Medeni Usul Hukukunda Teksif İlkesi

Teksif ilkesi, usul işlemlerinin, belirli bir usul kesitine kadar mahkeme önüne getirilmesini, öngörülen usul kesitinin tamamlanmasından sonra ileri sürülen ya da getirilen işlemlerin mahkemece dikkate alınmamasını öngören yargılama hukuku ilkesidir. HMK’da düzenlenmemiştir. Ancak gerek Yargıtay tarafından gerekse de doktrin tarafından göz önünde bulundurulan bir ilke konumundadır. Bu çalışma kapsamında da teksif ilkesi kavram, yargılamaya egemen olan diğer ilkeler ile ilişkisi, uygulama alanı ve kanun yolunda bakımından ayrıntılı olarak açıklanmaya çalışılacaktır.

Principle of Concentration in Civil Procedure

The principle of concentration is a jurisdiction principle which envisages the case material to be submitted to the court up to a certain procedural transactions and it also requires the court to disregard those put forward afterwards. The principle of concentration is not referred in the Code of Civil Procedure (Act No. 6100). However its reflections are observed in its certain items. Hence, the principles of concentration is an essential tenet considered both by the supreme court and doctrine. In this article, the principle of concentration will be explained in detail in terms of its concept, its purpose, its relationship with other dominating jurisdiction principles and its legal remedy.

PDF

___

Akkaya Tolga, Medeni Usul Hukukunda İstinaf, Ankara 2009. (İstinaf)
Akkaya Tolga, Medeni Usul Hukuku Bakımından Boşanma Davası, Ankara 2017. (Boşanma)
Akil Cenk, Yargıtay Kararları Işığında Zamanaşımı Def’inin Islah Yolu ile İleri Sürülüp Sürülemeyeceği Meselesi, HHFD 2012, C.2, S.2, s.1-15.
Akil Cenk, İstinaf Kavramı, Ankara 2010.
Alangoya Yavuz, Medeni Usul Hukukunda Vakıaların ve Delillerin Toplanmasına İlişkin İlkeler, İstanbul 1979.
Alangoya Yavuz/ Yıldırım Kamil/ Deren-Yıldırım Nevhis, Medeni Usul Hukuku Esasları, 8.B, İstanbul 2011.
Alpay Ece, İngiliz ve Türk Yargılama Hukukunda Sözlülük İlkesi, İstanbul 2020. Ansay Şakir, Hukuk Yargılama Usulleri, Ankara 1960.
Arslan Ramazan/ Yılmaz Ejder/ Taşpınar Ayvaz Sema/ Hanağası Emel,Medeni Usul Hukuku, 6.B, Ankara 2020.
Arslan Ramazan/ Yılmaz Ejder/ Taşpınar Ayvaz Sema/ Hanağası Emel, İcra ve İflâs Hukuku, 6.B, Ankara 2020. (İcra ve İflâs Hukuku)
Aslan Akyol Leyla, Aslan Akyol Leyla, Atalı Murat/ Ermenek İbrahim/ Erdoğan Ersin, Medeni Usul Hukukunda Davadan Feragat, Ankara 2011. Medeni Usul Hukukunda Cevap Dilekçesi Verilmemesinin Sonuçları, Ankara 2019. (Cevap)
Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, 3.B, Ankara 2020.
Atalay Oğuz, Medeni Usul Hukukunda Menfi Vakıaların İspatı, İzmir 2001. Bilge Necip, Medeni Yargılama Hukuku, 2.B, İstanbul 1967.
Bolayır Nur, Hukuk Yargılamasında Delillerin Toplanmasında Tarafların ve Hâkimin Rolü, İstanbul 2014.
Börü Levent, Medeni Usul Hukukunda İddia ve Somutlaştırma Yükü, Ankara 2016.
Budak Ali Cem/ Karaaslan Varol, Medeni Usul Hukuku, 4.B, Ankara 2020.
Deren-Yıldırım Nevhis, Teksif İlkesi Açısından İstinaf, İstinaf Mahkemeleri Uluslararası Toplantı, 7-8 Mart 2003, s.267-284.
Erdoğan Ersin/Korkmaz Cansu, Yargıtay’ca Verilen Bozma Yahut Bölge Adliye Mahkemelerince Verilen Gönderme Kararlarından Sonra Islah Yapılıp Yapılmayacağı Sorunu, YBHD 2016, S.2, s.249-290.
Erdönmez Güray, Medeni Usul Hukukunda Belgelerin İbraz Mecburiyeti, İstanbul 2010. (İbraz)
Erdönmez Güray, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na Göre Delillerin Gösterilmesi ve İbrazı, İBD 2013, C.87, S.5, s.15-53. (Delil)
Ferendeci H. Özden, (Alman Hukuku’ndaki Örneği ile) Sözlülük İlkesi, İstanbul 2019.
Göksu Mustafa, Hukuk Yargılamasında Vakıa ve Hukuk, Haluk Konuralp Anısına Armağan, Ankara 2009, s.323-350.
Görgün Şanal/ Börü Levent/ Toraman Barış/ Kodakoğlu Mehmet, Medeni Usul Hukuku, 9.B, Ankara 2020.
Gürdoğan Burhan, Temyiz Mahkemesinin Kontrolü Bakımından: Vakıa ve Hukuk, Zeki Murat Alsan’a Armağan, Ankara 1956, 258-285.
Hanağası Emel, Medeni Yargılama Hukukunda Silahların Eşitliği, Ankara 2016.
Karaaslan, Varol, Hâkimin Davayı Aydınlatma Ödevi, Ankara 2013.
Karslı Abdurrahim, Medeni Muhakeme Hukuku, 3.B, İstanbul 2012.
Kıyak Emre, Dava Açılmasının Usul Hukukuna İlişkin Sonuçları, Ankara 2014.
Kuru Baki, İstinaf Sistemine Göre Yazılmış Medeni Usul Hukuku, İstanbul 2016.
Kuru Baki, Medeni Usul Hukuku El Kitabı, 2.C, C.1, Ankara 2020. (El Kitabı)
Mazlum İsmet, Medeni Usul Hukukunda Belge ve Senet Ayrımı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara 2012.
Meraklı Yayla Deniz, Medeni Usul Hukuku’nda İstinaf Kanun Yolunda Yeniden Tahkikat Yapılması, Ankara 2014.
Meriç Nedim, Medeni Yargılama Hukukunda Tasarruf ve Taleple Bağlılık İlkesinin Kapsamı ve Bazı Güncel Kararların Değerlendirilmesi, MİHBİR 2014, C.4, S.2, s.23-63. (Taleple Bağlılık)
Meriç Nedim, Medeni Yargılama Hukukunda Tasarruf İlkesi, Ankara 2011. Özçelik Volkan, Türk Medeni Usul Hukukunda Taraflarca Getirilme İlkesi, Ankara 2020.
Özekes Muhammet, Medeni Usul Hukukunda Hukuki Dinlenilme Hakkı, Ankara 2003.
Öztürk Emre, Medeni Usul Hukukunda İlk İtirazlar, Ankara 2014.
Pekcanıtez Hakan, Pekcanıtez Hakan/ Atalay Oğuz/ Özekes Muhammet, Islaha İlişkin Bazı Yargıtay Kararlarının Değerlendirilmesi, Makaleler, 2.C, C.2, İstanbul 2016.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair 7251 Sayılı Kanun Hakkında Değerlendirme, TBBD 2020, S.150, s.247-299.
Pekcanıtez Hakan/ Atalay Oğuz/ Özekes Muhammet/ Atalı Murat/ Erdönmez Güray/ Akkan Mine/ Yeşilırmak Ali/ Taş Korkmaz Hülya, Pekcanıtez Usul Medeni Usul Hukuku, 15.B, 3. C, C.1, 2, 3, İstanbul 2017. (Pekcanıtez Usul).
Rechberger Walter (Çeviren, Yıldırım Kamil), Avusturya Medeni Yargılamasında Yargılamanın Hızlandırılması, İlkeler Işığında Medeni Yargılama Hukuku, 3.B, İstanbul 2002.
Rüzgaresen Cumhur, Medeni Muhakeme Hukukunda Usul Ekonomisi İlkesi, Ankara 2013.
Sungurtekin Özkan Meral, Türk Medeni Yargılama Hukuku, İzmir 2013.
Şeker Hilmi, İlkeler Işığında Ön İnceleme Kurumu, İstanbul 2012.
Tanrıver Süha, Medeni Usul Hukuku, 3.B, C.1, Ankara 2020.
Taşpınar, Sema,Medeni Yargılama Hukukunda Amaç Sorunu, Prof. Dr. Faruk Erem’e Armağan, Ankara 1999, s.759-787.
Teomete Yalabık Fulya, İngiliz ve Amerikan Hukuklarında Vakıaların Getirilmesi ile Delillerin Toplanmasında Hâkimin Rolü ve Türk Hukuku Bakımından Değerlendirilmesi, İstanbul 2016.
Topuz Gökçen, Medeni Usul Hukukunda Karinelerle İspat, Ankara 2012.
Tutumlu Mehmet Akif, Medeni Usul Hukukunda Islah, 3.B, Ankara 2015.
Umar Bilge, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi, Ankara 2011.
Üstündağ Saim, Medeni Yargılama Hukuku, 6.B, İstanbul 1995.
Üstündağ Saim, Süresinde Cevap Layihası Vermemenin Yaptırımı Vardır, İBD 1962, S.1-2-3, s.22-36. (Cevap Layihası)
Üstündağ Saim, İddia ve Müdafaanın Değiştirilmesi Yasağı, İstanbul 1967. (İddia ve Müdafaa)
Yardımcı Taner Emre, Hukuk Yarılamasında Somutlaştırma Yükü, İstanbul 2017.
Yıldırım Kâmil, Teksif ve Sözlülük İlkeleri Açısından Yargılama Usulleri Hakkında Düşünceler, Prof. Dr. Ergun Önen’e Armağan, İstanbul 2003, s.467-491.
Yıldırım Mehmet Kâmil, Medeni Usul Hukukunda Delillerin Değerlendirilmesi, İstanbul 1990. (Delil)
Yılmaz Ejder, Hukuk Sözlüğü, 3.B, Ankara 2005.
Yılmaz Ejder, Usul Ekonomisi İlkesi, AÜHFD, C.57, S.1, Y.2008, s.243-274. (Usul Ekonomisi)
Yılmaz Ejder, Medeni Yargılama Hukukunda Islah, 4.B, Ankara 2013. (Islah)
Yılmaz Ejder, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi, 3.B, 3.C, C.2, Ankara 2017. (Şerh)
Yılmaz Ejder, İstinaf, 2.B, Ankara 2005. (İstinaf)