Geçici iş ilişkisinde işverenlerin iş sağlığı ve güvenliği önlemleri alma yükümlülüğü

Bir iş ilişkisinin geçici olarak kurulması işverenlerin gözetme dolayısıyla iş sağlığı ve güvenliği önlemleri alma yükümlülüğünü ortadan kaldırmaz. İş K’nun 7. maddesi gereği geçici işveren, geçici işçinin kendisinde çalıştığı sürede işçiyi gözetme borcundan esas işveren ile müteselsilen sorumludur. İşyerinde gerekli iş sağlığı ve güvenliği önlemleri alınmaz ise, geçici işçinin de diğer işçiler gibi İş K’nun 83. maddesindeki prosedüre uyarak gerekli önlemler alınıncaya kadar iş görme ediminden kaçınması mümkündür. Ayrıca koşullar oluştuğunda Borçlar Kanunu md.325 uyarınca iş görme edimini yerine getirmekten de kaçınabilir. Geçici işçiler İş K.’nun 83. maddesindeki prosedüre uygun olarak iş sağlığı ve güvenliği önlemlerinin alınmaması nedeniyle iş sözleşmelerini feshedebilecekleri gibi çalışma şartlarının uygulanmaması sebebiyle sözleşmelerini haklı nedenle de feshedebileceklerdir.

Employers’ obligation to take precautions concerning labor health and security in temporary work relation

Establishing only a temporary employment relationship shall not remove the liability of employers to take health and security measures. In accordance with the Article 7 of the Labor Law, a temporary employer is responsible, together with the employer, for looking out for the employee during the working period of temporary employee. If suitable health and security measures are not taken at the work place, it is possible for the temporary employee to refrain from performing work, like other employees, until suitable measures have been taken according to the provisions of Article 83 of the Labor Law; besides under suitable conditions, a temporary employee may also refrain from performance of the work in accordance with the Article 325 of the Law of Obligations. Since temporary employees may terminate their labor contracts in accordance with the procedure stated in Article 83 of Labor Law due to failure of the employer to take the necessary health and security measures, they may also lawfully terminate their contracts due to non- conforming work conditions.

PDF

___

Akın, Levent.(2009). Üçüncü Kişinin Uğradığı Kazada İşveren Kusurunun (Taksirinin) Kapsamı, TİSK Akademi, C.4, S.7, 55-64.
Akın, Levent. (2008). İş Sağlığı ve Güvenliğinde İşverenin Cezai Sorumluluğu, TİSK Akademi, C.3, S.5, 210-231.
Akın, Levent.(2005). İş Sağlığı ve Güvenliğinde İşyerinin Örgütlenmesi, AÜHFM C.54.
Akın, Levent. (2005). İş Sağlığı ve Güvenliği, III. Yılında İş Yasası, İstanbul, 302-348.
Akın, Levent. (2001). İş Kazasından Doğan Maddi Tazminat, Ankara: Yetkin Yayınları.
Aktay, Nizamettin- Arıcı, Kadir-Kaplan/Senyen, Tuncay.( 2007). İş Hukuku (2.bs). Ankara: Seçkin Yayınevi.
Akyiğit, Ercan. (1995). İş Hukuku Açısından Ödünç İş İlişkisi, Ankara: Kamu-İş Yayını.
Akyiğit, Ercan.(2006). 4857 Sayılı İş Kanunu Şerhi. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Aydınlı, İbrahim.(2005). İşçilerin İşgörmekten Kaçınma Hakkı. Çimento İşveren, C.19, S.4, 16-29.
Aydınlı, İbrahim. (2004). İşverenin Sosyal Temas ve İş İlişkisinden Doğan Edimden Bağımsız Koruma Yükümlülükleri ve Sonuçları. Seçkin Yayınevi.
Başbuğ, Aydın.( 2003). İş Sözleşmesinde Üçlü İlişki, TÜHİS C.18, S.2-3, 3-17.
Başterzi, Süleyman. (2007) Çalışmanın Kesintiye Uğramasının Sosyal Sigorta İlişkisine Etkisi, Ankara.
Baycık, Gaye. (2006). İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku Açısından Maden İşçileri, Ankara: Yetkin Kitabevi.
Çankaya, Güven, Osman-ÇİL Şahin. (2009) İş Hukukunda Üçlü İlişkiler,(2.bs). Ankara: Yetkin Yayınevi.
Caniklioğlu, Nurşen.(2008). Geçici (Ödünç) İş İlişkisinin Tarafları Açısından Hukuki Sonuçları, Türk İş Hukukunda Üçlü İlişkiler, İstanbul: Prof. Dr. Nuri Çelik’e Saygı, Legal Yayınevi, 121-155.
Çelik, Nuri. (2008). İş Hukuku Dersleri, Yenilenmiş (21.bs). İstanbul:Beta Yayınevi.
Demircioğlu A. Murat -Centel, Tankut: (2007) İş Hukuku,(12.bs). Ankara: Beta Yayınevi.
Ekmekçi, Ömer.(2004). 4857 Sayılı İş Kanununda Geçici İş İlişkisinin Kurulması, Hükümleri ve Sona Ermesi, Legal, İHSGD, S.2, 367- 382.
Ekmekçi, Ömer. (2003). 4857 Sayılı İş Kanununda İzinler ve İş Sağlığı ve Güvenliğine İlişkin Hükümler, Yeni İş Yasası Seminer Notları, Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayi İşverenleri Sendikası Yayını. 177-195.
Ekmekçi, Ömer.(2005). 4857 Sayılı İş Kanununa Göre İş Sağlığı ve Güvenliği Konusunda İşyeri Örgütlenmesi, İstanbul: Legal Yayınevi.
Ekmekçi, Ömer.(2008). Geçici (Ödünç) İş İlişkisinin Kurulması ve Sona Ermesi, Türk İş Hukukunda Üçlü İlişkiler, İstanbul: Prof. Dr. Nuri Çelik’e Saygı, Legal Yayınevi, 100-119.
Ekonomi, Münir. İşçinin Gündüz İşi Verilmemesi Nedeniyle İşten Ayrılması Halinde Kıdem Tazminatı, İHU, İşK.14, No:24.
Engin, Murat. (1991). İşverenin İşin Görülmesini İsteme Hakkını Devri, Ödünç İş İlişkisi, İş Hukuku Dergisi, C.I, 335-354.
Engin, Murat. (2005). Üçlü İş İlişkileri, III.Yılında İş Yasası Semineri, Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayi İşverenleri Sendikası Yayını, 12-26.
Engin, Murat.(2003).Yeni İş Kanunu Tasarısı ve İşçinin İş Görmekten Kaçınma Hakkı, DEÜHFD, S.1. 77-94.
Eyrenci, Öner. (2004). 4857 Sayılı İş Kanunu ile Getirilen Yeni Düzenlemeler, Legal, İHSGD S.1, 15-56.
Eyrenci, Öner-Taşkent, Savaş-Ulucan, Devrim: (2006). Bireysel İş Hukuku, (3.bs). İstanbul:Legal Yayınevi.
Göktaş, Seracettin. (2008). Türk İş Hukukunda İşçinin Çalışmaktan Kaçınma Hakkı. Ankara: Yetkin Yayınları.
Günay, İlhan, Cevdet.(2005). İş Kanunu Şerhi.Ankara: Yetkin Yayınevi, C.1,
Keser, Hakan.(2006). İşverenin İşçiyi Gözetme Borcunun Geçici İş İlişkisine Yansıması, İHSGD,S.9, 65-110.
Kılıçoğlu, Mustafa. (1997) Tazminat Esasları ve Hesap Yöntemleri, Ankara: Adil Yayınevi.
Kılıçoğlu,Mustafa-Şenocak, Kemal (2008). İş Kanunu Şerhi (C.1), Ankara: Legal Yayınevi.
Mollamahmutoğlu, Hamdi. (1994). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Bakımından İşçinin İşi Red Hakkı, Türk Kamu-Sen, Mart-Haziran, 3-12.
Odaman, Serkan. (2006) İş Sağlığı ve Güvenliği Açısından Tarafların Önemli Hak ve Yükümlülükleri İle Uluslararası Standart, İHSGD, S.11, 880-897.
Soyer, M. Polat. (2003). 4857 Sayılı Yeni İş Kanununun Ücret, İşin Düzenlenmesi, İş sağlığı ve Güvenliğine İlişkin Bazı Hükümleri Üzerine Düşünceler, 4857 Sayılı Yeni İş Kanunu Değerlendirme Konferans Notları, 12-36.
Sur, Melda (2005). İşçinin Çalışmaktan Kaçınma Hakkı A. Can Tuncay’a Armağan, 395-414.
Sümer, Hadi, Haluk. (2003). İş Hukuku. (14.bs.). Konya: Mimoza Yayınevi.
Süzek, Sarper. (2001). İş Akdinin Türleri. Mercek, S.22, 17-35.
Süzek, Sarper. (1998). İşverenin Yönetim Hakkı ve Sınırları. Prof. Metin Kutal’a Armağan. 225-232.
Süzek,Sarper.(2005). İşçilerin İş Sağlığı ve Güvenliği Konusunda Hakları ve Yükümlülükleri. Legal İHSGD. S.6 610-622.
Süzek, Sarper.(1985). İş Güvenliği Hukuku. Ankara: Savaş Kitabevi.
Süzek, Sarper. (2006). İşverenlerin İş Sağlığı ve Güvenliği Konusundaki Yükümlülükleri, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Türk Milli Komitesi, 30. Yıl Armağanı, 507-528.
Süzek, Sarper.(2008). İş Hukuku. (4bs.). İstanbul: Beta Yayınevi.
Tuncay, A. Can. (2003). İş Kanunu Tasarısındaki Ödünç İş İlişkisi ve Eleştirisi, Mercek. Nisan. 56-75.
Ulucan, Devrim.(2003). 4857 Sayılı Kanuna Göre İş sözleşmesi Türleri, Yeni İş Yasası Seminer Notları. Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayi İşverenleri Sendikası Yayını. 35-65.
Uşan, Fatih, M. (2006). İş Hukuku. C.1.Ankara: Gazi Kitabevi.
Yıldız, Gaye, Burcu. (2003). İş Kazasından Doğan Destekten Yoksun Kalma Tazminatı. Ankara: Yetkin Yayınları.
Yıldız, Gaye, Burcu. (2005). İşverenin İş Sağlığı ve Güvenliği Konusunda Eğitim Verme Yükümlülüğü. İşveren Haziran. 52-56.
Yıldız, Gaye, Burcu. (2005). 4857 Sayılı İş Kanunu’na Göre İş Sağlığı ve Güvenliği. Legal İHSGD S.7. 1130-1171.