amount of their own share in the debit. The debtor who fulfills to creditor more than his own share, may have recourse to the other for the part which exceeds his own share.

PDF

___

Akıntürk, Turgut. (1971). Müteselsil Borçluluk. Ankara. Altay, Sabah. (2010). Borca Katılma. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul. Badur, Emel. (2011). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununun Genel Hükümler Açısından İncelenmesi. 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Semp ozyumu Kitabı, 127-139. Badur, Emel. (2013). Eşin Rızası. TBBD, Sy. 109, 251-302. (Eşin Rızası) Barlas, Nami. (2002). Kredi Kartı İlişkisinde Bankaya Karşı Verilen Kişisel Teminatın Niteliğinin Belirlenmesi. Prof .Dr. Ömer Teoman a 55. Yaş Günü Armağanı, C. II. İstanbul, 937-989. Bär, Thomas.(1963). Zum Rechtsbegriff der Garantie, insbesondere im Bankgeschäf t. Zürich. Baş, Ece. (2012). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununda Kefalet Sözleşmesinin Geçerlilik Şartlarına İlişkin Bazı Yenilikler. İ ÜHFM, C. LXX, Sy. 2, 115-144. Beck, Emil. (1942). Das neue Bürgschaf tsrecht, Kommentar. Zürich. Becker, Hermann. (1941). Berner Kommentar zum ZGB, Obligationenrecht, 1. Abteil., Art. 1-183 (2. Auflage). Bern. Berger, Bernhard. (2008). Allgemeines Schuldrecht. Bern. Brox, Hans. (1998). Allgemeines Schuldrecht. München. Coester, Michael. (1994). Die Zahlungszusage auf der Baustelle-OLG Hamm, NJW 1993, 2625. JuS, 34. Jahrgang, Heft 5, 370-372. Develioğlu, Murat Hüseyin. (2004). İsviçre Federal Mahkemesinin 23 Eylül 2003 Tarihli Kararı Işığında Kefalet Sözleşmesi-Borca Katılma Ayrımı. Prof . Dr. Erden Kuntalp e Armağan. C. I (Özel Hukuk). İstanbul, 293- 322. Edenfeld, Stefan. (1997). Offene Fragen des Beitritts zur Dauerschuld. JZ, 52/21, 1034-1042. Emmenegger, Susan. (2007). Garantie, Schuldbeitritt, Bürgschaft-vom bundesgerichtlichen Umgang mit gesetzgeberischen Inkohärenzen. ZBJV, Bd. 143, 561-582. Eren, Fikret. (2012). Borçlar Hukuku Genel Hükümler (14. bası). Ankara. Furrer, Andreas/Müller-Chen, Markus. (2008). Obligationenrecht- Allgemeiner Teil. Zürich. Gauch, Peter/Schluep, Walter R./Schmid, Jörg/Emmenegger, Susan. (2008). Schweizerisches Obligationenrecht, Allgemeriner Teil, Bd. II (9. Auflage). Zürich. Giovanoli, Silvio. (1978). Kommentar zum Schweizerischen Privatrecht, Bd. VI, Teilbd. VII, Abtl. 2. Bern. Hatemi, Hüseyin/Gökyayla, K. Emre. (2011). Borçlar Hukuku Genel Bölüm. İstanbul. Huguenin, Claire. (2012). Obligationenrecht Allgemeiner und Besonderer Teil. Zürich. Kahraman, Zafer. (2013). Karşılaştırmalı Hukukta Borcun Dış Üstlenilmesi (Borcun Nakli). İstanbul. Karabağ Bulut, Nil. (2009). Üçüncü Kişiyi Koruyucu Etkili Sözleşme. İstanbul. Keller, Max/Schobi, Christian. (1984). Schweizeriches Schuldrecht, Bd. IV, Gemeinsame Rechtsinstitute f ür Schuldverhältnisse aus Vertrag, unerlaubter Handlung und ungerechtf ertiger Bereicherung. Basel und Frankfurt am Main. Kılıçoğlu, Ahmet M. (2012). Borçlar Hukuku Genel Hükümler (16. bası). Ankara. (Borçlar Hukuku) Kılıçoğlu, Ahmet M. (1979). Türk Borçlar Hukukunda Kanuni Halef iyet, Ankara. Kırca, İsmail (2006). Türk Borçlar Kanunu Tasarısı Kefalette Eşin İzni. Prof . Dr. Tuğrul Ansay a Armağan. Ankara, 433-457. Kleiner, Beat. (1979). Bankgarantie (3. Auflage). Zürich. Kramer, Ernst A. (1986). Kommentar zum schweizerischen Zivilrecht, Das Obligationenrecht: Allgemeine Einleitung in das schweizerische Obligationenrecht und Kommentar zu Art. 1-18. Bd. VI, 1. Abt. Bern. Larenz, Karl. (1964). Lehrbuch des Schuldrechts, Bd. I, Allgemeiner Teil. München-Berlin. Madaus, Stephan. (2001). Der Schuldbeitritt als Personalsicherheit. Berlin. Möschel, Wernhard. (2007). Münchener Kommentar zum BGB, Bd. 2, Schuldrecht Allgemeiner Teil, §§ 241-432 (5. Auflage). München. Oğuzman, M. Kemal/Öz, Turgut. (2013). Borçlar Hukuku Genel Hükümler (10. bası). C. 2. İstanbul. Öz, Turgut. (2012). Yeni Borçlar Kanunu nun Getirdiği Başlıca Değişiklikler ve Yenilikler (2. bası). İstanbul. Özen, Burak. (2012). Kef alet Sözleşmesi. İstanbul. Reetz, Peter/Burri, Christof. (2012). Handkommentar zum Schweizer Privatrecht, Obligationenrecht Allgemeine Bestimmungen (Hrsg. Andreas Furrer, Anton K. Schnyder) (2. Auflage). Zürich. Reichel, Hans. (1909). Die Schuldmitübernahme. München. Reisoğlu, Seza. (2013). Türk Kef alet Hukuku. Ankara. (Kefalet) Reisoğlu, Seza. (1962). Kefalet Kavramı ve Müteberlik Şartları. A ÜHFD, C. 19, S. 1-4, 327-392. Schwenzer, Ingeborg. (2006). Schweizerisches Obligationenrecht, Allgemeriner Teil (3. Auflage). Bern. Spirig, Eugen. (1994). Kommentar zum Schweizerisches Zivilgesetzbuch, Bd. V, Obligationenrecht, Teilbd. V 1k, Die Abtretung von Forderung und die Schuldübernahme, Art. 175-183 OR. (Hrsg von Peter, GAUCH). Zürich. Şener, Oruç Hami. (2009). Sözleşmeyle Yapılan Teminat Amaçlı Borca Katılma. DEÜHFD, C. 11, 1279-1322. Tandoğan, Haluk. (1963). Üçüncü Şahsın Zararının Tazmini. Ankara. Tandoğan, Haluk.(1987). Borçlar Hukuku: Özel Borç İlişkileri (3. bası) C. II. Ankara. (C. II) Tandoğan, Haluk. (1959). Garanti Mukavelesi. Ankara. (Garanti) Tekinay, Selahattin Sulhi. (1958). Kefalet mi, Borcun Dış Yüklenilmesi (Borcun nakli) mi, Mevcut Borca İltihak mı, Üçüncü Şahsın Fiilini Taahhüt mü?. İstanbul Barosu Dergisi, C. 32, Sy. 11-12, 233-238. Tunçomağ, Kenan. (1976). Türk Borçlar Hukuku C. I, Genel Hükümler (6. bası). İstanbul. Uygur, Turgut. (2012). 6098 Sayılı Borçlar Kanunu Şerhi. C. I, Madde 1- 236. Ankara. Von Tuhr, Andreas. (1983). Borçlar Hukukunun Umumi Kısmı C. 1-2 (çev. Cevat EDEGE). Ankara. Von Tuhr, Andreas/Escher, Arnold. (1974). Allgemeiner Teil des Sscweizerischen Obligationenrecht (3. Auflage). Zürich. Yavuz, Nihat.(2012). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu nun Getirdiği Değişiklikler ve Yenilikler (2. bası). Ankara. Yüce, Melek Bilgin. (2007). Garanti Sözleşmesinin Bir Türü Olarak Üçüncü Kişinin Fiilini Taahhüt Sözleşmesi. İstanbul.